Πανελλαδική Συνάντηση κινημάτων και συλλογικοτήτων για το νερό

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αποσπάσματα από το παρακάτω Δελτίο Τύπου:

"...Στις 19 και 20 Δεκεμβρίου 2020 κινήματα και συλλογικότητες για το Νερό από όλα τα μέρη της Ελλάδας (Αττική, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Ηράκλειο, Μεσοχώρα, Γιάννενα, Δράμα, Κυκλάδες, Χαλκιδική, Θάσος) πραγματοποίησαν την 5η Πανελλαδική τους Συνάντηση, αντάλλαξαν απόψεις και ιδέες, κατέθεσαν προτάσεις, με βασικό σκοπό να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν ένα κοινό αγαθό, ένα ανθρώπινο δικαίωμα, μια ζωτική ανάγκη: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ!

Η 5η Πανελλαδική Συνάντηση πραγματοποιήθηκε, λόγω της πανδημίας, διαδικτυακά. Η πανδημία βέβαια εκτός από τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στις μετακινήσεις ανέδειξε και ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα: πόσο σημαντική είναι η ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση όλων στο νερό, πως η υδροδότηση όλων των περιοχών δεν μπορεί να είναι θέμα κόστους/οφέλους, αλλά προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Η 5η Πανελλαδική Συνάντηση αφιερώθηκε στη μνήμη του Τόλη Παπαγεωργίου, μαχητή και ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος κατά των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.

Κοινή πεποίθηση των συλλογικοτήτων που συμμετείχαν στη Συνάντηση ήταν ότι αντίθετα με την προσπάθεια του κράτους με στόχο  την “ανάπτυξη” πράσινη ή άλλη να ενισχύσει θεσμικά την ιδιωτικοποίηση των Υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης (Υπερταμείο, Οδηγία για ανάκτηση κόστους νερού, προσπάθεια ελέγχου των πηγών, σύνδεση του νερού με παραγωγή ‘’πράσινης’’ ενέργειας), στην κοινωνία ενισχύονται οι ιδέες οι οποίες αποτελούν και βασική τους αρχή ότι: «το νερό είναι κοινό αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής κερδοσκοπίας. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα. Δεν είναι αποθήκη ενέργειας για “πράσινη” και ιδίως χρηματιστηριακή εκμετάλλευση».

Στις προηγούμενες πανελλαδικές συναντήσεις διατυπώθηκαν βασικές αρχές όπως:

• Το νερό είναι κοινό αναπαλλοτρίωτο αγαθό απαραίτητο για τη ζωή. Πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες, δεν πρέπει να αποτελεί πηγή κέρδους. Η ευρωπαϊκή και παγκόσμια εμπειρία απέδειξε ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι ένα αποτυχημένο μοντέλο, δεν είναι προς όφελος των κοινωνιών, οδηγεί σε σημαντική αύξηση της τιμής του, κακή περιβαλλοντική διαχείριση και επιδείνωση της ποιότητάς του.
• Να κατοχυρωθεί συνταγματικά η δημόσια ιδιοκτησία των οργανισμών ύδρευσης - αποχέτευσης και η μη κερδοσκοπική διαχείριση του κύκλου του νερού. Να κατοχυρωθούν θεσμικά, η δημόσια, η δημοτική, η συνεργατική και η συνεταιριστική ιδιοκτησία των φορέων διαχείρισης του νερού, ο κοινωνικός και εργατικός έλεγχος, η ορθολογική διαχείριση, η θεσμοθέτηση βιώσιμων πρακτικών, που θα προστατεύουν την οικολογία των υδατικών κύκλων, θα απορρίπτουν τις φαραωνικές κατασκευές και θα προκρίνουν λύσεις προστιθέμενης οικολογικής αξίας, μικρής τοπικής κλίμακας και χαμηλού οικονομικού, περιβαλλοντικού, και κοινωνικού κόστους.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών της διήμερης Συνάντησης συζητήθηκαν και έγινε ανταλλαγή απόψεων μεταξύ άλλων για:

• την απόφαση σταθμό 1906/14 της Ολομέλειας του ΣτΕ  – νίκη του κινήματος- που έκρινε ως αντισυνταγματική την ένταξη ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο ΤΑΙΠΕΔ
• τις σημαντικές αποφάσεις του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ (1223 & 1224/20) που  έκριναν ως αντισυνταγματική την ένταξη ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο για τις οποίες αναμένεται η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ
• την προσπάθεια της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει το νερό αναθέτοντας τη διαχείρισή του μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιώτες (ΕΥΣ Αττικής, Φράγμα Χαβρία) καθώς και τον κίνδυνο της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΥΑ σε περίπτωση υλοποίησης της συνένωσής τους και την εκτέλεση των έργων τους με ΣΔΙΤ
• τις σημαντικές επιπτώσεις στα υδάτινα συστήματα από τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, ιδιαίτερα την τελευταία εικοσαετία, με αποκορύφωμα τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη
• την αναγκαιότητα να μην εφαρμοστεί η νεοφιλελεύθερη τιμολογιακή πολιτική της Οδηγίας 2000/60 με την αρχή της «πλήρους ανάκτησης κόστους» και την ανάγκη στήριξης των περιβαλλοντικών στόχων της για «καλή κατάσταση» των υδατικών συστημάτων, επιφανειακών (χημική και οικολογική βάσει στοιχείων βιοποικιλότητας, υδρομορφολογίας και φυσικοχημικών) και υπογείων (χημική και ποσοτική)
• το πρόβλημα της εξάντλησης των υδροφορέων, το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά, με φορείς διαχείρισης νερού ανά λεκάνη απορροής (ή υδατικό διαμέρισμα) και την αντιμετώπιση συνδυαστικά των ζητημάτων ύδρευσης, άρδευσης και βιομηχανικής χρήσης
• την ανάγκη να σταματήσει η καταστροφή των  ποταμών, ρεμάτων και υγροτόπων της χώρας από  εγκιβωτισμούς,  φράγματα,  ρύπανση κλπ,  να προχωρήσει η οριοθέτησή τους με στόχο την προστασία τους από αυθαίρετη δόμηση, μπαζώματα και καταπατήσεις, διότι έχουν ζωτική σημασία για τη βιοποικιλότητα, την υγεία του περιβάλλοντος και την αντιπλημμυρική προστασία
• τον αγώνα ενάντια στο σχέδιο χερσαίων και θαλάσσιων εξορύξεων υδρογονανθράκων, οι οποίες καταστρέφουν και τους υδατικούς πόρους
• τη στήριξη των πολιτικών επιστροφής στο νερό της βρύσης σε αντίθεση με την προϊούσα εξάπλωση της βιομηχανίας εμφιάλωσης

Οι συλλογικότητες και τα κινήματα που συμμετείχαν στην Πανελλαδική Συνάντηση θεωρούν αναγκαία την διεύρυνση και εμβάθυνση της δικτύωσης και αλληλοϋποστήριξης κινημάτων και συλλογικοτήτων ώστε να δημιουργηθεί μια ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΣΠΙΔΑ για την προστασία του νερού, ως φυσικού και κοινού αγαθού, σε όλη την Ελλάδα.

Ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας για ελευθερία, δημοκρατία, προστασία του περιβάλλοντος, είναι αγώνας για την ίδια την ζωή.

ΟΙ ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΙΝΑ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..."