Η ενεργειακή πραγματικότητα στην μεγάλη εικόνα...Η ενεργειακή μετάβαση ως συστατικό της "Πράσινης βιώσιμης ανάπτυξης", είναι σε μια διαδικασία εκρηκτικής ανάπτυξης, μέσα από τις αποφάσεις των Επικυρίαρχων του πλανήτη, σε μια σειρά διεθνών φόρουμ και διεθνικών συμφωνιών, όπου σε ένα "ασταθές" περιβάλλον ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και πολεμικών συρράξεων για την Κυριαρχία των μεγάλων οικονομικοστρατιωτικών δυνάμεων, διαφαίνεται η εν τέλει συμφωνία για τις σφαίρες επιρροής με βάσει πλέον τους όρους της "πράσινης ισχύος", που δύναται να τροφοδοτεί τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τους πολεμικούς επεκτατισμούς.
Στην COP 28, για παράδειγμα ελήφθησαν αποφάσεις ενδεικτικές της μεταστροφής, όχι τόσο των διεθνών τάσεων για την από-ανθρακοποίηση της παραγόμενης ενέργειας, αλλά της θεμελιώδους μεταπήδησης ακόμα και των μεγάλων παραγωγών των χωρών του Κόλπου σε ορυκτά καύσιμα, σε τεχνολογίες αιχμής τόσο στις ΑΠΕ και στο "πράσινο υδρογόνο", όσο και στα mega projects, των ηλεκτρικών - ενεργειακών διασυνδέσεων Ανατολής με Δύση. Διατηρώντας την δυναμική των υδρογονανθράκων, αλλά και επενδύοντας στο νέο ντηλ για την Ενέργεια, που αποτελεί το σύγχρονο πεδίο ανταγωνισμού της ισχύος. Σημειώνοντας ότι στο πλαίσιο αυτού του Φόρουμ, ακόμα και χώρες με περιφερειακή ισχύ, Ινδία , Βραζιλία, Νότια Αφρική, που πρότειναν τις "δίκαιες μεταβάσεις", που θα περιλάμβαναν διαγραφές χρεών και συμπεριληπτικές διακυβερνήσεις, έπεσαν στο κενό, ενώ οι διεθνείς ισορροπίες ουδόλως διαταράχθηκαν διατηρώντας σε ένα ασταθές παγκόσμιο περιβάλλον, τους όρους και τις θέσεις ισχύος.
Οι ισχυροί γίνονται ισχυρότεροι...
Η σημερινή πραγματικότητα στον ενεργειακό τομέα αναδεικνύει, στο πλαίσιο της "πράσινης μετάβασης", την ουσιαστική ισχύ των όπλων των πλανητικών Κυρίαρχων, που δεν είναι άλλη από την κατοχή των σπάνιων γαιών (λίθιο, κοβάλτιο, νικέλιο, γραφίτης,...) και από την δυνατότητα αποθήκευσης και μεταφοράς της παραγόμενης ενέργειας, μέσα από νέα αναβαθμισμένα και σε ισχύ και τεχνολογία, Ηλεκτρικά Δίκτυα.
Η Κίνα, με το σχέδιο: "παγκόσμια σύνδεση της ενέργειας" και την αποικιοκρατική της λογική στην Αφρική και οι ΗΠΑ, με την επεκτατική πολιτική των εξορύξεων τόσο στην Αυστραλία, που είναι η μεγαλύτερη πηγή σπάνιων γαιών, όσο και με την αρπακτική διάθεση για τα κοιτάσματα του λιθίου της Βολιβίας και άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής, (χαρακτηριστική η πρόταση του Έλον Μασκ, στο Twiter το 2020, "να κάνουμε πραξικόπημα σε όποιον θέλουμε"), αλλά και όπου ανά τον κόσμο στην σφαίρα επιρροής της παρουσιάζει ενδιαφέρων ( στην Ελλάδα, Exon Mobil - Chevron, στην Ν. θάλασσα της Κρήτης).
Στην κούρσα αυτού του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού συμμετέχουν, τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία το Κατάρ, το Ισραήλ και η ΕΕ, με ενδιάμεσους την Ελλάδα την Αίγυπτο, την Τουρκία με τον ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης και δευτερευόντως Συρία και Λιβύη, κτίζοντας τους ενεργειακούς διαδρόμους (Super Grid, GREGY, Great Sea Interconector) και ισχυροποιώντας την περιφερειακή τους ισχύ για τις επεκτατικές επιδιώξεις τους, στο πλαίσιο της "αναδιοργάνωσης" του πεδίου Κυριαρχίας της Μέσης Ανατολής και της Ν.Ανατολικής Μεσογείου, γεωγραφικά, εθνολογικά και οικονομικά.
Όσον αφορά ειδικότερα την ΕΕ, η "πράσινη μετάβαση", αν και φαντάζει προσχηματική πολιτική επιδίωξη, η αποανθρακοποίηση έως το 2050 (κλιματική κρίση..), αποτελεί το στρατηγικό πεδίο, απεξάρτησης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, εν μέσω μιας διαφαινόμενης πολεμικής σύρραξης διάρκειας και αυξητικής κλιμάκωσης στην Ουκρανία, των χωρών του σε αποδρομή" ΝΑΤΟ, ενώ έχει πετύχει να δημιουργήσει και τον "μηχανισμό προσαρμογής συνόρων άνθρακα" (CBAM), μετατρέποντας σε επιχειρηματική αξία τους ρύπους "καθαρίζοντας" έτσι τις ρυπογόνες Ευρωπαϊκές βιομηχανίες, αυξάνοντας τα κέρδη από τους δήθεν ρυθμιστικούς μηχανισμούς, ενώ παράγει ή προτείνει συνεχώς ασφαλή οικονομικά, θεσμικά και νομικά πλαίσια και πεδία για την "πράσινη μετάβαση με αύξηση των Ευρωπαϊκών επενδύσεων τόσο στην παραγωγή και αποθήκευση όσο και στα ηλεκτρικά δίκτυα, (ειδκά στα τελευταία η αύξηση από το 2024 παγκοσμίως φθάνει στο 20%, 447 δισ ευρώ έως το 2040 σε δίκτυα για την Ευρώπη), προτείνοντας και θεσμοθετώντας σειρά "διευκολυντικών" για τις επενδύσεις, μεταρρυθμίσεων.
