Ο εντοπισμός πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε μεγάλα θαλάσσια βάθη, που με τη σύγχρονη τεχνολογική εξέλιξη θεωρούνται εκμεταλλεύσιμα, δημιουργεί την προσδοκία ενός σύγχρονου Ελντοράντο στους λαούς της Μεσογείου. Οι έμποροι αυτών των προσδοκιών –οι κυρίαρχες πολυεθνικές και τα κράτη τους– που θα ενθυλακώσουν τη μερίδα του λέοντος, αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν τους κολοσσιαίους κινδύνους που συνεπάγεται η αδηφαγία τους. Όταν η Μεσόγειος γεμίσει τρυπάνια, θα ολοκληρωθεί η συντελεσμένη ήδη τεράστια οικολογική καταστροφή στον θαλάσσιο χώρο — μείωση έως και εξόντωση πολλών θαλάσσιων ειδών, καταστροφικές συνέπειες στην αλιεία και τον τουρισμό, περαιτέρω επιβάρυνση της θαλάσσιας μόλυνσης, πολεμικά επεισόδια ή και πόλεμοι.
Ευτυχώς, οι λαοί δεν «μασάνε» πάντα το κουτόχορτο που τους σερβίρει το κεφάλαιο για παντεσπάνι… Συγκεκριμένα, σε μια σειρά χώρες της Μεσογείου (Ισπανία. Γαλλία, Ιταλία, Κροατία) οι λαοί αποφάσισαν να μην «πλουτίσουν» με θαλάσσιες εξορύξεις ορυκτών καυσίμων. Με τη λαϊκή πίεση δεν παραχωρήθηκαν νέες άδειες για εξορύξεις, ενώ η συζήτηση επικεντρώνεται (Ισπανία) στο αν η απαγόρευση θα καλύπτει και την ανανέωση των λιγοστών αδειών που βρίσκονται σε ισχύ. Σε άλλες χώρες (Γαλλία) αποκλείστηκε και η ανανέωση των υπαρχουσών αδειών. Στην Ιταλία το 2016 ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, για να αποφύγει τα χειρότερα, απαγόρευσε τις εξορύξεις εντός 12 μιλίων από τις ιταλικές ακτές. Ο φόβος των Ιταλών ότι τα κοιτάσματα της Αδριατικής θα αντληθούν από τη γειτονική Κροατία διασκεδάστηκε, αφού το 2016 η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Κροατίας εγκατέλειψε τις εξορύξεις στη θάλασσα. Όταν οι λαοί ξυπνάνε, δεν υπάρχουν ουτοπικοί στόχοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου