Άγραφα: Οι κορυφές δεν ανήκουν στο κεφάλαιο

Στάθης Ντούρος

Το προπερασμένο Σάββατο 12 Οκτωβρίου ένα εντυπωσιακό αγωνιστικό ποτάμι πλημμύρισε τους δρόμους της Καρδίτσας. Ήταν οι εκατοντάδες των διαδηλωτών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην πράσινη ανάπτυξη και τα αιολικά στα Άγραφα, καθώς και άλλων αγωνιστικών συλλογικοτήτων τόσο από τη Θεσσαλία, όσο και από άλλες περιοχές (περιβαλλοντικές κινήσεις, αντικαπιταλιστικά σχήματα περιφερειών, αυτοοργανωμένες ομάδες, πολιτικές οργανώσεις κ.λπ.) για τη διοργάνωση ενός συλλαλητηρίου που θα έστελνε ένα μαζικό μήνυμα στους καταπατητές του δημόσιου κοινωνικού πλούτου.


Τι είχε προηγηθεί το προηγούμενο διάστημα; Μια προσπάθεια «φαστ-τρακ» ολοκλήρωσης των αδειοδοτήσεων μίας σειράς αιολικών πάρκων στις βουνοκορφές των Αγράφων. Δημόσιες ανακοινώσεις της Ελλάκτωρ που αναφέρονταν στις τοπικές κοινωνίες περίπου ως «ιθαγενής», με σαφή κατεύθυνση τόσο την τρομοκράτηση, όσο και την εξαγορά με «καθρεφτάκια». Η μεταφορά σκαπτικών μηχανημάτων στις κορυφές των Άγραφων ως ένδειξη πυγμής από την πλευρά των εταιριών και με σαφές μήνυμα για την ιδιοκτησία των βουνών. Οι επιχειρήσεις των αστυνομικών διευθύνσεων Καρδίτσας και Ευρυτανίας στους ορεινούς όγκους των Αγράφων, με στόχο να δημιουργήσουν μια νεκρή ζώνη για την εκδήλωση των επιχειρηματικών σχεδίων και τη δημιουργία γενικευμένου κλίματος τρομοκρατίας, σε ένα ρόλο που περισσότερο προσομοίαζε σε μισθοφόρους εταιριών.
Η κλιμάκωση των κρατικών μεθοδεύσεων και των επιχειρηματικών σχεδιασμών βρήκε όμως άμεση απάντηση. Μέσα στο κατακαλόκαιρο ο λαός της Καρδίτσας κατόρθωσε με μαχητικό και συγκρουσιακό τρόπο να μπλοκάρει μέρος των αδειοδοτήσεων των εταιριών. Ταυτόχρονα η διαρκής παρουσία του κόσμου του κινήματος, με οργανωμένες παρεμβάσεις και πορείες, στις περιοχές των βουνών που οι εταιρίες παρουσιάζουν ως ιδιοκτησία τους, υπονόμευσε στην πράξη τόσο τη δυνατότητά τους για την έναρξη των εργασιών, κυρίως όμως αμφισβήτησε το «δικαίωμα» των κρατικών θεσμών και των επιχειρηματικών συμφερόντων να μιλούν για το φυσικό πλούτο ως ιδιοκτησία τους.

Αποκορύφωμα αυτής της αγωνιστικής κλιμάκωσης ήταν το συλλαλητήριο του περασμένου Σαββάτου. Μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχει δει τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια η πόλη της Καρδίτσας, που δε βασίστηκε σε διάφορους θεσμικούς παράγοντες που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ των επιχειρηματικών συμφερόντων και των λαϊκών αντιδράσεων, αλλά στην ανεξάρτητη κίνηση του λαού. Ένα συλλαλητήριο που επιχείρησε να αναδείξει το ζήτημα της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα Άγραφα όχι ως ένα τοπικό θέμα, αλλά μια γενική κατεύθυνση που εδράζεται στα καπιταλιστικά αναπτυξιακά μοντέλα. Μοντέλα που προϋποθέτουν την καταστροφή του φυσικού πλούτου, την υποβάθμιση της ανθρώπινης εργασίας και την ιδιωτικοποίηση και συγκέντρωση όλων των βασικών παραγόντων για τη ζωή του ανθρώπου (ενέργεια, νερό, γη κ.λπ.). Μια κινητοποίηση που επιχείρησε να ξεφύγει από τους αποσπασματικούς αγώνες διαμαρτυρίας και τελικά ενσωμάτωσης, καθώς με τη μαζικότατη συνέλευση αγώνα που έλαβε χώρα μετά το τέλος της κινητοποίησης μπήκε επί τάπητος το ζήτημα της συνέχειας, της προοπτικής, της κλιμάκωσης και της στοιχειοθεσίας. Μια κινητοποίηση που τρόμαξε τους κρατικούς μηχανισμούς που μετέτρεψαν την πόλη της Καρδίτσας σε σιδερόφραχτο φρούριο, αλλά και κάθε λογής παράγοντες της πόλης που βλέπουν πως ο μαζικός μαχητικός αγώνας «παίρνει κεφάλι». Θλιβεροί απόντες οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΛΑΕ.

Το επόμενο διάστημα η ανοιχτή μάχη για την υπεράσπιση του δημόσιου κοινωνικού πλούτου, των βουνών, των νερών και του αέρα, του δικαιώματος του λαού να μπορεί να ορίσει τι θέλει και τι δε θέλει να γίνει στον τόπο του, η μάχη για τη γη και την ελευθερία, θα αποκτήσει κυρίαρχο χαρακτήρα. Αυτό εξάλλου δείχνουν και οι κυβερνητικές κατευθύνσεις, ο παροξυσμός για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, οι κατευθύνσεις της ΕΕ που εκμεταλλεύονται την κλιματική αλλαγή για την προώθηση εξίσου καταστροφικών σχεδιασμών, η ανάγκη του ίδιου του καπιταλισμού για την υπέρβαση της κρίσης του. Η διαμόρφωση ενός συντονισμένου και πανελλαδικού κινήματος που θα υπερβαίνει την καταγγελιολογία, θα συγκρούεται με το σύνολο του αναπτυξιακού οικοδομήματος και θα μπλοκάρει τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς με μαζική κοινωνική παρέμβαση και δράση στο πεδίο, αποτελεί το άλμα που πρέπει να κάνουν τα πολύμορφα υφιστάμενα κινήματα για τη συγκρότηση ενός νικηφόρου αντίπαλου δέους. Σε αυτή την κατεύθυνση οι κινητοποιήσεις στην Καρδίτσα αποτελούν ένα πολύτιμο εργαλείο και μια μεγάλη παρακαταθήκη.