του Παναγιώτη Σκούφογλου
Ήταν αναμενόμενο, την περίοδο των μνημονίων και της οικονομικής αποστράγγισης των οικονομικώς ασθενέστερων τάξεων, να αμβλυνθεί η οικολογική ευαισθησία του κόσμου. Θεωρείται φυσιολογικό, όταν σε απολύουν ή σου δίνουν μισθό ή σύνταξη πείνας, να μη σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα η διαχείριση των σκουπιδιών ή η ατμοσφαιρική ρύπανση. Ευκαιρία λοιπόν να κρυφτεί η περιβαλλοντική υποβάθμιση κάτω από το χαλί. Όλες ανεξαιρέτως οι τελευταίες κυβερνήσεις, αλλά και το σύνολο πρακτικά των ΜΜΕ, τηρούν ηχηρότατη σιγή για την κατάσταση, από πλευράς ρύπανσης της ατμόσφαιρας στα αστικά κέντρα, της ποιότητας των επιφανειακών και υπόγειων νερών, της θάλασσας, της διαχείρισης των σκουπιδιών.
Ακριβώς όμως λόγω της αδυναμίας άρθρωσης ταξικού οικολογικού λόγου, η άρχουσα τάξη, με πρόθυμους υποστηρικτές όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις και τη συντριπτική πλειοψηφία των «αρχόντων» της τοπικής αυτοδιοίκησης, προωθεί τα επιχειρηματικά της συμφέροντα αδιαφορώντας εγκληματικά για τις συνέπειες στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον, που μπορεί να φθάσουν είτε στην σοβαρότατη υπονόμευση της υγείας του πληθυσμού είτε σε βλάβες του περιβάλλοντος μη αναστρέψιμες.
Κάτι, όμως, έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες που φθάνουν σε συγκρούσεις με τις (πανταχού παρούσες) δυνάμεις καταστολής, στοχοποίηση και συλλήψεις πολιτών που διεκδικούν το αυτονόητο: το δικαίωμα στη ζωή. Σχεδόν σε όλη την επικράτεια φουντώνουν κινήματα αντίστασης ενάντια σε μεταλλευτικές δραστηριότητες, στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών, στη ρύπανση από τη λειτουργία βιομηχανιών, στην εξόρυξη υδρογονανθράκων, στο φαραωνικά σχέδια τύπου Ελληνικού. Κορυφαία παραδείγματα ισχυρών αντιστάσεων ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στις δραστηριότητες της ELDORADO GOLD (Σκουριές), καθώς και ο πολύχρονος αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου.
Αναφέρονται παρακάτω δύο παραδείγματα έντονης κινητοποίησης μεγάλου αριθμού πολιτών, τόσο ενάντια στην ρύπανση της ατμόσφαιρας στον Βόλο όσο και κατά της σχεδιαζόμενης εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα Άγραφα.
Βόλος: Εκεί που μας χρωστούσαν...
Ο Βόλος, μια πόλη που ασφυκτιά από την πυκνή δόμηση και τη μεγάλη έλλειψη πρασίνου, λόγω και της γεωμορφολογικής της ιδιαιτερότητας, είναι η πιο επιβαρυμένη σε ατμοσφαιρικούς ρύπους πόλη της χώρας μετά την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Παρατηρούνται θερμοκρασιακές αναστροφές που εγκλωβίζουν τους ρύπους, ενώ είναι συχνή, το καλοκαίρι, η εικόνα φωτοχημικού νέφους. Η όποια μικρή βελτίωση της κατάστασης από κάποια μέτρα που πάρθηκαν (χρήση αμόλυβδης βενζίνης, δίκτυο φυσικού αερίου, κατάργηση καύσης μαζούτ, μείωση του περιεχόμενου θείου στα καύσιμα) έχει ήδη ακυρωθεί από τη χρήση ανεξέλεγκτης ποιότητας στερεών καυσίμων σε τζάκια και σόμπες, των οποίων οι καμινάδες είναι φυσικά εστίες χαμηλής (υψομετρικά) διασποράς. Τελευταία, και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού, από πάρα πολλούς κατοίκους της πόλης έγινε αισθητή έντονη δυσοσμία, της οποίας υπαιτιότητας είναι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το τσιμεντάδικο της ΑΓΕΤ.
Η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ - Ηρακλής, στην περιοχή Αστέρια Αγριάς, πρακτικά στις παρυφές του πολεοδομικού συγκροτήματος, ανέκαθεν αποτελούσε κύριο και σταθερό συμμέτοχο στην παραγωγή ατμοσφαιρικών ρύπων. Το τσιμεντάδικο αυτό ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1920 και γιγαντώθηκε τη δεκαετία του 197ο, φτάνοντας να έχει δυναμικότητα 4,5 εκατομμυρίων τόνων τσιμέντου ετησίως. Η αύξηση αυτή τότε είχε υποστηριχθεί από όλους τους αρμόδιους παράγοντες, η δε τοπική κοινωνία φάνηκε ανεκτική στην τσιμεντόσκονη και τους άλλους ρύπους του εργοστασίου, αφού η ΑΓΕΤ απασχολούσε περί τους 1000 εργαζόμενους (μόνιμους και εποχικούς-εργολαβικούς) με καλές αποδοχές και κατ’ επέκτασιν «κινούσε» την αγορά της πόλης. Αφού γνώρισε διάφορα ιδιοκτησιακά καθεστώτα, ανήκει τα τελευταία χρόνια στην πολυεθνική LAFARGE – HOLCIM.
Το γιγαντιαίο αυτό εργοστάσιο, που σε πλήρη παραγωγικότητα καταναλίσκει περίπου 600.000 τόνους καυσίμου ανά έτος (πολλαπλάσια ποσότητα του αθροίσματος της ετήσιας κατανάλωσης καυσίμων όλων των οχημάτων της πόλης και της ετήσιας κατανάλωσης καυσίμων για τη θέρμανση όλων των κατοικιών του Βόλου) και εκπέμπει τεράστιες ποσότητες καυσαερίων (περίπου 40.000.000 κυβ. μέτρα ανά ημέρα) λειτουργούσε μέχρι πρότινος υπό την ανοχή των κατοίκων, δεδομένης και της εξοντωτικής αποβιομηχάνισης της Μαγνησίας. Η κρίση άγγιξε και την εν λόγω βιομηχανία, καθώς λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στο 1/3 της δυναμικότητας της (παραγωγή τσιμέντου περίπου 1,5 εκατ. τόνους) με αντίστοιχη μείωση του προσωπικού [(226 μόνιμοι – 234 εργολαβικοί (στοιχεία του 2016)].
Η εταιρία, εκβιαστικά, ισχυριζόμενη ότι σε αντίθετη περίπτωση θα αναγκαστεί να κλείσει το εργοστάσιο λόγω υπέρογκων εξόδων, πέτυχε να εφοδιαστεί με άδεια χρήσης εναλλακτικού καυσίμου, του περίφημου RDF. Το καύσιμο αυτό χρησιμοποιείται ευρύτατα σε βιομηχανικούς αποτεφρωτήρες, για την παραγωγή ενέργειας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η σχέση μεταξύ ενός σύγχρονου αποτεφρωτήρα και ενός πεπαλαιωμένης τεχνολογίας τσιμεντάδικου είναι ότι στην πρώτη περίπτωση έχουμε μια κατά το δυνατόν «επαγγελματικά απόλυτα ελεγχόμενη αποτέφρωση» στις απαιτούμενες θερμοκρασίες για την μετατροπή κάθε οργανικής ουσίας σε διοξείδιο του άνθρακα, ενώ στη δεύτερη μια ερασιτεχνική, ευκαιριακή κατάσταση με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται ως απόβλητο τέφρα πλούσια σε τοξικά συστατικά, αλλά, ενώ στους αποτεφρωτήρες διατίθεται η τέφρα αυτή με τους κανόνες που διέπουν τα επικίνδυνα απόβλητα, στα τσιμεντάδικα συλλέγεται και ενσωματώνεται στο τσιμέντο!
Η αυξημένη πιθανότητα να παράγονται και να εκπέμπονται στο περιβάλλον τοξικές ουσίες, όπως διοξίνες και φουράνια, λόγω του μεγάλου ποσοστού του πλαστικού και της μη ενδεδειγμένης εγκατάστασης, είναι ο πυρήνας της έκρηξης της δυναμικής άρνησης των κατοίκων να δεχτούν αυτή την πρακτική.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ!
Το κίνημα ξεκίνησε με αρχικό πυρήνα οικολόγους, αριστερές οργανώσεις (π.χ. ΞΕΚΙΝΗΜΑ) και τα μέλη της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας Μαγνησίας, υλοποιήθηκε σε Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Ενάντια στην Καύση, με πορείες, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο, σταμάτημα φορτηγών για δειγματοληψία του υλικού, ενώ οργανώθηκαν και δύο μεγαλειώδεις πορείες, την 5η του Μάη του 2018 (περίπου 5.000 διαδηλωτές) και φέτος την 16η του Μάρτη (πάνω από 7.000 διαδηλωτές). Φυσικά, οξύνθηκαν οι αντιδράσεις του κόσμου και από τη δυσοσμία που ταλανίζει την πόλη, και δεν μπορεί να αποδοθεί παρά στην ευρεία καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ.
Τόσο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η σημερινή έδωσαν αφειδώς τη στήριξή τους στην Εταιρία, χορηγώντας τους τις σχετικές άδειες να παραλαμβάνουν κατ’ έτος 200.000 τόνους RDF! Η δημοτική αρχή του Μπέου όχι μόνο συντάχθηκε με την ΑΓΕΤ, αλλά προωθεί και την ίδρυση εργοστασίου παραγωγής εναλλακτικού παρόμοιου καύσιμου στη χωματερή του Βόλο, αυξάνοντας φυσικά τις αντιδράσεις του κινήματος (που αποτελείται από «λαμόγια, κοπρίτες και γραφικούς» κατά τον Μπέο). Τελευταία προτροπή του Μπέου προς τους διαμαρτυρόμενους: «Βουλώστε το!». Η δε Περιφέρεια, αφού επέρριψε την ευθύνη της αδειοδότησης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κυβερνητική αλλαγή δήλωσε: «η ΑΓΕΤ δεν ρυπαίνει, σύμφωνα με τις μετρήσεις μας», πράγμα που αποθράσυνε εντελώς την Εταιρία, η οποία φυσικά δεν καταδέχτηκε ποτέ να διαλεχθεί (πόσο μάλλον να απολογηθεί) δημόσια για την καύση των σκουπιδιών. Αντίθετα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα φέρνει και καίει χιλιάδες τόνους RDF, συσκευασμένο σε μπάλες, με καράβια (συνήθως από Ιταλία), χρησιμοποιεί το ελεγχόμενο από αυτήν σωματείο για να βγάζει ανακοινώσεις ενάντια στον κόσμο που διαμαρτύρεται, στοχοποίησε τρία μέλη της Επιτροπής Αγώνα καταθέτοντας αγωγές εναντίον τους και απαιτώντας «να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι με δικαστική απόφαση να μην κάνουν καμία μελλοντική προσβολή της φήμης και της υπόληψης της εταιρείας, η οποία προκαλείται από αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Η εταιρεία δεν ζητεί από τους εναγόμενους να αποζημιωθεί για συκοφαντική δυσφήμιση, αλλά να μην επαναληφθούν δυσφημιστικές αναρτήσεις με περιεχόμενο όπως: Η ΑΓΕΤ μας ποτίζει καρκίνο, Καίμε σκουπίδια, Τα παιδιά μας θα νοσήσουν».
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την αρχή της δημιουργίας του κινήματος συμμετείχε κριτικά στις ανοιχτές συνελεύσεις της Επιτροπής Αγώνα. Οπωσδήποτε ήταν αρνητική στην απουσία ταξικού περιεχομένου, στη συμμετοχή ατόμων με εθνικιστικό λόγο, και κυρίως στην τάση μελών της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας (ομάδας με αμφιλεγόμενο παρελθόν)να αυτοπροβληθούν και να χειραγωγήσουν το κίνημα, να διαλέγονται με θεσμούς και να προσπαθούν να επιβάλλουν το δικό τους βηματισμό, επικεντρώνοντας τον αγώνα αποκλειστικά ενάντια στην καύση σκουπιδιών. Συσπειρώνοντας δυνάμεις και οργανώσεις που διαφωνούσαν με τη φιλοσοφία της Επιτροπής Αγώνα κατάφερε να συμπήξει μια κίνηση, τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Βόλου, αποτελούμενο από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΕΕΚ, ομάδες του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, την κίνηση κατοίκων Πηλίου και Βόλου για το νερό, ανένταχτους αγωνιστές και άλλες ομάδες. Το παρακάτω απόσπασμα από την ανακοίνωση του Συντονισμού δίνει επιγραμματικά το δικό μας πιστεύω, για την εξέλιξη και την κορύφωση του αγώνα:
«Ως Συντονισμός Συλλογικοτήτων στο Βόλο θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ενίσχυση των ριζοσπαστικών ανατρεπτικών χαρακτηριστικών του κινήματος στην πόλη μας. Θα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους μια καλύτερη ζωή και θα βρεθούμε στο δρόμο απέναντι στην εκστρατεία μηνύσεων από την Lafarge. Θα επιμείνουμε στο κοινωνικά αναγκαίο αίτημα να περάσει ο έλεγχος και η ιδιοκτησία των εγκαταστάσεων στην ίδια την κοινωνία, για την μετεγκατάστασή του εργοστασίου, την επιβολή αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και την αναπροσαρμογή της παραγωγής υπέρ των κοινωνικών αναγκών και όχι της γιγαντιαίας καταστροφικής διεθνούς δραστηριότητας της εταιρίας που φθάνει και μέχρι τα όρια της χρηματοδότησης του ISIS.
Αντλούμε δύναμη και συμπεράσματα από τα κινήματα από την Κερατέα μέχρι την Ήπειρο και τις πρόσφατες συγκρούσεις στην Καρδίτσα ενάντια στη λεηλασία των Αγράφων. Έχουμε ως παρακαταθήκη το αγωνιστικό πνεύμα των κατοίκων στις Σκουριές και παίρνουμε υπόψη μας τις μεθόδους καταστολής των πολυεθνικών και του κράτους.[...]
Επιδιώκουμε την μεγαλύτερη συμμετοχή μαζικών φορέων του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και τη βαθύτερη δημοκρατική συγκρότηση του.»
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο Συντονισμός παρά τις όποιες διαφωνίες και αποστάσεις από την Επιτροπή Αγώνα, υπερασπίζονται ολόψυχα τους διωκόμενους αγωνιστές. Αυτό ακριβώς ήταν το περιεχόμενο του ψηφίσματος που κατέθεσε η παράταξη της Αριστερής Παρέμβασης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας, στις 18-10-2019, που παρατίθεται αυτούσιο:
Πρόταση ψηφίσματος της Αριστερής Παρέμβασης στο περιφερειακό συμβούλιο της 18ης Οκτωβρίου 2019:
«Το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο της πόλης του Βόλου ανακοίνωση του ομίλου εταιριών ΗΡΑΚΛΗΣ (μέλος του ομίλου Lafarge- Holcim), η οποία επιτίθεται και στοχοποιεί τον αγωνιζόμενο λαό του Βόλου που εδώ και δύο χρόνια διεξάγει έναν μεγάλο αγώνα ενάντια στην καύση σκουπιδιών.
Πίσω από τη λογική της “σπίλωσης της φήμης” της, η εταιρία επιχειρεί να βάλει κανόνες στο τι μπορεί να λέγεται και τι όχι στην κοινωνία του Βόλου, στη λαϊκή βούληση και θέληση, αλλά κυρίως να ποινικοποιήσει και να στήσει βιομηχανία διώξεων εναντίον ενός αγώνα που έχει κινητοποιήσει χιλιάδες κατοίκους. Η εν λόγω ανακοίνωση έρχεται ως συνέχεια της επίθεσης που δέχτηκε αγωνιστής ενάντια στην καύση σκουπιδιών από εργαζόμενο της αναφερόμενης εταιρίας, κατά την ώρα ειρηνικής διαμαρτυρίας στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, τη στιγμή που ξεφορτώνονταν νέο φορτίο σκουπιδιών προς καύση.
Την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου η ΑΓΕΤ υλοποιεί τις απειλές της (μια μέρα μετά από την εκδίκαση ασφαλιστικών μέτρων εναντίων της) καταθέτοντας αγωγή εναντίων 3ων μελών της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών ενάντια στην καύση σκουπιδιών, με την οποία προειδοποιεί ότι με κάθε συκοφαντική αναφορά θα αξιώνει το ποσό των 1000 ευρώ. Πέρα από την ευθεία στοχοποίηση αγωνιστών της πόλης του Βόλου, η εν λόγω τακτική απειλεί με οικονομικό στραγγαλισμό κάθε ανθρώπου που θα εκφράσει άποψη αντίθετη από εκείνη της εταιρίας.
Θεωρούμε απαράδεκτη την απειλή της σωματικής ακεραιότητας ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στις επιχειρηματικές μεθοδεύσεις, καθώς και την προσπάθεια περιορισμού των κοινωνικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Θεωρούμε απαράδεκτη και προκλητική την προσπάθεια της αναφερόμενης εταιρίας να παρέμβει με όρους απειλών στην κοινωνική ζωή της πόλης, επιχειρώντας να δημιουργήσει μια ειδική υγειονομική ζώνη γύρω από τις επιλογές και τους σχεδιασμούς της που θα καθιστά κάθε κοινωνική αντίσταση ως παράνομη. Καμία εταιρική δραστηριότητα δε βρίσκεται υπεράνω της κοινωνικής κριτικής, ακόμα και αν καλύπτεται από ένα νομότυπο πλαίσιο. Η λαϊκή βούληση και η ποιότητα ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι πιο ισχυρή από οποιοδήποτε ιδιωτικό συμφέρον.
Ως αιρετό όργανο των Θεσσαλών πολιτών υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του λαού της περιοχής μας να αγωνίζεται και να παλεύει για εκείνο που η κοινωνία κρίνει ως κοινωνικά δίκαιο. Από αυτή τη σκοπιά καταδικάζουμε την ανακοίνωση της εν λόγω εταιρίας καθώς και την κατάθεση αγωγής εναντίων πολιτών και δηλώνουμε πως θα βρεθούμε απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να ποινικοποιήσει τους λαϊκούς αγώνες για μια καλύτερη ζωή.»
Προφανώς δεν πτοούνται οι κάτοικοι του Βόλου από τις απειλές της Lafarge. Ίσα ίσα η αντίδραση μεγαλώνει: την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, τελούν υπό κατάληψη 11 Γυμνάσια και Λύκεια του Βόλου και της Νέας Ιωνίας με αίτημα τη λήψη μέτρων κατά της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και οι μαθητές οργανώνουν μαθητικό συλλαλητήριο για το θέμα αυτό την 21η Νοέμβρη. Και έπεται συνέχεια!
ΑΓΡΑΦΑ και ανεμογεννήτριες: ΑΠ(αγ)Ε της βλασφημίας…
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν: Βάλε μια ανεμογεννήτρια! Όπου να ΄ναι!
«Η Ελλάς δεν έχει καμµίαν απολύτως νομική και ηθική υποχρέωση να καταστρέψει τα δασικά της οικοσυστήµατα χάριν της νέας ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Ενεργούσα αποκλειστικώς επί τη βάσει της εννόµουτάξεώς της και σεβοµένη τον πολιτισµό και την παράδοσή της, αλλά και την προσήλωσή της στις θεµελιώδεις αρχές και αξίες της βιωσιµότητος, όπως αυτές διεκηρύχθησαν στο Ρίο (1992) και επιβεβαιώθησαν στο Γιοχάννεσµπουργκ (2002), θα συµπορευθεί µε την ευρωπαϊκή πολιτική µόνο καθ’ ό µέτρον αύτη δεν βλάπτει το εθνικό συµφέρον υπό την ανωτέρω εκτεθείσαν έννοια. Αιολικά πάρκα µε τεχνολογία προσηρµοσµένη στην µικρά κλίµακα του ελληνικού τοπίου, µπορούν να εγκατασταθούν µόνον εκεί που δεν βλάπτουν διόλου τα δασικά οικοσυστήµατα και το τοπίον. Υπό τον θεµελιώδη αυτόν περιορισµόν, αποκλείονται βεβαίως παντελώς τα δασικά οικοσυστήµατα πάσης φύσεως, περιλαµβανοµένης και της γεωργικής γης, τα παράκτια και νησιωτικά οικοσυστήµατα, ως και οιαδήποτε άλλα ευαίσθητα οικοσυστήµατα χωρίς να είναι απαραίτητο να έχουν κηρυχθεί διά διοικητικής πράξεως εκδιδοµένης επί τη βάσει των άρθ. 18 και επ. του Νόµου 1650/1986. ∆εν είναι η ∆ιοίκηση που θα καθορίσει ποία οικοσυστήµατα θα προστατευθούν, αλλ’ η φύσις των οικοσυστηµάτων αυτών, προσδιοριζοµένη εκάστοτε υπό της αρµοδίας επιστήµης και της νοµολογίας του ΣτΕ.»
Αυτά έγραφε ο Μιχάλης Δεκλερής, τ. Αντιπρόεδρος του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ (αρμόδιου για το περιβάλλον) το 2008, κριτικάροντας τη διαβόητη ΚΥΑ 49828/2008. «Έγκριση ειδικού πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της στρατηγικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων αυτού» ΦΕΚ 2464/3-12-2008, η οποία, μεταξύ άλλων, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου (ή τα πτερύγια των ανεμογεννητριών, αν θέλετε) και ταυτόχρονα την όρεξη δεκάδων εργολάβων να γεμίσουν τα βουνά απανταχού της χώρας με ανεμογεννήτριες για το καλό μας και το καλό εν γένει της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, ο Δεκλερής, δικαστικός που «φρέναρε» (χωρίς όμως να αποτρέψει) περιβαλλοντικά εγκλήματα, ήταν πλέον συνταξιούχος, όταν έγραφε τα παραπάνω.
Κάποιος παρατήρησε ότι δεν είναι τυχαία η επιλογή των όρων «αιολικό πάρκο», «βιομηχανικό πάρκο» και τα συναφή, αφού παραπέμπουν συνειρμικά σε ονειρώδη πάρκα αναψυχής, με θεόρατα δέντρα και γάργαρα νερά. Τρομάρα μας…
Και βέβαια, η βίαιη και εντελώς ασύδοτη εφαρμογή της νέας ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής θα καταστρέψει τα δασικά συστήματα. Χάριν τάχα της ανανεώσιμης ενέργειας και της απεξάρτησης από τον λιγνίτη, χιλιάδες ανεμογεννήτριες έχουν εγκατασταθεί, ή πρόκειται να εγκατασταθούν, σε κάθε κορυφογραμμή των βουνών της χώρας.
Λίγο πολύ ο καθένας γνωρίζει ότι η αιολική ενέργεια κατατάσσεται μεν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά οι ανεμογεννήτριες κάθε άλλο παρά ευλογία και πανάκεια αποτελούν. Παρουσιάζονται με το προσωπείο της ήπιας και φτηνής παραγωγής ενέργειας, ενώ η πραγματική συνεισφορά τους στο ενεργειακό πρόβλημα είναι μικρή και η καταστροφή που φέρνουν, όπου εγκατασταθούν, μη αναστρέψιμη. Εκατοντάδες κυβικά μπετόν για τις βάσεις, πλατείες πολλών τετραγωνικών για κάθε μια ανεμογεννήτρια, αλλά και συνοδά έργα, όπως διανοίξεις δρόμων, που δεν εξυπηρετούν καμιά άλλη λειτουργία, εκβραχισμοί, χιλιάδες κυβικά μπαζών, κίνδυνοι κατολισθήσεων, υποσταθμοί ρεύματος, επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα της περιοχής είναι μερικές από τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Ωστόσο οι ανεμογεννήτριες δεν μειώνουν ουσιαστικά την εξάρτηση της χώρας από τις παραδοσιακές «βρώμικες» πηγές ενέργειας, ενώ ταυτόχρονα το ρεύμα που παράγουν υποχρεούται να το αγοράζει η ΔΕΗ πληρώνοντάς το «χρυσό», ανεξάρτητα από το αν το χρησιμοποιεί ή όχι. Οι ανεμογεννήτριες είναι τεραστίων διαστάσεων, περί τα 125 μ. Ύψους, για την κατασκευή, τη μεταφορά και την τοποθέτησή τους εμπεριέχεται μεγάλο ποσό ενέργειας (από συμβατικά καύσιμα), δεν έχουν σταθερή απόδοση καθόσον δεν λειτουργούν σε άπνοια ή σε ισχυρούς ανέμους, και έχουν μέση διάρκεια ζωής 20 έτη. Ήδη υπάρχουν σε διάφορες περιοχές (Κύθνο, Εύβοια) αχρηστευμένες ανεμογεννήτριες που σκουριάζουν υπομονετικά, αφού κανένα σπλαχνικό χέρι δεν τις μαζεύει.
Μεταξύ των περιοχών που έχουν ανοίξει την όρεξη των «επενδυτών» είναι και τα Άγραφα, στους Νομούς Καρδίτσας και Ευρυτανίας. Πολλές αιτήσεις εκκρεμούν, και, αν εγκριθούν, θα εγκατασταθούν περισσότερες από 600 ανεμογεννήτριες! Ήδη δύο κατασκευάστριες Εταιρίες, η ΑΝΕΜΟΔΟΜΙΚΗ ΑΕΕ και η ΠΟΥΝΕΝΤΗΣ ΑΕΕ (θυγατρικές του Ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ), έχουν στείλει χωματουργικά μηχανήματα διότι ισχυρίζονται ότι έχουν αδειοδοτηθεί πλήρως όσον αφορά την κατασκευή δύο αιολικών πάρκων (86 MW συνολικά, 40 ανεμογεννήτριες) στις θέσεις: «Μίχος-Βοϊδολίβαδο-Απέλινα» και «Γραμμένη-Τούρλα-Καρνόπι» (Λεκάνη Νιάλας) . Η εμφάνιση των μηχανημάτων ς’ αυτές τις περιοχές συνοδευόμενη από πλήθος σεκιουριτάδων και αστυνομικών, εξαγρίωσε τους κατοίκους που αντιδρούν στα αιολικά, οι οποίοι θεωρούν την έναρξη των εργασιών εντελώς παράνομη: πράγματι, τον φετινό Ιούνιο, το ΣτΕ απέρριψε τις αιτήσεις ακύρωσης κατά των αδειών εγκατάστασης των δύο αιολικών πάρκων στα Άγραφα, οι οποίες είχαν κατατεθεί το 2018 από 26 φορείς και περίπου 500 πολίτες, ωστόσο επιτάσσει, για να ξεκινήσουν οι εργασίες, να εγκριθεί από την αρμόδια Αρχή (ΥΠΕΝ) η Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (ΕΟΑ). Το ΥΠΕΝ, όμως, δεν έχει γνωμοδοτήσει ακόμα για τις ΕΟΑ αυτές! Τελικά, τα χωματουργικά και τα άλλα μηχανήματα που μεταφέρθηκαν στο βουνό απλώς υφίστανται ως μέσο πρόκλησης και πίεσης, μην έχοντας προς το παρόν τη δυνατότητα εκτέλεσης σοβαρών εργασιών. Σ’ αυτό έχει οδηγήσει η ανυποχώρητη στάση των αγωνιζόμενων ενάντια στα αιολικά, που κάθε τόσο ανεβαίνουν στη Νιάλα αψηφώντας μπάτσους και σεκιουριτάδες.
Η διαφαινόμενη μη αναστρέψιμη βλάβη μιας από τις ωραιότερες και ιστορικές ορεινές περιοχές της χώρας μας δεν έχει αφήσει ασυγκίνητους τους τοπικούς φορείς, που σύσσωμοι έχουν δημοσίως εκφράσει την αντίθεσή τους στην διαφαινόμενη καταστροφή: «Σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα Καρδίτσας (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) δια των τοπικών τους οργάνων, οι παραγωγικές τάξεις που συνολικά αντιπροσωπεύουν την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, το Εμποροβιοτεχνικό Επιμελητήριο Καρδίτσας, ο Εμπορικός Σύλλογος Καρδίτσας, σύλλογοι Κτηνοτρόφων και Μελισσοκόμων, δεκάδες σύλλογοι, πολιτιστικοί, περιβαλλοντικοί, ορειβατικοί και κυνηγών από την περιοχή, καθώς και περίπου δέκα χιλιάδες (10.000) απλοί πολίτες Ευρυτανίας και Καρδίτσας, όπως και το Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας. Ας σημειωθεί επιπλέον ότι οι εγκαταστάσεις είναι εντός προστατευόμενης περιοχής Natura, το υψόμετρο είναι 1650-1900 μέτρα (όταν σε καμιά χώρα της ΕΕ δεν εγκαθίστανται αιολικά σε υψόμετρο άνω των 800μ.) και για το εναέριο δίκτυο μεταφοράς ρεύματος θα διανοιχθούν 29 χλμ. νέων δασικών δρόμων σε πλούσια δάση ελάτης και δρυός, με χιλιάδες δέντρα-θύματα. Δηλαδή για να σωθεί το περιβάλλον από το διοξείδιο του άνθρακα το οποίο εκλύεται από τον λιγνίτη να καταστραφούν τα δάση!!!» αναφέρουν, μεταξύ άλλων, σε κοινή ανακοίνωσή τους , το Δίκτυο Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων και η Κί
νηση Πολιτών για την Προστασία του Ευρυτανικού Περιβάλλοντος. Είναι βέβαια απορίας άξιον γιατί ακριβώς διαφωνούν στελέχη της ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με τα αιολικά, όταν οι ίδιες τους οι κυβερνήσεις τους είναι που άνοιξαν τον δρόμο σε αυτά. Προφανώς το μικροπολιτικό τους κίνητρο είναι να μην απομονωθούν εντελώς από τους πολίτες που αγωνίζονται και, επιρρίπτοντας την ευθύνη στην κεντρική κυβέρνηση, τους υπηρεσιακούς παράγοντες (δασάρχες κ.λπ), τους «κακούς» επενδυτές, να επιβιώσουν πολιτικά οι ίδιοι.
Στην Καρδίτσα με αρχικό πυρήνα αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μια συνέλευση αναρχικών, μαζί με ανεξάρτητους αγωνιστές με αναφορές στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και την αναρχία, καθώς και ανένταχτους κατοίκους των Αγράφων και της Καρδίτσας, έχει συγκροτηθεί, μέσω ανοιχτών συνελεύσεων διαβούλευσης, η Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην «Πράσινη Ανάπτυξη» και τα Αιολικά στα Άγραφα. Ιδιαίτερα μαχητική η Α.Σ. προχωρά σε πλήθος εκδηλώσεων για την προώθηση του αγώνα κατά της καταστροφής των Αγράφων, σε μια ιδιαίτερα μαχητική κινητοποίηση έξω από το Δημαρχείο Καρδίτσας, στις 22 Αυγούστου, κατάφερε να μπλοκάρει και να ματαιώσει τη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Καρδίτσας που θα ενέκρινε τα πρακτικά μιας δημοπρασίας σχετικής με τις περιοχές του Δήμου Καρδίτσας τις οποίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν οι επενδυτές για τη γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η επανάληψη της συνεδρίασης αναμένεται τον Νοέμβρη, υπό τη νέα Δημοτική αρχή.
Η Ανοιχτή Συνέλευση πρωτοστάτησε στο να πραγματοποιηθεί η μεγαλειώδης και μαχητική διαμαρτυρία-πορεία της 12ης του Οκτώβρη στην Καρδίτσα, πανελλαδικού χαρακτήρα δεδομένου ότι κλήθηκαν και συμμετείχαν αγωνιστές από διάφορα μέρη της χώρας. Η διαμαρτυρία την επομένη της πορείας στην Καρδίτσα μεταφέρθηκε στο ύψωμα της Νιάλας.
Τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που εμπλέκονται τόσο στην Ανοιχτή Συνέλευση, όσο και στο περιφερειακό σχήμα της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία, επιδιώκουν να δοθούν ταξικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά στον αγώνα, τονίζοντας ότι η ληστρική καπιταλιστική εκμετάλλευση θυσιάζει στο βωμό των κερδών της την ίδια τη φύση και κατ’ επέκταση την ίδια τη ζωή. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για να συνδεθεί η οικολογική οπτική με τις συνολικές κοινωνικές διεκδικήσεις και αντιμετωπίζει το θέμα της ενέργειας με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και του δικαιώματός της σε μία αξιοβίωτη ζωή, σε ένα προστατευόμενο περιβάλλον, μέσα από την αμφισβήτηση του καταναλωτισμού, του ενεργοβόρου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της κατοχής των πηγών ενέργειας από το κεφάλαιο.
Η αντίδραση στη διαφαινόμενη εγκληματική επέμβαση στα βουνά των Αγράφων με την πλούσια ιστορική μνήμης έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Καθημερινά κινήσεις , σύλλογοι, φορείς διοργανώνουν συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις. Ο αγώνας κορυφώνεται – κι ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν έχει δοθεί.
Υποσημείωση:
Το RDF (Refuse Derived Fuel) είναι ένα «εναλλακτικό καύσιμο». Παράγεται στις εγκαταστάσεις διαλογής οικιακών απορριμάτων, αφού αφαιρεθούν γυαλί και μέταλλα (συνεπώς δεν μιλάμε για ανακύκλωση πλαστικού), περιέχει βιοδασπάσιμα υλικά και μεγάλο ποσοστό πλαστικού και, αφού τεμαχιστεί σε σχετικό μηχάνημα, διατίθεται είτε χύμα, είτε σε μπάλες. Η ΕΕ επιτρέπει τη χρήση του ως εναλλακτικού καυσίμου σε βιομηχανικές μονάδες βάζοντας προδιαγραφές σε θερμογόνο δύναμη, περιεκτικότητα χλωρίου και υδραργύρου.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Σπάρτακος" Νο 130, Νοέμβρης 2019
Ήταν αναμενόμενο, την περίοδο των μνημονίων και της οικονομικής αποστράγγισης των οικονομικώς ασθενέστερων τάξεων, να αμβλυνθεί η οικολογική ευαισθησία του κόσμου. Θεωρείται φυσιολογικό, όταν σε απολύουν ή σου δίνουν μισθό ή σύνταξη πείνας, να μη σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα η διαχείριση των σκουπιδιών ή η ατμοσφαιρική ρύπανση. Ευκαιρία λοιπόν να κρυφτεί η περιβαλλοντική υποβάθμιση κάτω από το χαλί. Όλες ανεξαιρέτως οι τελευταίες κυβερνήσεις, αλλά και το σύνολο πρακτικά των ΜΜΕ, τηρούν ηχηρότατη σιγή για την κατάσταση, από πλευράς ρύπανσης της ατμόσφαιρας στα αστικά κέντρα, της ποιότητας των επιφανειακών και υπόγειων νερών, της θάλασσας, της διαχείρισης των σκουπιδιών.
Ακριβώς όμως λόγω της αδυναμίας άρθρωσης ταξικού οικολογικού λόγου, η άρχουσα τάξη, με πρόθυμους υποστηρικτές όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις και τη συντριπτική πλειοψηφία των «αρχόντων» της τοπικής αυτοδιοίκησης, προωθεί τα επιχειρηματικά της συμφέροντα αδιαφορώντας εγκληματικά για τις συνέπειες στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον, που μπορεί να φθάσουν είτε στην σοβαρότατη υπονόμευση της υγείας του πληθυσμού είτε σε βλάβες του περιβάλλοντος μη αναστρέψιμες.
Κάτι, όμως, έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες που φθάνουν σε συγκρούσεις με τις (πανταχού παρούσες) δυνάμεις καταστολής, στοχοποίηση και συλλήψεις πολιτών που διεκδικούν το αυτονόητο: το δικαίωμα στη ζωή. Σχεδόν σε όλη την επικράτεια φουντώνουν κινήματα αντίστασης ενάντια σε μεταλλευτικές δραστηριότητες, στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών, στη ρύπανση από τη λειτουργία βιομηχανιών, στην εξόρυξη υδρογονανθράκων, στο φαραωνικά σχέδια τύπου Ελληνικού. Κορυφαία παραδείγματα ισχυρών αντιστάσεων ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στις δραστηριότητες της ELDORADO GOLD (Σκουριές), καθώς και ο πολύχρονος αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου.
Αναφέρονται παρακάτω δύο παραδείγματα έντονης κινητοποίησης μεγάλου αριθμού πολιτών, τόσο ενάντια στην ρύπανση της ατμόσφαιρας στον Βόλο όσο και κατά της σχεδιαζόμενης εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα Άγραφα.
Βόλος: Εκεί που μας χρωστούσαν...
Ο Βόλος, μια πόλη που ασφυκτιά από την πυκνή δόμηση και τη μεγάλη έλλειψη πρασίνου, λόγω και της γεωμορφολογικής της ιδιαιτερότητας, είναι η πιο επιβαρυμένη σε ατμοσφαιρικούς ρύπους πόλη της χώρας μετά την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Παρατηρούνται θερμοκρασιακές αναστροφές που εγκλωβίζουν τους ρύπους, ενώ είναι συχνή, το καλοκαίρι, η εικόνα φωτοχημικού νέφους. Η όποια μικρή βελτίωση της κατάστασης από κάποια μέτρα που πάρθηκαν (χρήση αμόλυβδης βενζίνης, δίκτυο φυσικού αερίου, κατάργηση καύσης μαζούτ, μείωση του περιεχόμενου θείου στα καύσιμα) έχει ήδη ακυρωθεί από τη χρήση ανεξέλεγκτης ποιότητας στερεών καυσίμων σε τζάκια και σόμπες, των οποίων οι καμινάδες είναι φυσικά εστίες χαμηλής (υψομετρικά) διασποράς. Τελευταία, και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού, από πάρα πολλούς κατοίκους της πόλης έγινε αισθητή έντονη δυσοσμία, της οποίας υπαιτιότητας είναι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το τσιμεντάδικο της ΑΓΕΤ.
Η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ - Ηρακλής, στην περιοχή Αστέρια Αγριάς, πρακτικά στις παρυφές του πολεοδομικού συγκροτήματος, ανέκαθεν αποτελούσε κύριο και σταθερό συμμέτοχο στην παραγωγή ατμοσφαιρικών ρύπων. Το τσιμεντάδικο αυτό ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1920 και γιγαντώθηκε τη δεκαετία του 197ο, φτάνοντας να έχει δυναμικότητα 4,5 εκατομμυρίων τόνων τσιμέντου ετησίως. Η αύξηση αυτή τότε είχε υποστηριχθεί από όλους τους αρμόδιους παράγοντες, η δε τοπική κοινωνία φάνηκε ανεκτική στην τσιμεντόσκονη και τους άλλους ρύπους του εργοστασίου, αφού η ΑΓΕΤ απασχολούσε περί τους 1000 εργαζόμενους (μόνιμους και εποχικούς-εργολαβικούς) με καλές αποδοχές και κατ’ επέκτασιν «κινούσε» την αγορά της πόλης. Αφού γνώρισε διάφορα ιδιοκτησιακά καθεστώτα, ανήκει τα τελευταία χρόνια στην πολυεθνική LAFARGE – HOLCIM.
Το γιγαντιαίο αυτό εργοστάσιο, που σε πλήρη παραγωγικότητα καταναλίσκει περίπου 600.000 τόνους καυσίμου ανά έτος (πολλαπλάσια ποσότητα του αθροίσματος της ετήσιας κατανάλωσης καυσίμων όλων των οχημάτων της πόλης και της ετήσιας κατανάλωσης καυσίμων για τη θέρμανση όλων των κατοικιών του Βόλου) και εκπέμπει τεράστιες ποσότητες καυσαερίων (περίπου 40.000.000 κυβ. μέτρα ανά ημέρα) λειτουργούσε μέχρι πρότινος υπό την ανοχή των κατοίκων, δεδομένης και της εξοντωτικής αποβιομηχάνισης της Μαγνησίας. Η κρίση άγγιξε και την εν λόγω βιομηχανία, καθώς λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στο 1/3 της δυναμικότητας της (παραγωγή τσιμέντου περίπου 1,5 εκατ. τόνους) με αντίστοιχη μείωση του προσωπικού [(226 μόνιμοι – 234 εργολαβικοί (στοιχεία του 2016)].
Η εταιρία, εκβιαστικά, ισχυριζόμενη ότι σε αντίθετη περίπτωση θα αναγκαστεί να κλείσει το εργοστάσιο λόγω υπέρογκων εξόδων, πέτυχε να εφοδιαστεί με άδεια χρήσης εναλλακτικού καυσίμου, του περίφημου RDF. Το καύσιμο αυτό χρησιμοποιείται ευρύτατα σε βιομηχανικούς αποτεφρωτήρες, για την παραγωγή ενέργειας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η σχέση μεταξύ ενός σύγχρονου αποτεφρωτήρα και ενός πεπαλαιωμένης τεχνολογίας τσιμεντάδικου είναι ότι στην πρώτη περίπτωση έχουμε μια κατά το δυνατόν «επαγγελματικά απόλυτα ελεγχόμενη αποτέφρωση» στις απαιτούμενες θερμοκρασίες για την μετατροπή κάθε οργανικής ουσίας σε διοξείδιο του άνθρακα, ενώ στη δεύτερη μια ερασιτεχνική, ευκαιριακή κατάσταση με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται ως απόβλητο τέφρα πλούσια σε τοξικά συστατικά, αλλά, ενώ στους αποτεφρωτήρες διατίθεται η τέφρα αυτή με τους κανόνες που διέπουν τα επικίνδυνα απόβλητα, στα τσιμεντάδικα συλλέγεται και ενσωματώνεται στο τσιμέντο!Η αυξημένη πιθανότητα να παράγονται και να εκπέμπονται στο περιβάλλον τοξικές ουσίες, όπως διοξίνες και φουράνια, λόγω του μεγάλου ποσοστού του πλαστικού και της μη ενδεδειγμένης εγκατάστασης, είναι ο πυρήνας της έκρηξης της δυναμικής άρνησης των κατοίκων να δεχτούν αυτή την πρακτική.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ!
Το κίνημα ξεκίνησε με αρχικό πυρήνα οικολόγους, αριστερές οργανώσεις (π.χ. ΞΕΚΙΝΗΜΑ) και τα μέλη της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας Μαγνησίας, υλοποιήθηκε σε Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Ενάντια στην Καύση, με πορείες, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο, σταμάτημα φορτηγών για δειγματοληψία του υλικού, ενώ οργανώθηκαν και δύο μεγαλειώδεις πορείες, την 5η του Μάη του 2018 (περίπου 5.000 διαδηλωτές) και φέτος την 16η του Μάρτη (πάνω από 7.000 διαδηλωτές). Φυσικά, οξύνθηκαν οι αντιδράσεις του κόσμου και από τη δυσοσμία που ταλανίζει την πόλη, και δεν μπορεί να αποδοθεί παρά στην ευρεία καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ.
Τόσο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η σημερινή έδωσαν αφειδώς τη στήριξή τους στην Εταιρία, χορηγώντας τους τις σχετικές άδειες να παραλαμβάνουν κατ’ έτος 200.000 τόνους RDF! Η δημοτική αρχή του Μπέου όχι μόνο συντάχθηκε με την ΑΓΕΤ, αλλά προωθεί και την ίδρυση εργοστασίου παραγωγής εναλλακτικού παρόμοιου καύσιμου στη χωματερή του Βόλο, αυξάνοντας φυσικά τις αντιδράσεις του κινήματος (που αποτελείται από «λαμόγια, κοπρίτες και γραφικούς» κατά τον Μπέο). Τελευταία προτροπή του Μπέου προς τους διαμαρτυρόμενους: «Βουλώστε το!». Η δε Περιφέρεια, αφού επέρριψε την ευθύνη της αδειοδότησης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κυβερνητική αλλαγή δήλωσε: «η ΑΓΕΤ δεν ρυπαίνει, σύμφωνα με τις μετρήσεις μας», πράγμα που αποθράσυνε εντελώς την Εταιρία, η οποία φυσικά δεν καταδέχτηκε ποτέ να διαλεχθεί (πόσο μάλλον να απολογηθεί) δημόσια για την καύση των σκουπιδιών. Αντίθετα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα φέρνει και καίει χιλιάδες τόνους RDF, συσκευασμένο σε μπάλες, με καράβια (συνήθως από Ιταλία), χρησιμοποιεί το ελεγχόμενο από αυτήν σωματείο για να βγάζει ανακοινώσεις ενάντια στον κόσμο που διαμαρτύρεται, στοχοποίησε τρία μέλη της Επιτροπής Αγώνα καταθέτοντας αγωγές εναντίον τους και απαιτώντας «να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι με δικαστική απόφαση να μην κάνουν καμία μελλοντική προσβολή της φήμης και της υπόληψης της εταιρείας, η οποία προκαλείται από αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Η εταιρεία δεν ζητεί από τους εναγόμενους να αποζημιωθεί για συκοφαντική δυσφήμιση, αλλά να μην επαναληφθούν δυσφημιστικές αναρτήσεις με περιεχόμενο όπως: Η ΑΓΕΤ μας ποτίζει καρκίνο, Καίμε σκουπίδια, Τα παιδιά μας θα νοσήσουν».
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την αρχή της δημιουργίας του κινήματος συμμετείχε κριτικά στις ανοιχτές συνελεύσεις της Επιτροπής Αγώνα. Οπωσδήποτε ήταν αρνητική στην απουσία ταξικού περιεχομένου, στη συμμετοχή ατόμων με εθνικιστικό λόγο, και κυρίως στην τάση μελών της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας (ομάδας με αμφιλεγόμενο παρελθόν)να αυτοπροβληθούν και να χειραγωγήσουν το κίνημα, να διαλέγονται με θεσμούς και να προσπαθούν να επιβάλλουν το δικό τους βηματισμό, επικεντρώνοντας τον αγώνα αποκλειστικά ενάντια στην καύση σκουπιδιών. Συσπειρώνοντας δυνάμεις και οργανώσεις που διαφωνούσαν με τη φιλοσοφία της Επιτροπής Αγώνα κατάφερε να συμπήξει μια κίνηση, τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Βόλου, αποτελούμενο από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΕΕΚ, ομάδες του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, την κίνηση κατοίκων Πηλίου και Βόλου για το νερό, ανένταχτους αγωνιστές και άλλες ομάδες. Το παρακάτω απόσπασμα από την ανακοίνωση του Συντονισμού δίνει επιγραμματικά το δικό μας πιστεύω, για την εξέλιξη και την κορύφωση του αγώνα:
«Ως Συντονισμός Συλλογικοτήτων στο Βόλο θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ενίσχυση των ριζοσπαστικών ανατρεπτικών χαρακτηριστικών του κινήματος στην πόλη μας. Θα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους μια καλύτερη ζωή και θα βρεθούμε στο δρόμο απέναντι στην εκστρατεία μηνύσεων από την Lafarge. Θα επιμείνουμε στο κοινωνικά αναγκαίο αίτημα να περάσει ο έλεγχος και η ιδιοκτησία των εγκαταστάσεων στην ίδια την κοινωνία, για την μετεγκατάστασή του εργοστασίου, την επιβολή αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και την αναπροσαρμογή της παραγωγής υπέρ των κοινωνικών αναγκών και όχι της γιγαντιαίας καταστροφικής διεθνούς δραστηριότητας της εταιρίας που φθάνει και μέχρι τα όρια της χρηματοδότησης του ISIS.Αντλούμε δύναμη και συμπεράσματα από τα κινήματα από την Κερατέα μέχρι την Ήπειρο και τις πρόσφατες συγκρούσεις στην Καρδίτσα ενάντια στη λεηλασία των Αγράφων. Έχουμε ως παρακαταθήκη το αγωνιστικό πνεύμα των κατοίκων στις Σκουριές και παίρνουμε υπόψη μας τις μεθόδους καταστολής των πολυεθνικών και του κράτους.[...]
Επιδιώκουμε την μεγαλύτερη συμμετοχή μαζικών φορέων του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και τη βαθύτερη δημοκρατική συγκρότηση του.»
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο Συντονισμός παρά τις όποιες διαφωνίες και αποστάσεις από την Επιτροπή Αγώνα, υπερασπίζονται ολόψυχα τους διωκόμενους αγωνιστές. Αυτό ακριβώς ήταν το περιεχόμενο του ψηφίσματος που κατέθεσε η παράταξη της Αριστερής Παρέμβασης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας, στις 18-10-2019, που παρατίθεται αυτούσιο:
Πρόταση ψηφίσματος της Αριστερής Παρέμβασης στο περιφερειακό συμβούλιο της 18ης Οκτωβρίου 2019:
«Το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο της πόλης του Βόλου ανακοίνωση του ομίλου εταιριών ΗΡΑΚΛΗΣ (μέλος του ομίλου Lafarge- Holcim), η οποία επιτίθεται και στοχοποιεί τον αγωνιζόμενο λαό του Βόλου που εδώ και δύο χρόνια διεξάγει έναν μεγάλο αγώνα ενάντια στην καύση σκουπιδιών.
Πίσω από τη λογική της “σπίλωσης της φήμης” της, η εταιρία επιχειρεί να βάλει κανόνες στο τι μπορεί να λέγεται και τι όχι στην κοινωνία του Βόλου, στη λαϊκή βούληση και θέληση, αλλά κυρίως να ποινικοποιήσει και να στήσει βιομηχανία διώξεων εναντίον ενός αγώνα που έχει κινητοποιήσει χιλιάδες κατοίκους. Η εν λόγω ανακοίνωση έρχεται ως συνέχεια της επίθεσης που δέχτηκε αγωνιστής ενάντια στην καύση σκουπιδιών από εργαζόμενο της αναφερόμενης εταιρίας, κατά την ώρα ειρηνικής διαμαρτυρίας στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, τη στιγμή που ξεφορτώνονταν νέο φορτίο σκουπιδιών προς καύση.
Την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου η ΑΓΕΤ υλοποιεί τις απειλές της (μια μέρα μετά από την εκδίκαση ασφαλιστικών μέτρων εναντίων της) καταθέτοντας αγωγή εναντίων 3ων μελών της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών ενάντια στην καύση σκουπιδιών, με την οποία προειδοποιεί ότι με κάθε συκοφαντική αναφορά θα αξιώνει το ποσό των 1000 ευρώ. Πέρα από την ευθεία στοχοποίηση αγωνιστών της πόλης του Βόλου, η εν λόγω τακτική απειλεί με οικονομικό στραγγαλισμό κάθε ανθρώπου που θα εκφράσει άποψη αντίθετη από εκείνη της εταιρίας.
Θεωρούμε απαράδεκτη την απειλή της σωματικής ακεραιότητας ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στις επιχειρηματικές μεθοδεύσεις, καθώς και την προσπάθεια περιορισμού των κοινωνικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Θεωρούμε απαράδεκτη και προκλητική την προσπάθεια της αναφερόμενης εταιρίας να παρέμβει με όρους απειλών στην κοινωνική ζωή της πόλης, επιχειρώντας να δημιουργήσει μια ειδική υγειονομική ζώνη γύρω από τις επιλογές και τους σχεδιασμούς της που θα καθιστά κάθε κοινωνική αντίσταση ως παράνομη. Καμία εταιρική δραστηριότητα δε βρίσκεται υπεράνω της κοινωνικής κριτικής, ακόμα και αν καλύπτεται από ένα νομότυπο πλαίσιο. Η λαϊκή βούληση και η ποιότητα ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι πιο ισχυρή από οποιοδήποτε ιδιωτικό συμφέρον.
Ως αιρετό όργανο των Θεσσαλών πολιτών υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του λαού της περιοχής μας να αγωνίζεται και να παλεύει για εκείνο που η κοινωνία κρίνει ως κοινωνικά δίκαιο. Από αυτή τη σκοπιά καταδικάζουμε την ανακοίνωση της εν λόγω εταιρίας καθώς και την κατάθεση αγωγής εναντίων πολιτών και δηλώνουμε πως θα βρεθούμε απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να ποινικοποιήσει τους λαϊκούς αγώνες για μια καλύτερη ζωή.»
Προφανώς δεν πτοούνται οι κάτοικοι του Βόλου από τις απειλές της Lafarge. Ίσα ίσα η αντίδραση μεγαλώνει: την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, τελούν υπό κατάληψη 11 Γυμνάσια και Λύκεια του Βόλου και της Νέας Ιωνίας με αίτημα τη λήψη μέτρων κατά της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και οι μαθητές οργανώνουν μαθητικό συλλαλητήριο για το θέμα αυτό την 21η Νοέμβρη. Και έπεται συνέχεια!
ΑΓΡΑΦΑ και ανεμογεννήτριες: ΑΠ(αγ)Ε της βλασφημίας…
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν: Βάλε μια ανεμογεννήτρια! Όπου να ΄ναι!
«Η Ελλάς δεν έχει καμµίαν απολύτως νομική και ηθική υποχρέωση να καταστρέψει τα δασικά της οικοσυστήµατα χάριν της νέας ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Ενεργούσα αποκλειστικώς επί τη βάσει της εννόµουτάξεώς της και σεβοµένη τον πολιτισµό και την παράδοσή της, αλλά και την προσήλωσή της στις θεµελιώδεις αρχές και αξίες της βιωσιµότητος, όπως αυτές διεκηρύχθησαν στο Ρίο (1992) και επιβεβαιώθησαν στο Γιοχάννεσµπουργκ (2002), θα συµπορευθεί µε την ευρωπαϊκή πολιτική µόνο καθ’ ό µέτρον αύτη δεν βλάπτει το εθνικό συµφέρον υπό την ανωτέρω εκτεθείσαν έννοια. Αιολικά πάρκα µε τεχνολογία προσηρµοσµένη στην µικρά κλίµακα του ελληνικού τοπίου, µπορούν να εγκατασταθούν µόνον εκεί που δεν βλάπτουν διόλου τα δασικά οικοσυστήµατα και το τοπίον. Υπό τον θεµελιώδη αυτόν περιορισµόν, αποκλείονται βεβαίως παντελώς τα δασικά οικοσυστήµατα πάσης φύσεως, περιλαµβανοµένης και της γεωργικής γης, τα παράκτια και νησιωτικά οικοσυστήµατα, ως και οιαδήποτε άλλα ευαίσθητα οικοσυστήµατα χωρίς να είναι απαραίτητο να έχουν κηρυχθεί διά διοικητικής πράξεως εκδιδοµένης επί τη βάσει των άρθ. 18 και επ. του Νόµου 1650/1986. ∆εν είναι η ∆ιοίκηση που θα καθορίσει ποία οικοσυστήµατα θα προστατευθούν, αλλ’ η φύσις των οικοσυστηµάτων αυτών, προσδιοριζοµένη εκάστοτε υπό της αρµοδίας επιστήµης και της νοµολογίας του ΣτΕ.»Αυτά έγραφε ο Μιχάλης Δεκλερής, τ. Αντιπρόεδρος του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ (αρμόδιου για το περιβάλλον) το 2008, κριτικάροντας τη διαβόητη ΚΥΑ 49828/2008. «Έγκριση ειδικού πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της στρατηγικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων αυτού» ΦΕΚ 2464/3-12-2008, η οποία, μεταξύ άλλων, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου (ή τα πτερύγια των ανεμογεννητριών, αν θέλετε) και ταυτόχρονα την όρεξη δεκάδων εργολάβων να γεμίσουν τα βουνά απανταχού της χώρας με ανεμογεννήτριες για το καλό μας και το καλό εν γένει της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, ο Δεκλερής, δικαστικός που «φρέναρε» (χωρίς όμως να αποτρέψει) περιβαλλοντικά εγκλήματα, ήταν πλέον συνταξιούχος, όταν έγραφε τα παραπάνω.
Κάποιος παρατήρησε ότι δεν είναι τυχαία η επιλογή των όρων «αιολικό πάρκο», «βιομηχανικό πάρκο» και τα συναφή, αφού παραπέμπουν συνειρμικά σε ονειρώδη πάρκα αναψυχής, με θεόρατα δέντρα και γάργαρα νερά. Τρομάρα μας…
Και βέβαια, η βίαιη και εντελώς ασύδοτη εφαρμογή της νέας ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής θα καταστρέψει τα δασικά συστήματα. Χάριν τάχα της ανανεώσιμης ενέργειας και της απεξάρτησης από τον λιγνίτη, χιλιάδες ανεμογεννήτριες έχουν εγκατασταθεί, ή πρόκειται να εγκατασταθούν, σε κάθε κορυφογραμμή των βουνών της χώρας.
Λίγο πολύ ο καθένας γνωρίζει ότι η αιολική ενέργεια κατατάσσεται μεν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά οι ανεμογεννήτριες κάθε άλλο παρά ευλογία και πανάκεια αποτελούν. Παρουσιάζονται με το προσωπείο της ήπιας και φτηνής παραγωγής ενέργειας, ενώ η πραγματική συνεισφορά τους στο ενεργειακό πρόβλημα είναι μικρή και η καταστροφή που φέρνουν, όπου εγκατασταθούν, μη αναστρέψιμη. Εκατοντάδες κυβικά μπετόν για τις βάσεις, πλατείες πολλών τετραγωνικών για κάθε μια ανεμογεννήτρια, αλλά και συνοδά έργα, όπως διανοίξεις δρόμων, που δεν εξυπηρετούν καμιά άλλη λειτουργία, εκβραχισμοί, χιλιάδες κυβικά μπαζών, κίνδυνοι κατολισθήσεων, υποσταθμοί ρεύματος, επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα της περιοχής είναι μερικές από τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Ωστόσο οι ανεμογεννήτριες δεν μειώνουν ουσιαστικά την εξάρτηση της χώρας από τις παραδοσιακές «βρώμικες» πηγές ενέργειας, ενώ ταυτόχρονα το ρεύμα που παράγουν υποχρεούται να το αγοράζει η ΔΕΗ πληρώνοντάς το «χρυσό», ανεξάρτητα από το αν το χρησιμοποιεί ή όχι. Οι ανεμογεννήτριες είναι τεραστίων διαστάσεων, περί τα 125 μ. Ύψους, για την κατασκευή, τη μεταφορά και την τοποθέτησή τους εμπεριέχεται μεγάλο ποσό ενέργειας (από συμβατικά καύσιμα), δεν έχουν σταθερή απόδοση καθόσον δεν λειτουργούν σε άπνοια ή σε ισχυρούς ανέμους, και έχουν μέση διάρκεια ζωής 20 έτη. Ήδη υπάρχουν σε διάφορες περιοχές (Κύθνο, Εύβοια) αχρηστευμένες ανεμογεννήτριες που σκουριάζουν υπομονετικά, αφού κανένα σπλαχνικό χέρι δεν τις μαζεύει.
Μεταξύ των περιοχών που έχουν ανοίξει την όρεξη των «επενδυτών» είναι και τα Άγραφα, στους Νομούς Καρδίτσας και Ευρυτανίας. Πολλές αιτήσεις εκκρεμούν, και, αν εγκριθούν, θα εγκατασταθούν περισσότερες από 600 ανεμογεννήτριες! Ήδη δύο κατασκευάστριες Εταιρίες, η ΑΝΕΜΟΔΟΜΙΚΗ ΑΕΕ και η ΠΟΥΝΕΝΤΗΣ ΑΕΕ (θυγατρικές του Ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ), έχουν στείλει χωματουργικά μηχανήματα διότι ισχυρίζονται ότι έχουν αδειοδοτηθεί πλήρως όσον αφορά την κατασκευή δύο αιολικών πάρκων (86 MW συνολικά, 40 ανεμογεννήτριες) στις θέσεις: «Μίχος-Βοϊδολίβαδο-Απέλινα» και «Γραμμένη-Τούρλα-Καρνόπι» (Λεκάνη Νιάλας) . Η εμφάνιση των μηχανημάτων ς’ αυτές τις περιοχές συνοδευόμενη από πλήθος σεκιουριτάδων και αστυνομικών, εξαγρίωσε τους κατοίκους που αντιδρούν στα αιολικά, οι οποίοι θεωρούν την έναρξη των εργασιών εντελώς παράνομη: πράγματι, τον φετινό Ιούνιο, το ΣτΕ απέρριψε τις αιτήσεις ακύρωσης κατά των αδειών εγκατάστασης των δύο αιολικών πάρκων στα Άγραφα, οι οποίες είχαν κατατεθεί το 2018 από 26 φορείς και περίπου 500 πολίτες, ωστόσο επιτάσσει, για να ξεκινήσουν οι εργασίες, να εγκριθεί από την αρμόδια Αρχή (ΥΠΕΝ) η Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (ΕΟΑ). Το ΥΠΕΝ, όμως, δεν έχει γνωμοδοτήσει ακόμα για τις ΕΟΑ αυτές! Τελικά, τα χωματουργικά και τα άλλα μηχανήματα που μεταφέρθηκαν στο βουνό απλώς υφίστανται ως μέσο πρόκλησης και πίεσης, μην έχοντας προς το παρόν τη δυνατότητα εκτέλεσης σοβαρών εργασιών. Σ’ αυτό έχει οδηγήσει η ανυποχώρητη στάση των αγωνιζόμενων ενάντια στα αιολικά, που κάθε τόσο ανεβαίνουν στη Νιάλα αψηφώντας μπάτσους και σεκιουριτάδες.
 |
νηση Πολιτών για την Προστασία του Ευρυτανικού Περιβάλλοντος. Είναι βέβαια απορίας άξιον γιατί ακριβώς διαφωνούν στελέχη της ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με τα αιολικά, όταν οι ίδιες τους οι κυβερνήσεις τους είναι που άνοιξαν τον δρόμο σε αυτά. Προφανώς το μικροπολιτικό τους κίνητρο είναι να μην απομονωθούν εντελώς από τους πολίτες που αγωνίζονται και, επιρρίπτοντας την ευθύνη στην κεντρική κυβέρνηση, τους υπηρεσιακούς παράγοντες (δασάρχες κ.λπ), τους «κακούς» επενδυτές, να επιβιώσουν πολιτικά οι ίδιοι.
Στην Καρδίτσα με αρχικό πυρήνα αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μια συνέλευση αναρχικών, μαζί με ανεξάρτητους αγωνιστές με αναφορές στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και την αναρχία, καθώς και ανένταχτους κατοίκους των Αγράφων και της Καρδίτσας, έχει συγκροτηθεί, μέσω ανοιχτών συνελεύσεων διαβούλευσης, η Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην «Πράσινη Ανάπτυξη» και τα Αιολικά στα Άγραφα. Ιδιαίτερα μαχητική η Α.Σ. προχωρά σε πλήθος εκδηλώσεων για την προώθηση του αγώνα κατά της καταστροφής των Αγράφων, σε μια ιδιαίτερα μαχητική κινητοποίηση έξω από το Δημαρχείο Καρδίτσας, στις 22 Αυγούστου, κατάφερε να μπλοκάρει και να ματαιώσει τη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Καρδίτσας που θα ενέκρινε τα πρακτικά μιας δημοπρασίας σχετικής με τις περιοχές του Δήμου Καρδίτσας τις οποίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν οι επενδυτές για τη γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η επανάληψη της συνεδρίασης αναμένεται τον Νοέμβρη, υπό τη νέα Δημοτική αρχή.
Τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που εμπλέκονται τόσο στην Ανοιχτή Συνέλευση, όσο και στο περιφερειακό σχήμα της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία, επιδιώκουν να δοθούν ταξικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά στον αγώνα, τονίζοντας ότι η ληστρική καπιταλιστική εκμετάλλευση θυσιάζει στο βωμό των κερδών της την ίδια τη φύση και κατ’ επέκταση την ίδια τη ζωή. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για να συνδεθεί η οικολογική οπτική με τις συνολικές κοινωνικές διεκδικήσεις και αντιμετωπίζει το θέμα της ενέργειας με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και του δικαιώματός της σε μία αξιοβίωτη ζωή, σε ένα προστατευόμενο περιβάλλον, μέσα από την αμφισβήτηση του καταναλωτισμού, του ενεργοβόρου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της κατοχής των πηγών ενέργειας από το κεφάλαιο.
Η αντίδραση στη διαφαινόμενη εγκληματική επέμβαση στα βουνά των Αγράφων με την πλούσια ιστορική μνήμης έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Καθημερινά κινήσεις , σύλλογοι, φορείς διοργανώνουν συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις. Ο αγώνας κορυφώνεται – κι ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν έχει δοθεί.
Υποσημείωση:
Το RDF (Refuse Derived Fuel) είναι ένα «εναλλακτικό καύσιμο». Παράγεται στις εγκαταστάσεις διαλογής οικιακών απορριμάτων, αφού αφαιρεθούν γυαλί και μέταλλα (συνεπώς δεν μιλάμε για ανακύκλωση πλαστικού), περιέχει βιοδασπάσιμα υλικά και μεγάλο ποσοστό πλαστικού και, αφού τεμαχιστεί σε σχετικό μηχάνημα, διατίθεται είτε χύμα, είτε σε μπάλες. Η ΕΕ επιτρέπει τη χρήση του ως εναλλακτικού καυσίμου σε βιομηχανικές μονάδες βάζοντας προδιαγραφές σε θερμογόνο δύναμη, περιεκτικότητα χλωρίου και υδραργύρου.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Σπάρτακος" Νο 130, Νοέμβρης 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου