Τα προαναφερθέντα μού θύμισαν την παιδαγωγική μέθοδο με την οποία χειρίστηκε παρόμοιο επεισόδιο σε σχολείο του ο φιλόλογος καθηγητής Παναγιώτης (Νότης) Παναγιώτου. Αυτόν τον περίφημο δάσκαλο είχαμε την τύχη να τον έχουμε στο Γυμνάσιό μας, στο Παλαιό Φάληρο (1964-65). Ήταν ο ένας από τους τρεις σπουδαίους καθηγητές μας. Είχε γεννηθεί το 1925 στη φτωχογειτονιά της Επάνω Σκάλας του Συνοικισμού της Μυτιλήνης. Κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής, νεα- ρός, φλογερός αγωνιστής και πατριώτης είχε ενταχθεί στην «Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων», την ηρωική ΕΠΟΝ, που ήταν η οργάνωση νέων του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Οι άλλοι δύο ήταν: ο μαθηματικός Νίκας Σωτηράκης, ο οποίος είχε ενταχθεί κι αυτός στο ΕΑΜ και είχε εξοριστεί κατόπιν στην Ανάφη των Κυκλάδων (1946), καθώς και ο φιλόλογος Γιώργος Βαλέτας, ιδρυτικό στέλεχος του ΕΑΜ Λογοτεχνών, ο οποίος μετά τη μάχη της Αθήνας κατά των Άγγλων και των συνεργατών τους (Δεκέμβρης 1944) είχε συλληφθεί και εκτοπιστεί στην Ελ Ντάμπα, στη Βόρεια Αφρική.
Ο φιλόλογος Παναγιώτης (Νότης) Παναγιώτου είχε απολυθεί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-74) και είχε επανέλθει στη Μέση Εκπαίδευση, ύστερα από δικαστικό αγώνα, με τον βαθμό του επιθεωρητή.
Αντιγράφω τα λόγια του για τον ρόλο της παιδαγωγικής (από το βιβλίο μου με τον τίτλο «Απ' τα γυμνασιακά μας χρόνια (1961-1967) στην απρόσμενη επανασύνδεση», Παλαιό Φάληρο 2021), τα οποία συνδέονται με τα λόγια της δασκάλας Κ. Ιωαννίδου: «Η παιδαγωγική ενέργεια είναι μια πράξη καθαρά επαναστατική. Γιατί σε φέρνει σε σύγκρουση με το κοινωνικό, το πολιτικό και συχνά και το θρησκευτικό κατεστημένο. Από την άποψη αυτή απαιτεί γενναιότητα και τόλμη». Και αναφέρει τα παρακάτω σχολικά περιστατικά: «Όταν ο γυμνασιάρχης μού ζήτησε να αποβληθεί ένας μικρός μαθητής της Β ́ τάξης για τον οποίο υπήρχαν σίγουρες καταγγελίες ότι άδειαζε τις τσάντες των συμμαθητών του, ζήτησα μια μικρή πίστωση χρόνου. Τον έβαλα επιμελητή για μια ολόκληρη εβδομάδα. Δεν χάθηκε τίποτα από τότε». Και το δεύτερο: «Στην τάξη μου υπήρχαν τρεις μαθητές που οι γονείς τους ανήκαν στην Ευαγγελική Εκκλησία. Μια μέρα στη διάρκεια του μαθήματος χτύπησε η πόρτα της τάξης. Ήταν δύο χωροφύλακες, ένστολοι. Μου εξήγησαν ότι με την άδεια του γυμνασιάρχη ήλθαν να πάρουν τους τρεις αιρετικούς για ανάκριση στο Τμή μα Ασφαλείας. Αρνήθηκα να τους παραδώσω. Εδώ, τους είπα και χρησιμοποίησα μια φράση του Ευάγγελου Παπανούτσου, μπαίνει μόνο ο μαθητής, ο δάσκαλος και ο Θεός. Δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο για την αστυνομία».
Δημήτρης Χατζηπαναγιώτου, δικηγόρος ε.τ.
στη στήλη "Ελεύθερη έκφραση" epistolesfetsyn.gr
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Μ. Δευτέρα 14 Aπριλίου 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου