Ιστορικά στοιχεία για το Παλαιστινιακό

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗ

1099: Κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους και ίδρυση του λατινικού βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Πριν από την επέλαση των Σταυροφόρων διάφοροι δυναστικοί αραβικοί οίκοι (Ομεϋάδες, Αμπασίδες, Φατμίδες) ηγεμόνευαν στην περιοχή.

1260-1517: Ήττα των Σταυροφόρων. Περίοδος των Μαμελούκων. Επικράτηση, για πρώτη φορά, αποκλειστικά, του μουσουλμανικού στοιχείου.

1517: Κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Τούρκους και ενσωμάτωσή της (όπως και η Συρία και η Αίγυπτος) στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (1517-1917).

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΝΤΟΛΗΣ

Μάιος 1916: Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος-Συμφωνίες Σάικς-Πικό. Αρχές μελλοντικής διεθνοποίησης από Γαλλία και Μ. Βρετανία οι οποίες εποφθαλμιούσαν την Παλαιστίνη.

2-11-1917: Δεσμεύσεις της Μ. Βρετανίας προς το κίνημα του Σιωνισμού, ότι «θα δημιουργηθεί στην Παλαιστίνη μια πατρίδα για τον εβραϊκό λαό», παρόλο που σ’ αυτήν οι Παλαιστίνιοι Άραβες ιθαγενείς αποτελούσαν το 90% του πληθυσμού.

«Διακήρυξη Μπάλφουρ»,υπουργού Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας» 

30-10-1918: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπογράφει ανακωχή, η Μ. Βρετανία καταλαμβάνει την Παλαιστίνη και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση ύστερα από εντολή της Κ.τ.Ε., που ενσωμάτωνε τη «Διακήρυξη Μπάλφουρ». Με τη διακήρυξη η Μ. Βρετανία υποστήριζε την εγκαθίδρυση στην Παλαιστίνη μιας «εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό».

ΙΑΝ. 1919: Απόφαση της Διάσκεψης Ειρήνης του Παρισιού για τη συγκρότηση των αραβικών επαρχιών Συρίας, Λιβάνου, Παλαιστίνης και Ιράκ σε μια ενότητα η οποία θα διοικείται με το σύστημα της Εντολής.

ΑΠΡ. 1920: Διάσκεψη του Σαν Ρέμο. Η εντολή της Παλαιστίνης ανατέθηκε στη Μ. Βρετανία. Το 1921 δημιουργήθηκε από το σιωνιστικό κίνημα μια οργάνωση αυτοάμυνας, η Χαγκάνα. Μπροστά σ’ αυτή την αναταραχή, η βρετανική κυβέρνηση υπενθύμισε (Λευκή Βίβλος, 3 Ιουνίου 1922) ότι στόχος της δεν ήταν «η μετατροπή ολόκληρης της Παλαιστίνης σε εθνική εστία των Εβραίων» αλλά η δημιουργία μιας εθνικής εστίας των Εβραίων στην Παλαιστίνη. Πρότεινε τη συγκρότηση, με τη συμμετοχή Αράβων και Εβραίων, ενός νομοθετικού συμβουλίου και εξήγγειλε ότι στο εξής το κριτήριο βάσει του οποίου θα ρυθμιζόταν η εισροή Εβραίων μεταναστών στην Παλαιστίνη θα ήταν η ικανότητα απορρόφησής τους από την παλαιστινιακή οικονομία.

ΙΟΥΛ. 1922: Επικύρωση της βρετανικής εντολής από το Συμβούλιο της Κ.τ.Ε. και ενσωμάτωση στο κείμενο της εντολής (άρθρο 2) της «Διακήρυξης Μπάλφουρ». Αντιδράσεις Αράβων. Οι Βρετανοί αρχίζουν να διευκολύνουν τη μαζική εβραϊκή μετανάστευση.

ΣΕΠΤ. 1922: Εξαίρεση της ανατολικής όχθης του Ιορδάνη, της λεγόμενης Υπεριορδανίας, από κάθε ρήτρα σχετικά με την «εβραϊκή εθνική εστία».

ΜΑΙΟΣ 1923: Ανακήρυξη «ανεξαρτησίας» του εμιράτου της Υπεριορδανίας.

1930: Στη «Λευκή Βίβλο» του Πάσφηλν, το Λονδίνο ανακοίνωσε νέους περιορισμούς που αφορούσαν στη μετανάστευση των Εβραίων και στην αγορά γαιών από τη σιωνιστική οργάνωση. Παραίτηση της βρετανικής κυβέρνησης από την εφαρμογή τους λόγω αντιδράσεων των Σιωνιστών.

1935: Επί συνολικού πληθυσμού 1.300.000 υπήρχαν 355.000 Εβραίοι εξαιτίας της συρροής μεταναστών Εβραίων φυγάδων από τη ναζιστική Γερμανία.

1936: Γενική απεργία των Αράβων. Η «Μεγάλη Εξέγερση» των Παλαιστινίων οδήγησε στη δημιουργία Παλαιστινιακού αντάρτικου, χιλιάδες νεκροί, φυλακίσεις ή εξορίες των ηγετών του. Οι Σιωνιστές συγκροτούν παραστρατιωτικές ένοπλες ομάδες.

1937-38: Σχέδιο «Επιτροπής Πέελ» και εγκατάλειψή του από τη Μ. Βρετανία.

ΜΑΡΤΙΟΣ 1939: Η Εβραϊκή Κοινότητα στην Παλαιστίνη αριθμεί 430.000 άτομα. Δημοσίευση νέας «Λευκής Βίβλου» περιελάμβανε τρεις ουσιαστικούς όρους: 1) για διάστημα 5 ετών, η εβραϊκή μετανάστευση θα περιοριζόταν σε 15.000 άτομα ετησίως 2) η αγορά γαιών θα ήταν περιορισμένη, ακόμη και απαγορευμένη, σε ένα μεγάλο μέρος της Παλαιστινιακής Επικράτειας 3) θα ιδρυόταν παλαιστινιακό κράτος σε δέκα χρόνια. Η «Λευκή Βίβλος» προκάλεσε την αντίθεση του σιωνιστικού κινήματος που κινητοποίησε ένα δίκτυο λαθραίας μετανάστευσης στην Παλαιστίνη. Ορισμένες οργανώσεις (η Ιργκούν, η ομάδα Στερν) προσέφυγαν σε τρομοκρατικές ενέργειες κατά των Βρετανών.

29-11-1947: Απόφαση Γ.Σ. του ΟΗΕ που πρότεινε την ίδρυση δύο ξεχωριστών κρατών (Παλαιστινιακού 43% και Εβραϊκού 55% και την Ιερουσαλήμ ως διεθνή πόλη).

14-5-1948: Λήξη της βρετανικής εντολής και ταυτόχρονη ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ – Αποχώρηση Βρετανών αξιωματούχων από την Παλαιστίνη. Εισβολή γειτονικών αραβικών κρατών που δεν αναγνώρισαν τις διεκδικήσεις του Ισραήλ. Πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος, με νικητή το Ισραήλ που κατέκτησε νέα εδάφη (ολόκληρη τη Γαλιλαία, τα παράλια, τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, την οποία κατείχε η Αίγυπτος, ολόκληρη την έρημο Νεγκέβ και τη βορειοδυτική Ιερουσαλήμ), δηλαδή κατά 50% μεγαλύτερα σε έκταση απ’ ότι προέβλεπε το σχέδιο του ΟΗΕ. 750.000 Παλαιστίνιοι εγκατέλειψαν την περιοχή και κατέφυγαν ως πρόσφυγες στις γύρω αραβικές χώρες. Οι Παλαιστίνιοι την ονομάζουν «Νάκμπα» που σημαίνει καταστροφή. Κατάληψη (χωρίς προσάρτηση) της Γάζας από την Αίγυπτο.

1950: Το Βασίλειο της Ιορδανίας προσάρτησε επίσημα μια έκταση 5.180 χλμ. Γνωστή έκτοτε ως Δυτική Όχθη του Ιορδάνη ποταμού (της λεγόμενης Υπεριορδανίας) η οποία προβλεπόταν ν’ αποτελέσει τμήμα ενός αραβικού κράτους, σύμφωνα με το σχέδιο του ΟΗΕ.

1964: Ίδρυση της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Συμμετείχαν δέκα πέντε (15) οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Αλ Φατάχ, το Λαϊκό Μέτωπο, το Δημοκρατικό Μέτωπο, το Κ.Κ. Ισραήλ και άλλες μικρότερες.

1968: Ο Γιασέρ Αραφάτ εκλέγεται αρχηγός της Παλαιστινιακής Αρχής.

5-6-1967: Πόλεμος των «Έξι Ημερών». Το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας, τη Χερσόνησο του Σινά και τα υψώματα του Γκολάν.

Οκτ. 1974: Ο Αραβικός Σύνδεσμος αναγνώρισε την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), ως το μοναδικό εκπρόσωπο των Αράβων της περιοχής.

1979: Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ. Το Ισραήλ επέστρεψε τη Χερσόνησο του Σινά στην Αίγυπτο.

ΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

1982: Ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο και καταστροφή των καταυλισμών και του οπλισμού της ΟΑΠ (PLO). Σφαγές των Παλαιστινίων στους καταυλισμούς προσφύγων στη Σάμπρα και στη Σατίλα. Ο ΑριέλΣαράν ήταν υπουργός Άμυνας του Ισραήλ.Νέα προσφυγοποίηση των Παλαιστινίων.

1983: Απομάκρυνση του ΑριέλΣαρόν από το Υπουργείο Άμυνας, μετά από απόφαση ισραηλινού δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία είχε κριθεί ένοχος για τις σφαγές, αλλά κατάφερε να επανέλθει ως Πρωθυπουργός είκοσι (20) χρόνια αργότερα!!

1987:Πρώτη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα (εξέγερση, επανάσταση) στα υπό ισραηλινή κατοχή εδάφη (Δυτ. Όχθη και Γάζα).Ιδρύεται η οργάνωση «Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης (Χαμάς).

Οκτ. 1991: Διεθνής ειρηνευτική διάσκεψη στη Μαδρίτη με πρωτοβουλία ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Νίκη του Εργατικού Κόμματος στις ισραηλινές εκλογές (Ιούνιος 1992) το οποίο δεσμεύτηκε να παραχωρήσει αυτονομία στους Παλαιστίνιους.

13-9-1993: Ιστορική «Διακήρυξη Αρχών» μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. «Συμφωνίες Όσλο». Κλίντον, Αραφάτ και Ράμπιν συμφωνούν για αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Ένα χρόνο μετά δολοφονείται ο Ράμπιν, από φανατικό Ισραηλινό και η συμφωνία ναυαγεί.

Μάιος 1994: Απόσυρση ισραηλινών δυνάμεων από την Ιεριχώ της Δυτ. Όχθης και τη Λωρίδα της Γάζας.

1-5/7/1994: Θριαμβευτική είσοδος του Γιασέρ Αραφάτ στη Γάζα. Ορκωμοσία στην Ιεριχώ, των μελών της Παλαιστινιακής Αρχής.

28-9-1995: Υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Γ. Αραφάτ, του πρωθυπουργού του Ισραήλ Γ. Ράμπιν και του Υπουργού Εξωτερικών Σ. Πέρες.

28-9-2000:Έναρξη της δεύτερηςΠαλαιστινιακής Ιντιφάντα για την Ανεξαρτησία. Εισβολή χερσαίων δυνάμεων του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη.

Σύμφωνα με τον Παλαιστίνιο ΜιχιάρΕκτάμι, Πρόεδρο της Ένωσης Παλαιστινίων Εργαζομένων:«Έως το Μάιο 2002, οι Σιωνιστές εισβολείς άφησαν 1.200 νεκρούς και 10.000 τραυματίες Παλαιστίνιους. Μεταξύ των νεκρών συγκαταλέγονται ανήλικα παιδιά που πετούσαν πέτρες στα πλήρως εξοπλισμένα και σύγχρονα βαρειά τεθωρακισμένα άρματα μάχης, γυναίκες, γέροι, ασθενείς και φυσικά οι Παλαιστίνιοι μαχητές που αντιστάθηκαν όσες μέρες μπόρεσαν. Στην ηρωική πόλη της Τζενίν οι βάρβαροι εισβολείς, επειδή δε μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονταν μέσα στα σπίτια ή πίσω από τα οδοφράγματα στους στενούς δρόμους της πόλης, με λιανοτούφεκα μπροστά στα τεθωρακισμένα  και τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα κι ελικόπτερα, χρησιμοποίησαν εκρηκτικά, εκσκαφείς και μπουλντόζες με τις οποίες γκρέμισαν και ισοπέδωσαν σπίτια της Αντίστασης. Μέσα στα ερείπια έθαψαν ζωντανούς, ασθενείς γέρους, γυναίκες και παιδιά. Έως σήμερα δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των νεκρών. Κάθε μέρα ανακαλύπτονται και νέοι. Μέσα στον καταυλισμό, όπου ζούσαν πρόσφυγες από το 1948 και το 1967 συνέλαβαν πολλούς Παλαιστίνιους και τους εκτέλεσαν επί τόπου. Όλα αυτά είναι εγκλήματα πολέμου, για τα οποία πρέπει να δικαστούν ο Σαρόν και οι συνεργοί του. Επίσης συνέλαβαν 8.000, τους οποίους οδήγησαν στις φυλακές της ερήμου Νεγκέβ. Εκεί οι συνθήκες κράτησης είναι απάνθρωπες. Ζουν σε αντίσκηνα, σε υψηλές θερμοκρασίες, χωρίς τις αναγκαίες ποσότητες νερού, εκτεθειμένοι στις ασθένειες ή στις επιθέσεις δηλητηριωδών ερπετών. Δεν μπορείνα τους συναντήσει κανένας».

2002: Το Ισραήλ εγείρει τείχος στη Δυτική Όχθη μήκους 700 χιλιομέτρων.

2001:Θάνατος του Γιασέρ Αραφάτ.

2005-6: Ο Ισραηλινός στρατός αποχωρεί από τη Λωρίδα της Γάζας. Εκλογές σε Γάζα και Δυτική Όχθη με νίκη της Χαμάς.

2014: Αιματηρή επιχείρηση στη Γάζα από τους Ισραηλινούς. Νεκροί 1410 Παλαιστίνιοι και 59 Ισραηλινοί.

2017: Ο Ντ. Τραμπ αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και μεταφέρει εκεί την πρεσβεία των ΗΠΑ.

2018: Μαζικές εξεγέρσεις κατά τη διάρκεια της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής» από τους κατοίκους της Γάζας. Οι Παλαιστίνιοι μετρούν 220 νεκρούς και 9.000 τραυματίες.

7-10-2023: Επιθέσεις της Χαμάς σε μεγάλο μέρος τη Ισραηλινής Επικράτειας. 

ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

1.     Στην Λωρίδα της Γάζας:

α. Το 95% του νερού δεν είναι πόσιμο

β. Η ηλεκτροδότηση, που παρέχεται από το Ισραήλ, διαρκεί μόνο επί 4ωρο καθημερινά.

γ. Το 45% των παιδιών υποφέρουν από αναιμία

2.     Εβδομήντα (70) κράτη-μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει από το 2013 την Παλαιστινιακή Αρχή ως το κράτος της Παλαιστίνης.

3.     Οι αριθμοί πριν από την τετραήμερη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, στις 23-11-2023, είναι οι εξής:

12.800 νεκροί Παλαιστίνιοι μεταξύ των οποίων:

·      5.600 παιδιά

·      3.500 γυναίκες

·      3.000 άνδρες

·      700 ηλικιωμένοι

·      300 εργαζόμενοι στον ΟΗΕ και δημοσιογράφοι

·      625.000 μαθητές και φοιτητές δεν έχουν πρόσβαση στην Εκπαίδευση

Υλικές ζημιές

·        41.000 κατοικίες έχουν καταστραφεί ολοσχερώς

·        220.000 κατοικίες έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές

4.     Οι νεκροί Ισραηλινοί είναι 1.200.

5.     Οι νεκροί Παλαιστίνιοι και στη Δυτική Όχθη είναι 230.

 

ΠΗΓΕΣ

1.     Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITANNICA

2.     Καθημερινή εφημερίδα των Συντακτών

3.     Εβδομαδιαία εφημερίδα ΠΡΙΝ

4.  Περιοδική έκδοση επικοινωνίας ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ (φύλλα Νο 29 και 30, Δεκέμβριος 2001-Μάρτιος 2002). 

ΤΕΛΟΣ Α΄ ΜΕΡΟΥΣ

(Θα ακολουθήσει το κείμενο με τα συμπεράσματα)

 

Αθήνα 28-11-2023

Δημήτρης Χατζηπαναγιώτου