Την Κυριακή 26/3 βρεθήκαμε στο πάρκο Τρίτση. Τις προηγούμενες ημέρες είχε κυκλοφορήσει ένα κάλεσμα σε «συνέλευση – συζήτηση» με θέμα την ανατροπή των σχεδίων της Περιφέρειας που θέλει να ξεπουλήσει το Πάρκο στους ιδιώτες με στόχο την εμπορευματική αξιοποίηση του. Το κάλεσμα είχε κινηθεί από διαφορετικά δημοτικά σχήματα και αγωνιστές που αναφέρονται στην Αριστερά. Χωρίς να φέρει κάποια συγκεκριμένη υπογραφή το κάλεσμα ήταν κοινό όσον αφορά την ώρα και το μέρος.
Δεν θα μπούμε στη συζήτηση σχετικά με το Πάρκο Τρίτση, την αξία του για το λαό της περιοχής και την επί χρόνια λυσσαλέα προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων να το ξεπουλήσουν στο κεφάλαιο. Ούτε στους αγώνες που έχει δώσει ο λαός της περιοχής και μαζί του και εμείς για να αποτρέψουμε αυτά τα σχέδια και να παραμένει ακόμα ελεύθερος χώρος. Όχι γιατί δεν το θεωρούμε σημαντικό. Αλλά γιατί σε αυτό το σημείωμα θέλουμε να σταθούμε σε ένα άλλο ζήτημα που αφορά όλους του αγώνες που έχουμε μπροστά μας.
Σε αυτή τη συγκέντρωση, μερικών δεκάδων συμμετεχόντων, βρέθηκαν να συζητήσουν και να παίρνουν το λόγο εκπρόσωποι των δημοτικών παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και του ΜΕΡΑ 25, άλλοι ως επίσημοι εκπρόσωποι και άλλοι ως κάτοικοι της περιοχής. Και καλά ως εδώ, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι βρεθήκαμε σε λάθος συγκέντρωση και ας προσέχαμε! Όταν όμως βλέπεις δίπλα στους προηγούμενους, να στέκονται και να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη συζήτηση και αγωνιστές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με τους οποίους έχουμε δώσει κοινούς αγώνες, τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Οι εκπρόσωποι των κοινοβουλευτικών κομμάτων, δεν ήρθαν για να ξεπλύνουν μόνο τις αμαρτίες που κουβαλούν ως κυβερνήσεις, ως περιφερειάρχες και ως δημαρχαίοι σε σχέση με το Πάρκο. Δεν φύτρωσαν εχθές, και όλοι θυμόμαστε ότι με δική τους ευθύνη έχει μείνει το πάρκο λιγότερο από το μισό και για χρόνια βυθίζονταν στην εγκατάλειψη χωρίς νερό, ρεύμα και καθαριότητα. Ήρθαν κυρίως για να ξεπλύνουν από τα χέρια τους το αίμα των αδικοχαμένων θυμάτων της πολιτικής τους. Μετά το έγκλημα στα Τέμπη ξέρουν πολύ καλύτερα από εμάς ότι ο λαός τους έχει γυρίσει την πλάτη. Ξέρουν πως ακόμα και τα συνθήματα «Μητσοτάκη κάθαρμα» και «Κάτω η κυβέρνηση της Ν.Δ.» είναι πολύ πιο πίσω από τις πραγματικές διαθέσεις του κόσμου. Ξέρουν ότι η οργή του λαού φουντώνει και φοβούνται τη στιγμή που θα τους πνίξει. Εν όψη των εκλογών δεν έχουν τίποτα να υποσχεθούν σε ένα λαό που υποφέρει από την φτώχεια και τη δολοφονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ και όσων ποζάρουν ως αντιμνημονιακοί και καταστρώνουν σχέδια συγκυβέρνησης με το ΣΥΡΙΖΑ όπως το ΜΕΡΑ25 και η ΛΑΕ.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι τι θέλει η αλεπού στο παζάρι, το ερώτημα είναι τι προσδοκούν οι δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα από τέτοιες συναθροίσεις. Δεν γίνεται να παίρνεις το λόγο και να συνδέεις το ζήτημα του Πάρκου με τη δολοφονία στα Τέμπη και αυτό να το κάνεις δίπλα – δίπλα και παρέα με τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή. Ούτε να δίνεις το λόγο στον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ και να του δίνεις βήμα να μιλήσει σε όσο κόσμο παρακολουθούσε τη συζήτηση και να μην τρέχει κάστανο… πολιτισμός κοινοβουλευτικός.
Από τη μεριά μας καταγγείλαμε το ρόλο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και είπαμε ότι είναι ντροπή, ιδιαίτερα μετά από τις τελευταίες απεργίες να κάνουμε τις πλάτες σε όλους αυτούς και ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με το λαό και τα συμφέροντα του. Δεχθήκαμε επίθεση από τους διοργανωτές που μας κατηγόρησαν ότι «υπονομεύουμε την προσπάθεια»! Και ποια προσπάθεια άραγε κατηγορηθήκαμε ότι «υπονομεύουμε»; Μήπως τους αγώνες των κατοίκων για την υπεράσπιση του πάρκου; Προφανώς όχι! Η μήπως το «ξέπλυμα» των διαχειριστών του συστήματος; Ναι. Το ξέπλυμα αυτό θέλαμε να το καταγγείλουμε να το ξεγυμνώσουμε και να το αποκαλύψουμε χωρίς κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Είμαστε αντίθετοι στις λογικές της συνδιαχείρισης, των «σοβαρών» και «υπεύθυνων» προτάσεων και τις καταγγέλλουμε ανοιχτά ως εχθρικές προς τα συμφέροντα του λαού.
ΥΓ: Παρότι συναγωνιστές άλλων συλλογικοτήτων της περιοχής, μας ενημέρωσαν ότι στο τέλος της συζήτησης υπήρξε αντιπαράθεση με τους εκπροσώπους των κοινοβουλευτικών παρατάξεων θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Όχι μόνο γιατί δεν πήραν θέση και δεν συντάχθηκαν με τη δική μας στάση, της ανοιχτής καταγγελίας, αλλά και γιατί έχουμε μπει σε μια εντελώς νέα φάση. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει και ψάχνει να βρει διέξοδο. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν έχουν τίποτα να υποσχεθούν στο λαό. Οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων δεν αποτελούν αναφορά για το λαό που θέλει να αγωνιστεί. Είναι υποχρέωση όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά να συμβάλλουν ώστε ο λαός να παραμείνει στο δρόμο. Δεν έχουμε κανένα λόγο να ανεχτούμε τα «πλυντήρια» που στήνονται με στόχο να ξεπλύνουν τους ενόχους. Τα αιτήματα πάλης πρέπει να αφορούν το σήμερα και να υπερασπίζουν τις λαϊκές ανάγκες μακριά από κοινοβουλευτικές αυταπάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου