Οι πυρκαγιές το καλοκαίρι λοιπόν είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Τα ξηρά μεσογειακά καλοκαίρια ευνοούν ακόμα περισσότερο μικρού μήκους φωτιές (το φετινό καλοκαίρι υπήρξαν περιοχές που δεν είδαν στάλα βροχής για περισσότερο από μήνα). Οι φωτιές αυτές όμως αντιμετωπίζονται. Οι αγρότες και οι βοσκοί της επαρχίας γνωρίζουν καλά πως για να σταματήσεις μια φωτιά, αυτό που κάνεις είναι να ξεκινάς μια ελεγχόμενη φωτιά προς την πλευρά που φυσά ο άνεμος ώστε να καεί η βλάστηση, αποτρέποντας την εξάπλωση της πρώτης. Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο τα δασαρχεία και η πυροσβεστική δεν το γνώριζαν αυτό και αν το γνώριζαν για ποιο λόγο δεν έπραξαν έτσι;
Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται με μια αναδρομή στο παρελθόν. Το 1998 ο Τζουμάκας αφαιρεί την προστασία των δασών από την δασική υπηρεσία και την τοποθετεί στην πυροσβεστική υπηρεσία, ένα από τα πολλά νεοφιλελεύθερα παραδείγματα της κυβέρνησης Σημίτη. Ασχολούμαστε με τα συμπτώματα και όχι με την ασθένεια (μιας και η χρήση ιατρικών όρων έχει γίνει της μόδας τα τελευταία δυο χρόνια). Υπάρχει εγκληματικότητα, φτώχεια, ανεργία, προσλαμβάνουμε μπάτσους να βαράνε τον κόσμο. Πιάνει φωτιά, αντί να ενισχύουμε την δασοπροστασία, προσλαμβάνουμε πυροσβέστες, εκκενώνουμε πόλεις και χωριά.
Με τα λόγια του Παναγιώτη Ζάνου, Συνταξιούχου Δασολόγου:
...χρόνια τώρα το έγκλημα συνεχίζεται. Και συνεχίζεται γιατί η δασοπυρόσβεση στερήθηκε τους φυσικούς εργάτες της, που είναι οι υλοτόμοι, οι δασεργάτες, οι δασοπυροσβέστες (οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν καταδρομείς κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας) , οι δασοφύλακες, οι δασοπόνοι και οι δασολόγοι. Αυτό έγινε το έτος 1998 με τη μεταφορά της δασοπυρόσβεσης από τις δασικές υπηρεσίες στην πυροσβεστική υπηρεσία. Αυτοί οι άνθρωποι εκτός από τη γνώση του χώρου, των δρόμων, των μονοπατιών, της δημιουργίας αντιπυρικών ζωνών, της βλάστησης, της επιστημονικής γνώσης για τις μεθόδους, τις συνθήκες και όλες τις παραμέτρους κατάσβεσης δασικών πυρκαγιών, είχαν και άλλους λόγους να παλεύουν για την κατάσβεση.
- Το δάσος είναι ο χώρος εργασίας τους, είναι αυτό που τρέφει τους ίδιους και τις οικογένειές τους, είναι πηγή ζωής για αυτούς.
- Οι περισσότεροι από αυτούς είναι σκληροτράχηλοι εργάτες που δεν ακούς από το στόμα τους ” το μέρος είναι δύσβατο επειδή είναι πευκόφυτο” και δεν περιμένουν να φτάσει η φωτιά στο δρόμο για να την αντιμετωπίσουν, αλλά πηγαίνουν κοντά της από τα πλάγια η από το καμένο η σε σημεία που αυτή είναι έρπουσα την σβήνουν χειροκίνητα με κλαδιά δένδρων. Ούτε τους φοβίζει η απόσταση από το δρόμο γιατί ξέρουν και μπορούν να περπατούν μέσα στο δάσος.
- Είναι σε θέση και ξέρουν πού και πώς να ανοίξουν μια αντιπυρική λωρίδα με αλυσοπρίονα, φτυάρια, τσάπες και δασικά μηχανήματα και γνωρίζουν πολύ καλά το δασικό οδικό δίκτυο.
- Ξέρουν επίσης να εκμεταλλεύονται τη βοήθεια των εναέριων μέσων πυρόσβεσης ώστε επεμβαίνοντας αμέσως μετά την ρίψη του νερού να αποτελειώνουν τις εστίες που μένουν μετά τις ρίψεις του νερού, οι οποίες συνήθως μετά από λίγα λεπτά αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, αναζωπυρώνουν τη φωτιά.
- Ξέρουν επίσης πως να προφυλαχθούν και να μην εγκλωβιστούν, αλλά κυρίως:
- Ξέρουν πώς να χρησιμοποιήσουν το λεγόμενο αντιπύρ (δηλαδή το άναμμα νέας φωτιάς πριν από το κυρίως μέτωπο ώστε να ανταμώσουν οι δύο φωτιές και να σβήσει η κυρίως φωτιά) που είναι το μοναδικό, εκτός από τα εναέρια μέσα, μέσο για να σταματήσει η επέλαση της φωτιάς. Όπως θυμάμαι κατά τα τελευταία 20 προηγούμενα του 1998 χρόνια, τα σπίτια που κάηκαν από μεγάλες πυρκαγιές ήταν ελάχιστα και ήταν κυρίως εγκαταλειμμένες αποθήκες, και τα θύματα επίσης, προσωπικό πυρόσβεσης από κόπωση ή εμφράγματα πριν ή και κατά την διάρκεια της πυρόσβεσης. Στην Κύπρο σήμερα και πάντα η αρμοδιότητα της Δασοπυρόσβεσης είναι αρμοδιότητα της δασικής υπηρεσίας με μόνιμο και εποχιακό προσωπικό, το οποίο εκπαιδεύεται και εκτός από την δασοπυρόσβεση, τον υπόλοιπο χρόνο, απασχολείται παραγωγικά σε άλλες δασικές εργασίες.
Η κυβέρνηση θέλει να σβήσει τις φωτιές αλλά καθυστερημένα. Είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχει για να περάσει στη δημιουργία νέων αιολικών πάρκων σε περιοχές που είναι γνωστές για τους ανέμους και τα αυγουστιάτικα μελτέμια, αφού πρώτα καεί ό,τι χλωρίδα υπάρχει. Εν τέλει θα πετάξει κάτι του τύπου “καθυστερήσαμε γιατί ήταν μια ζόρικη δοκιμασία, αλλά στο τέλος σας σώσαμε”...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου