1. Εισαγωγή
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει εκδηλωθεί μεγάλο ενδιαφέρον για τα θέματα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος σε διεθνές επίπεδο. Η καταστροφή του περιβάλλοντος και η αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων έχουν προσλάβει τόσο μεγάλες διαστάσεις ώστε οι συνέπειες τους να βιώνονται καθημερινά ενώ η αντιμετώπιση τους προβάλλεται ως ζήτημα άμεσης προτεραιότητας.
Παράδειγμα κοντινό μας αποτελούν οι περιβαλλοντολογικές συνθήκες της Αθήνας που έχουν καταστήσει την πρωτεύουσα απάνθρωπη. Σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν τον Ιανουάριο του 1990, η ποιότητα της ατμόσφαιρας στην Αθήνα είναι κακή περίπου 40 ημέρες το χρόνο - περίοδο κατά την οποία πολλοί ρύποι ξεπερνούν τα όρια επιφυλακής. Το φωτοχημικό νέφος στο Λεκανοπέδιο, στο οποίο κυριαρχεί το όζον και το διοξείδιο του αζώτου, αυξάνει και εξαπλώνεται στην περιφέρεια. Το διοξείδιο του θείου αυξάνει. Το μονοξείδιο του άνθρακα αλλού αυξάνει με βραδείς ρυθμούς και αλλού παραμένει σταθερό και μόνο το νέφος καπνού ελαττώνεται στην Αθήνα1. Ανάλογα προβλήματα με αυτά της Αθήνας αναπτύσσονται με ταχύτατους ρυθμούς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.