Σκουριές 29/4/2019: Η καταστροφή, όσο κι αν μην την κοιτάς, είναι εκεί και μεγαλώνει

ΣΚΟΥΡΙΕΣ Δευτέρα 29 Απριλίου 2019

Καμία Ανάσταση δεν έγινε στις Σκουριές, οι χρυσοθήρες με την αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης συνεχίζουν την καταστροφή και τη λεηλασία.

Ο κόσμος που είναι; Μάλλον κάνει σαν τη στρουθοκάμηλο βάζοντας το κεφάλι στο χώμα για να μην βλέπει, μα η καταστροφή όσο κι αν μην την κοιτάς είναι εκεί και μάλιστα μεγαλώνει.

Η αλήθεια για τους βιοκαλλιεργητές

Τα τελευταία χρόνια, οι αγορές παραγωγών βιολογικών προϊόντων τελούν υπό καθεστώς ομηρίας. Γίνεται μία αέναη διαβούλευση, για κάτι που ήδη δουλεύει σωστά, με δημοκρατικές αρχές, με αυτοδιαχείριση και με κανόνες λειτουργίας βασισμένους σε πρότυπα ποιότητας. Οι βιοκαλλιεργητές περιμένουν ακόμη την απόφαση (που υποτίθεται ότι είχε υπογραφεί αλλά την πήραν πίσω) που θα ανοίγει το δρόμο σε άλλες αυτοδιαχειριζόμενες βιολογικές αγορές και πιστεύουν βάσιμα ότι την απόφαση μπλοκάρουν μεγάλα συμφέροντα. Σαν να μην έφταναν αυτά, εμφανίστηκαν δημοσιεύματα σε συστημικά ΜΜΕ κατά των βιοκαλλιεργητών. Ο αδηφάγος καπιταλισμός και όσοι τον υπηρετούν δεν αφήνουν χώρο σε ανθρώπους του μόχθου να ζήσουν.

Το «Αντιδραστήριο» παρουσιάζει την αυτοδιαχειριζόμενη αγορά των Βιοκαλλιεργητών Βόρειας Ελλάδας. Μία αγορά που λειτουργεί με συλλογικές διαδικασίες και διεκδικεί την κατοχύρωση του αυτοδιαχειριζόμενου χαρακτήρα της.

Οι βιοκαλλιεργητές διαχειρίζονται μόνοι τους τις αγορές βιολογικών προϊόντων, με δημοκρατικό τρόπο και αποφάσεις συνελεύσεων. Αναπτύσσουν απευθείας σχέσεις με τους ανθρώπους που αγοράζουν τα προϊόντα τους ενώ αρκετοί από αυτούς μετέχουν και στο κίνημα της ελευθερίας των σπόρων, για τη διατήρηση και διάδοση των παραδοσιακών ποικιλιών.

Δημοσιογραφική επιμέλεια: Πάνος Κάσαρης, Στέλιος Νικητόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραθανάσης
Μοντάζ: Γρηγόρης Κιουπελκίδης
Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Τζιρμάκης

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ: Για την Ρύπανση της περιοχής του Ασωπού ποταμού στη Βοιωτία

Σάββατο, 20 Απριλίου 2019

 Για την Ρύπανση της περιοχής του Ασωπού ποταμού στη Βοιωτία

 Ως μέγιστο έργο της διοίκησής του παρουσιάζει ο απερχόμενος περιφερειάρχης κ. Μπακογιάννης και η περιφερειακή του παράταξη  το έργο που αφορά την «εξυγίανση» της ρύπανσης του ποταμού Ασωπού, κόστους 200 εκατομμυρίων, μέσω του οποίου θα επιχειρηθεί η χωροταξική διευθέτηση της ΒΙΠΕ Οινοφύτων προβλέποντας τη λειτουργία ενός Επιχειρηματικού Πάρκου Εξυγίανσης μέσω της σύστασης Εταιρίας Ανάπτυξης Επιχειρηματικού Πάρκου.

Ως Αριστερή Παρέμβαση θεωρούμε ότι και αυτό το έργο δεν αντιμετωπίζει στην ουσία τα προβλήματα ρύπανσης που «λιμνάζουν» επί δεκαετίες τόσο στον ποταμό Ασωπό όσο και στην ευρύτερη περιοχή. Το σχέδιο «εξυγίανσης» που προωθείται από την Περιφέρεια είναι στην ουσία του, τουλάχιστον, υποκριτικό αφού «βάζει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Συγκεκριμένα, προβλέπει τη σύσταση μιας Ανώνυμης Εταιρίας στην οποία θα συμμετέχουν και οι εκπρόσωποι των βιομηχανιών, που τόσα χρόνια ρύπαιναν, και αυτοί ορίζονται ως οι υπεύθυνοι για τον έλεγχο της διαχείρισης των βιομηχανικών αποβλήτων και γι’ αυτή τους την «ευαισθησία» θα χρηματοδοτούνται κιόλας!

Πρώτη δυναμική αγωνιστική απάντηση κατά των σχεδίων κυβέρνησης – Cosco

Με μία δυναμική κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε στις 19/4/2019 στην Πλατεία Κοραή του Πειραιά, έδωσαν το αγωνιστικό τους παρόν κάτοικοι του Πειραιά που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα εργατικών σωματείων - κινήσεων πολιτών και διαφόρων άλλων συλλογικοτήτων.

Η συγκέντρωση είχε πλατύ και ενωτικό χαρακτήρα, η συμμετοχή σε αυτήν ξεχώριζε από την ευρύτητα, την πολυχρωμία και την πολυτασικότητα, αφού σε αυτήν πήραν μέρος δυνάμεις που βρίσκονται σε ένα ευρύτατο φάσμα του πολιτικού και κοινωνικού πλαισίου.

Αυτό εκφράστηκε επίσης στην κοινή ανακοίνωση, στις ομιλίες αλλά και στα συνθήματα που κυριάρχησαν στη συγκέντρωση και στην πορεία που ακολούθησε στους δρόμους του Πειραιά.

Η καταγγελία για το ξεπούλημα του λιμανιού, το Master Plan της Cosco, οι συνέπειες που αυτό παράγει για την πόλη και τους πολίτες του Πειραιά, οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των προηγούμενων για την ιδιωτικοποίηση ήταν στο επίκεντρο της συγκέντρωσης και της πορείας.

Απόφαση ΣτΕ για το γήπεδο της ΑΕΚ δίνει δίκαιο στον Μελισανίδη!

Ο πρόεδρος του Ε' Τμήματος του ΣτΕ Α. Ράντος είχε φροντίσει να κάνει επ' ακροατηρίω γνωστή τη συμπάθειά του για την ΑΕΚ, τη μέρα που εκδικαζόταν η προσφυγή των 56 πολιτών. Μαζί δε με τον εισηγητή της υπόθεσης Χ. Ντουχάνη είχαν φροντίσει να απορρίψουν την αίτηση αναστολής, επιτρέποντας στον Μελισσανίδη να συνεχίζει να σηκώνει το γήπεδο, ενόσω (υποτίθεται ότι) εκκρεμούσε η εκδίκαση της υπόθεσης από το ΣτΕ και η έκδοση της απόφασης.

Είχαν λανσάρει τότε την εκπληκτική θεωρία του «τοπόσημου». «Στην ίδια περίπου θέση υπήρξε και λειτούργησε από πολλών δεκαετιών γήπεδο της ομάδας αυτής το οποίο αποτέλεσε τον αυτό χρόνο τοπόσημο της περιοχής αυτής και στοιχείο της μητροπολιτικής αθλητικής υποδομής στην Αθήνα με αποτέλεσμα η φυσιογνωμία της περιοχής πολεοδομική και οικιστική να έχει διαμορφωθεί από μακρού με δεδομένη την ύπαρξη και τις επιπτώσεις της λειτουργίας του», έγραφαν στην απόφαση με την οποία απέρριψαν την αίτηση αναστολής. Έλεγαν εμμέσως πλην σαφώς σε όσους αντιδρούσαν σ' αυτό το περιβαλλοντικό (και όχι μόνο έγκλημα), ότι άδικα κουράζονται και μπαίνουν σε έξοδα κάνοντας προσφυγές. Διότι το γήπεδο είναι κάτι ισάξιο του… Παρθενώνα, που τον γκρέμισαν και πρέπει να κατασκευαστεί υποχρεωτικά στην ίδια θέση. Σύμφωνα μ' αυτή την καινοφανή θεωρία, και το γήπεδο του ΠΑΟ στη Λ. Αλεξάνδρας είναι τοπόσημο (είναι και παλαιότερο απ' αυτό της ΑΕΚ), όμως έχει αποφασιστεί η μεταφορά του σε άλλο χώρο και η μετατροπή του οικοπέδου σε πάρκο.

Είχαμε, όμως, την περιέργεια να δούμε τι νομικά σοφίσματα θα σκαρφίζονταν για να δικαιολογήσουν την απόρριψη της προσφυγής των πολιτών, η οποία ήταν ντοκουμενταρισμένη και «δεμένη» με ακλόνητα νομικά επιχειρήματα.

Η απόφαση δημοσιεύτηκε πριν από μερικές μέρες. Χρειάστηκε ένας χρόνος και μερικές μέρες για να εκδοθεί. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, ο Μελισσανίδης έχτισε ανενόχλητος όλο τον μπετονένιο σκελετό του κτιρίου, σήκωσε τους τεράστιους πυλώνες από μπετόν και άρχισε να τοποθετεί και τις κερκίδες. Ο μεγαλύτερος (και βαρύτερος) όγκος του γηπέδου ολοκληρώθηκε. Αρκεί και μόνο αυτό το γεγονός για να δείξει πόσο… ισότιμα αντιμετώπισε το ΣτΕ τους πολίτες που προσέφυγαν σ' αυτό, από τη μια, και τον καπιταλιστή, από την άλλη. Στον καπιταλιστή επιτράπηκε να χτίζει ανενόχλητος, ενώ οι πολίτες περίμεναν το ΣτΕ που κωλυσιεργούσε στην έκδοση της απόφασής του, ώστε στο μεταξύ να δημιουργηθούν τετελεσμένα.

Από την ανάγνωση της απόφασης προκύπτει ότι το ΣτΕ απέρριψε την ένσταση που υπέβαλε η πλευρά Μελισσανίδη, ζητώντας να απορριφθεί η αίτηση των πολιτών, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος. Αναγνώρισε ότι και οι κάτοικοι της Νέας Φιλαδέλφειας και οι κάτοικοι της ευρύτερης Αθήνας έχουν έννομο συμφέρον να προσφύγουν, διότι επικαλούνται υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσής τους. Ακόμα, μολονότι η έκδοση μιας παράνομης οικοδομικής άδειας είναι αρμοδιότητας Διοικητικού Εφετείου, το ΣτΕ δεν παρέπεμψε σ' αυτό την υπόθεση, αλλά την κράτησε και τη συνεκδίκασε μαζί με την προσφυγή κατά της έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων. Επομένως, υπήρχαν όλοι οι τυπικοί όροι για να ανασταλεί η κατασκευή του έργου μέχρις ότου εκδοθεί η επί της ουσίας απόφαση. Το ΣτΕ έκλεισε τα μάτια σ' αυτή τη νομική «αλφαβήτα», αφήνοντας τον καπιταλιστή να κάνει ανενόχλητος τη δουλειά του και δείχνοντας στους πολίτες ότι μπροστά στον καπιταλιστή είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Την προσφυγή κατά της έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων το ΣτΕ την έκρινε εκπρόθεσμη, με το σκεπτικό ότι ήταν ανηρτημένη, επομένως γνωστή, πριν από την άσκηση της προσφυγής. Κατέφυγε, δηλαδή, σε ένα νομικό σόφισμα (σόφισμα, γιατί υπάρχει νομολογία του ΣτΕ που έχει κρίνει διαφορετικά σε ανάλογες περιπτώσεις) για να αποφύγει την ουσία.

Στα άλλα ζητήματα της προσφυγής, όμως, για τα οποία δε χωρούσαν νομικά σοφίσματα αλλά έπρεπε να εξεταστούν στην ουσία, το ΣτΕ έδειξε τη γύμνια των επιχειρημάτων του και τη στυγνή ταξική λογική που κατηύθυνε τη συμπεριφορά του. Αυτή η λογική είναι εξαιρετικά απλή (και γι' αυτό εξαιρετικά ανατριχιαστική): «ο Μελισσανίδης θέλει γήπεδο, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα του κάνει πλάτες, ο Φλαμπουράρης παρεμβαίνει απροκάλυπτα στις δημόσιες υπηρεσίες, το ΣτΕ δεν μπορεί παρά να ικανοποιήσει αυτή την  απαίτηση».

Είναι χαρακτηριστική η λογική με την οποία προσεγγίζουν ένα ζήτημα που ήγειρε η προσφυγή: ναι μεν η αρμόδια υπηρεσία είχε αρχικά αμφιβολίες για το αν η εταιρία του Μελισσανίδη δικαιούταν να υποβάλει αίτηση για έκδοση οικοδομικής άδειας, όμως εκ των υστέρων συνήφθη σύμβαση μεταξύ ερασιτεχνικής ΑΕΚ και «Δικέφαλος 1924» ΑΕ, οπότε το πρόβλημα θεραπεύτηκε! Πετάει ο γάιδαρος; πετάει, αυτή είναι η λογική του ΣτΕ.

Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η αιτιολογία με την οποία το ΣτΕ κρίνει νόμιμη τη σύμβαση παραχώρησης του οικοπέδου από την ερασιτεχνική ΑΕΚ στη «Δικέφαλος 1924» ΑΕ. Η απόφαση του δικαστηρίου που έκρινε τη γενική συνέλευση και τις αποφάσεις της ως ανυπόστατες εκδόθηκε μετά την έκδοση της οικοδομικής άδειας, επομένως η υπηρεσία που ενέκρινε την άδεια δεν τη γνώριζε, λέει το ΣτΕ. Το γεγονός ότι αυτή η υπηρεσία είχε ενημερωθεί εγγράφως από κάποιους από τους προσφεύγοντες πολίτες  και κατά συνέπεια όφειλε να απόσχει από κάθε ενέργεια, μέχρις ότου λυθεί η δικαστική εκκρεμότητα, άφησε παγερά αδιάφορο το ΣτΕ. Ενώ παραδέχεται ότι η υπηρεσία που χορήγησε την άδεια μπορεί να την ανακαλέσει, αν περιέλθουν σε γνώση της στοιχεία που αφορούν το ιδιοκτησιακό, στη συγκεκριμένη περίπτωση που το ιδιοκτησιακό είναι στον αέρα, αφού η σύμβαση παραχώρησης έχει κριθεί από δικαστήριο ως ανυπόστατη, το ΣτΕ δέχεται ότι όλα έγιναν καλώς και η άδεια είναι νόμιμη!

Προκλητική είναι η απόφαση στο σημείο που δέχεται ότι με την ανέγερση του συγκεκριμένου γηπέδου εξυπηρετούνται οι καταστατικοί σκοποί του ερασιτεχνικού σωματείου, μολονότι το γήπεδο προορίζεται αποκλειστικά για επαγγελματικό ποδόσφαιρο, με το οποίο δεν έχει καμιά σχέση η ερασιτεχνική ΑΕΚ!

Και τι να πει κανείς για το ότι το οικόπεδο είναι πράγμα εκτός συναλλαγής και άρα απαγορεύεται η διάθεσή του σε τρίτο; Ο Αστικός Κώδικας (που αναφέρεται στα πράγματα εκτός συναλλαγής) είναι ένας τυπικός νόμος, ο νόμος 4277/2014 είναι επίσης ένας τυπικός νόμος και επιτρέπει τη μεταβίβαση του οικοπέδου από την ερασιτεχνική ΑΕΚ σε τρίτον, ακόμα κι αν είναι ένα κερδοσκοπικό νομικό πρόσωπο, λέει το ΣτΕ, κουρελιάζοντας κάθε έννοια δικαίου, κάθε έννοια συνταγματικής τάξης.

Με λίγα λόγια, μιλάμε για ένα νομικό ανοσιούργημα, το οποίο αποπνέει όλη την αλαζονεία και τον ετσιθελισμό της εξουσίας έναντι των υπηκόων (και όχι πολιτών) της. Νόμος είναι το δίκιο του καπιταλιστή, διακηρύσσει το ΣτΕ, κυνικά και απροκάλυπτα, αδυνατώντας να βρει κάποια νομική αιτιολογία που να μπορεί κάπως να σταθεί. Απ' αυτή την άποψη, οι πολίτες που προσέφυγαν και ο νομικός τους παραστάτης μπορούν να αισθάνονται ότι πέτυχαν μια πολιτική νίκη. Έχασαν σε μια μάχη που δεν είχαν απέναντί τους μόνο έναν καπιταλιστή και τα άλαλα όργανά του που διεκπεραίωναν τη βρόμικη δουλειά, αλλά ολόκληρο το σύστημα, από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση μέχρι τη δικαστική εξουσία, που πέταξε τη μάσκα της ανεξαρτησίας και έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, χωρίς φτιασιδια.

Άραγε, πώς να νοιώθουν οι δικαστές του ΣτΕ που συνέπραξαν σ' αυτό το ανοσιούργημα, καταβάλλοντας προσπάθειες για να νομιμοποιήσουν τη «Δικέφαλος 1924» ΑΕ ως κύριο ενός έργου πάνω σε δημόσιο οικόπεδο (το οποίο παραχωρήθηκε σ' ένα ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο υπό τον όρο ότι θα το χρησιμοποιεί αποκλειστικά για κοινωφελή δράση), και βλέπουν τώρα τον Μελισσανίδη να λύει την κακόφημη σύμβαση, προκειμένου να εισπράξει το παραδάκι από την Περιφέρεια, που δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει έργο ιδιωτικής εταιρίας; Ελπίζουμε πως αντιλαμβάνονται ότι χρησιμοποιήθηκαν ως χρήσιμοι ηλίθιοι.

Από την eksegersi.gr

Ρυθμίσεις για αιγιαλό και παραλία: Νομιμοποιούν αυθαίρετα αντί να γκρεμίζουν

Στις 8 Αυγούστου του 2018, προσπαθώντας να διασκεδάσει την οργή του κόσμου από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου εξαγγέλλοντας 20 μέτρα για την καταπολέμηση δήθεν της παράνομης δόμησης στα δάση, στις δασικές εκτάσεις και στον αιγιαλό, την παραλία και τις όχθες των ποταμών. Ήταν μέτρα ανεφάρμοστα στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Πριν εξαγγείλει τα μέτρα, δήλωσε με στόμφο: «Κυρίως όμως, οφείλουμε να χτυπήσουμε τη γροθιά στο μαχαίρι και να ξηλώσουμε, να γκρεμίσουμε μια-μια τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του παρελθόντος. Το χάος της ανεξέλεγκτης δόμησης, που απειλεί ανθρώπινες ζωές, δεν μπορεί από εδώ και στο εξής να γίνεται ανεκτό. Οτιδήποτε καταστρέφει δάση και ακρογιαλιές, οτιδήποτε εκπροσωπεί κίνδυνο για τις ανθρώπινες ζωές θα ξηλωθεί!».

Μερικά από τα μέτρα που εξήγγειλε:

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ! ΟΧΙ ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΪΚΗ, ΟΧΙ ΚΕΝΤΡΟ LOGISTICS ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ, ΟΧΙ ΚΑΖΑΝΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ

Συμπολίτες και συμπολίτισσες

Με την πώληση του 51% των μετοχών του ΟΛΠ στην κινεζική COSCOκαι την παραχώρηση του λιμανιού για 35χρόνια, παραχώρηση που ξεκίνησε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και ολοκληρώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινάει η περαιτέρω υποτίμηση της ζωής μας στην ευρύτερη ζώνη της πόλης και του λιμανιού του Πειραιά, με τις πλάτες της κυβέρνησης και του Δήμου Πειραιά.

Η ιδιωτικοποίηση αυτή, που στ’ αυτιά πολλών ακούγεται ως ‘’ανάπτυξη’’ και θέσεις εργασίας, δεν αποτελεί μια ‘’απλή’’ ιδιωτικοποίηση - αν υποθέσουμε ότι μια ιδιωτικοποίηση μπορεί να είναι ‘’απλή υπόθεση’’- αλλά την απαρχή της δημιουργίας μιας ‘’άλλης’’ πόλης, που δε θα είναι πια ο Πειραιάς που ξέραμε, αλλά ένα Χονγκ Κονγκ ή μια Σαγκάη, και αυτό στο πολύ κοντινό μέλλον. (Αυτό επισημαίνεται για όσους νομίζουν ότι δε θα προλάβουν να πιουν το πικρό ποτήρι!)

Λύσσαξαν να αποχαρακτηρίσουν το δάσος στο Παλιούρι Χαλκιδικής

Το χορό σέρνουν τώρα τα μέλη του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών

Εδώ και δύο χρόνια, με συνεχή δημοσιεύματα αποκαλύπτουμε τις μεθοδεύσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας προκειμένου να πετύχει τον αποχαρακτηρισμό πευκοδάσους 125,44 στρεμμάτων, ηλικίας 25-40 χρόνων και με 100% κάλυψη, στο Παλιούρι Χαλκιδικής, όπως απαιτεί εταιρία συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη, που θέλει να χτίσει στο δάσος πολυτελείς βίλες.

Στη μεθόδευση αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο πρώην προϊστάμενος της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος Κ. Δημόπουλος, ο οποίος για τις υπηρεσίες του ως «γιέσμαν» προήχθη σε γενικό διευθυντή Περιβαλλοντικής Πολιτικής, παρά το γεγονός ότι το επιστημονικό του πεδίο υπολείπεται αυτού που απαιτείται για την κατάληψη της συγκεκριμένης θέσης.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ: Για την ασύδοτη ανάπτυξη νέων αιολικών πάρκων στον ήδη κορεσμένο νομό Εύβοιας

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

 Πέμπτη, 04 Απριλίου 2019

Ερώτηση προς τον κ. Περιφερειάρχη με θέμα:

Σε σχέση με την στάση της περιφέρειας σε σχέση με την ασύδοτη ανάπτυξη νέων αιολικών πάρκων στον ήδη κορεσμένο νομό Εύβοιας

Ως γνωστόν στο νομό Εύβοιας έχουν ήδη αναπτυχθεί φαραωνικού τύπου εγκαταστάσεις βιομηχανικών αιολικών πάρκων όπου ειδικά στη νότια Εύβοια παρατηρείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση ανεμογεννητριών σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Υπάρχει ήδη υπέρβαση της επιτρεπόμενης πυκνότητας ανεμογεννητριών βάσει των στοιχείων της ΡΑΕ. Την ίδια στιγμή που συντελείται η καταστροφή αυτή, η διοίκηση της περιφέρειας διατείνεται ότι προσπαθεί να αναδείξει το νησί για τουριστικούς λόγους, πράγμα ιδιαίτερα αντιφατικό.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεμέλιο του Λαϊκού Μετώπου

Η συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2009 ήρθε ως αποτέλεσμα της διαπίστωσης ότι μόνο ένα ευρύτερο λαϊκό μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που θα εκφράζει την εργατική τάξη, τους συμμάχους της, καθώς και άλλα κοινωνικά στρώματα, μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός λαϊκού μαζικού και παρατεταμένου αγώνα με προοπτική την τελική νίκη και τη μετάβαση στο σοσιαλισμό. Το αίτημα αυτό παραμένει επίκαιρο. Οι πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς οφείλουν να αντιληφθούν ότι για ν’ αποβεί αυτή η σύγκρουση προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας, δηλαδή προς όφελος αυτών που παράγουν τον πλούτο, είναι υποχρεωμένες να κινηθούν στο δρόμο της κοινής δράσης. Θα παραμείνουν διασπασμένες ακόμη και σε αντίθεση μεταξύ τους ή θα αντιληφθούν το αυτονόητο; Δεν διαβάζουν τους αρθρογράφους του αστικού τύπου που τρέμουν μπροστά στο ενδεχόμενο συγκρότησης ενός νέου λαϊκού μετώπου, το οποίο θα έχει μεν παρόμοια κοινωνικά, πολιτικά, ιδεολογικά και πατριωτικά χαρακτηριστικά μ’ εκείνα του αντιστασιακού ΕΑΜ, αλλά ταυτόχρονα θα έχει γονιμοποιηθεί με τους αγώνες κατά της ΕΕ, του κεφαλαίου και του αστικού συνασπισμού εξουσίας;

COP24: Μέσα στην καταστροφή, η κωμωδία συνεχίζει

Του Daniel Tanuro, 17/12/2018

Η 24η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα (COP241) μόλις έληξε στο Κατοβίτσε της Πολωνίας. Αντί να στηριχτεί στην πρόσφατη έκθεση της ειδικής επιστημονικής ομάδας για το κλίμα (ΔΟΕΕΚ = IPCC2), για να υιοθετήσει τα υπερ-επείγοντα μέτρα που επιβάλλονται έτσι ώστε να κρατηθεί η θέρμανση κάτω από το συν 1,5 βαθμούς σε σχέση με τον 18ο αιώνα, η Συνδιάσκεψη μόλις και με δυσκολία κατάφερε να ορίσει κανόνες που θα πρέπει το κάθε κράτος να ακολουθήσει για να μετρήσει τις εκπομπές του σε αέρια του θερμοκηπίου μετά το 2020. Η ΔΟΕΕΚ επιστρέφει με ευλογίες στις μελέτες της, η “ενίσχυση των φιλοδοξιών” μετατίθεται για αργότερα και οι “αναπτυσσόμενες” χώρες πρέπει να αρκεστούν σε θολές υποσχέσεις σε σχέση με το πράσινο Ταμείο για το κλίμα.

Ναι στην ανακύκλωση. Όχι στην καύση των απορριμάτων

Μόνο το 14-15% των απορριμμάτων ανακυκλώνεται στον Δήμο Θεσσαλονίκης ενώ ο εθνικός στόχος είναι 50% όταν σε άλλες χώρες φτάνει το 90%. Από τα υλικά που βάζουν οι πολίτες για ανακύκλωση στους μπλε κάδους, το 45% πηγαίνει στον ΧΥΤΑ, όπως και όλα τα κλαδέματα που κάνει ο Δήμος. Η αποκομιδή των σκουπιδιών και η καθαριότητα χωλαίνουν γιατί δεν υπάρχει σχεδιασμός και εξειδικευμένα μηχανήματα, λείπει προσωπικό και δεν αξιοποιούνται οι νέες τεχνολογίες. Για τα ογκώδη απόβλητα ο Δήμος δεν ανταποκρίνεται ενώ για τα οργανικά απορρίμματα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε.

Το πρόβλημα των σκουπιδιών δεν λύνεται με εργολάβους και με εργοστάσια καύσης, που υποστηρίζει η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης αλλά και άλλοι. Για να πετύχουν τα εργοστάσια αυτά, πρέπει πρώτα να αποτύχουν οι πολιτικές μείωσης, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και λιπασματοποίησης των απορριμμάτων. Και αυτό είναι απαράδεκτο.

Εκείνο που χρειάζεται είναι η ενεργοποίηση των πολιτών για την εφαρμογή των καλύτερων λύσεων, με κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, που είναι με σειρά προτεραιότητας η πρόληψη-μείωση, η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση-λιπασματοποίηση των απορριμμάτων. Προτείνεται η παραγωγή βιοαερίου από αστικά απόβλητα, υπολείμματα κλαδεύσεων, χρησιμοποιημένα μαγειρικά λάδια κτλ. Οι λύσεις αυτές σε συνδυασμό είναι οι φθηνότερες, προστατεύουν το περιβάλλον, μπορούν να υλοποιηθούν από τις τοπικές κοινωνίες ενώ τα οφέλη θα τα καρπωθεί η κοινωνία και όχι οι κερδοσκόποι.