Η 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων: H σφαγή του Σάρπβιλ

Σαν σήμερα, 21 Μαρτίου 1960, χιλιάδες διαδηλώνουν Νότια Αφρική του Απαρτχάιντ, ζητώντας ίσα δικαιώματα με τους λευκούς. Την περίοδο εκείνη, υπήρχαν νόμοι που τους υποχρέωναν να έχουν πάντα πάνω του ένα ειδικό ρατσιστικό βιβλίο, με όλα τα στοιχεία του και άδεια παρουσίας σε αστική ζώνη. Σε περίπτωση που δεν έδειχναν το βιβλιάριο ή έλειπε κάποιο από τα πολλά στοιχεία -πράγμα προφανώς πανεύκολο δεδομένου του μεγάλου αριθμού τους- τιμωρούνταν, με 30 μέρες φυλάκιση. Εκατοντάδες χιλιάδες Νοτιοαφρικανοί τιμωρήθηκαν με αυτό τον νόμο.

Για ανάλογη παράβαση, διεξάγονταν σχεδόν 1.000 δίκες την μέρα την περίοδο της διαδήλωσης. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, με την αξιοπρέπεια των ανθρώπων να κουρελιάζεται καθημερινά από το καθεστώς. Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο και το Παναφρικανικό Κογκρέσο, οι μεγαλύτερες οργανώσεις ενάντια στο Απαρτχάιντ, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις. 

Νωρίς το πρωί της 21ης Μαρτίου, μια ειρηνική διαδήλωση κατευθύνθηκε προς το αστυνομικό τμήμα της Σάρπβιλ, για να διαμαρτυρηθεί. Κατά την διάρκεια της διαδήλωσης, όλο και περισσότεροι ενώνονται με την πορεία, ο αριθμός της οποία άγγιξε τους 19.000 ανθρώπους. Το άοπλο πλήθος διαδήλωνε ειρηνικά, όμως άρχισαν χαμηλές πτήσεις μαχητικών αεροσκαφών πάνω από τα κεφάλια τους. Όταν η πορεία φτάνει στο αστυνομικό τμήμα,οι αστυνομικές δυνάμεις ανοίγουν πυρ. Πυροβολούν με μανία ακόμη και όταν ο κόσμος υποχωρεί τρέχοντας να σωθεί. Μόνο 30 σφαίρες βρέθηκαν σε τραύματα στο μπροστινό μέρος του σώματος θυμάτων ενώ όχι λιγότερες από 155 στην πλάτη. Χαρακτηριστικό του μένους των σφαγέων, είναι ότι -σε 40 δευτερόλεπτα- ρίχτηκαν πάνω από 700 πυροβολισμοί. Το αποτέλεσμα ήταν 69 νεκροί -8 γυναίκες και 10 παιδιά- και 180 τραυματίες, εκ των οποίων 31 γυναίκες και 19 παιδιά. Τραυματίες έμειναν παράλυτοι από τους πυροβολισμούς. 

8 Απριλίου, ο γενικός εισαγγελέας της Νότιας Αφρικής, έθεσε εκτός νόμου το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο και το Παναφρικανικό Κογκρέσο (πέρασαν στην παρανομία, χωρίς να σταματήσουν την δράση τους).

30 Μαΐου, το καθεστώς επέβαλε καθεστώς "έκτακτης ανάγκης", με πογκρόμ συλλήψεων και φυλακίσεων κατά του αντιρατσιστικού κινήματος. Η σφαγή του Σάρπβιλ προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή. Ήταν η κορύφωση της εγκληματικής ρατσιστικής πολιτικής του Χέντρικ Φέρβουρντ, αρχιτέκτονα του απάρτχαϊντ. Το 1960, ένας λευκός προσπάθησε να τον σκοτώσει. Απέτυχε. Δεν συνέβητο το ίδιο με τον Δ. Τσαφέντα, Ελληνικής καταγωγής μετανάστη από τη Μοζαμβίκη, ο οποίος τον μαχαίρωσε θανάσιμα.

6 Σεπτεμβρίου 1966. Η σφαγή του Σάρπβιλ έγινε αφορμή για να ανακηρύξει (έξι χρόνια μετά) ο ΟΗΕ την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων. Παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις, ο ρατσισμός συνεχίζει να είναι όπλο του συστήματος βίας και εκμετάλλευσης.

Praxis Review