Το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο με τίτλο «Πατρίδα, αξίες και αφελής πατριωτισμός» από την Καθημερινή της 20ης Μάρτη είναι αντιπροσωπευτικό:
«Οι ιδιοτελείς αλιεύουν ψήφους στην αβεβαιότητα που δημιουργεί ο πόλεμος. Οι αφελείς ανακουφίζονται τραγουδώντας Τζον Λένον: “Φαντάσου ότι δεν υπάρχουν χώρες”. Οι ιδεοληπτικοί διαμαρτύρονται με ακροβατικούς ισορροπισμούς: “Oχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Καμία εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-Ρωσίας”. (Προσέξετε τη σειρά – η Ρωσία τελευταία!)»
Ο “μιλιταριστής” Αϊνστάιν
Συντάκτης αυτού του κειμένου είναι ο Χαρίδημος Τσούκας, «καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου και ερευνητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Warwick» όπως μας πληροφορεί η Καθημερινή. Οι ακαδημαϊκές περγαμηνές, όμως, δεν εμποδίζουν τον κύριο καθηγητή να αραδιάζει το ένα ψέμα μετά το άλλο.
Το άρθρο ξεκινάει με μια αναφορά στον Αϊνστάιν και τον υποτιθέμενο ρόλο του στην ανάπτυξη της ατομικής βόμβας:
«Ο ειρηνιστής Αλμπερτ Αϊνστάιν γνώριζε καλύτερα. Στα νιάτα του αντιτάχθηκε ενεργά στον γερμανικό μιλιταρισμό, μέχρι την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Τότε συνειδητοποίησε το αυτονόητο – η ειρήνη δεν προστατεύεται με αγαθές προθέσεις αλλά με τη στρατιωτική ισχύ. Εγκατέλειψε τον ειρηνισμό και, αργότερα, όταν διέφυγε στην Αμερική, ζήτησε από τον πρόεδρο Ρούσβελτ να αναπτύξει την ατομική βόμβα».
Ο Αϊνστάιν είχε πράγματι στείλει επιστολή στον Ρούζβελτ τον Αύγουστο 1939 (ο πόλεμος δεν είχε αρχίσει ακόμα) για να εκφράσει τους φόβους του για τις έρευνες που έκανε η ναζιστική Γερμανία για την ανάπτυξη ατομικής βόμβας. Αυτή η επιστολή ήταν, όμως, και η μοναδική του σχέση με τα πυρηνικά όπλα. Ούτε συμμετείχε στην αμερικανική ομάδα (το Μανχάταν Πρότζεκτ) που ανέπτυξε τις βόμβες που ισοπέδωσαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ούτε μπορούσε να συμμετάσχει. Όπως γράφει το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας: «Τον Ιούλιο του 1940 το γραφείο Αντικατασκοπίας του αμερικανικού στρατού αρνήθηκε να δώσει την συγκατάθεσή του για να εργαστεί ο Αϊνστάιν στο Μανχάταν Πρότζεκτ. Στους εκατοντάδες επιστήμονες που συμμετείχαν στο έργο απαγορεύτηκε να συζητούν με τον Αϊνστάιν γιατί οι αριστερές ιδέες και πράξεις του θεωρούντο εν δυνάμει απειλή ασφαλείας».
Ο Αϊνστάιν δεν μετάνιωσε ποτέ ούτε για τις αριστερές του ιδέες, ούτε για τον ειρηνισμό του. Για το μόνο που είχε μετανιώσει, όπως έλεγε ο ίδιος σε μια συνέντευξη σε ένα γιαπωνέζικο περιοδικό, ήταν για την επιστολή που είχε στείλει στον Ρούσβελτ.
Ο Τσούκας, πέρα από «καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κύπρου» είναι ένας αθεράπευτος (νέο)φιλελεύθερος που στήριξε το αείμνηστο «Ποτάμι» στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 και λιβελογραφεί όπου βρεθεί και όπου σταθεί ενάντια στην αριστερά. Τον Ιούλη του 2019, σχολίαζε με αυτά τα επιστημονικά λόγια την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές:
«Ο κ. Τσίπρας μπορεί να στερείται διανοητικής καλλιέργειας, διαθέτει όμως κάτι σημαντικότερο στην πολιτική: προσαρμοστικότητα, ένστικτο επιβίωσης και βούληση για εξουσία…».
Η έκφραση «ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσίας. Προσέξτε τη σειρά» έχει γίνει το αγαπημένο κλισέ όλου αυτού του προπαγανδιστικού μηχανισμού. Αυτό που εννοούν είναι απλό: όποιος δεν είναι με το ΝΑΤΟ είναι απολογητής (αν όχι υποστηρικτής) του Πούτιν. Και υπόλογος για τα εγκλήματα του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία.
Η “ατάλαντη” Μποφίλιου
Η συμμετοχή της Νατάσσας Μποφίλιου στην αντιπολεμική συγκέντρωση και συναυλία που οργάνωσε το ΚΚΕ στο Σύνταγμα έκανε το συρφετό αυτό να αφρίσει. Την χυδαιολογία ξεκίνησε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τάκης Θεοδωρόπουλος:
«Πληροφορούμαι ότι μεθαύριο Δευτέρα θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση ευαίσθητων συμπολιτών μας στην Αθήνα. Αυτή τη φορά δεν θα είναι για την ακρίβεια, ούτε για τον χιονιά. Οι ευαίσθητοι συμπολίτες μας θα ενώσουν τις φωνές τους για την ειρήνη – Μιρ στα ρωσικά. Πληροφορούμαι, επίσης, ότι στη συγκέντρωση θα τραγουδήσει η κυρία Νατάσσα Μποφίλιου… Η κ. Μποφίλιου, εκτός από τραγουδίστρια, είναι και Ελληνίδα αριστερή, κοινώς ο νους της κάνει άλματα που αν τα έκανε ο δικός μας κοινός νους θα κατέληγε στο ΚΑΤ».
Την σκυτάλη πήρε στη συνέχεια ο Άρης Αλεξανδρής: «Στην Ελλάδα υπάρχει μία κατηγορία καλλιτεχνών που δεν διακονούν μόνο την τέχνη τους, αλλά και τα πολιτικά τους φρονήματα… Αυτή είναι μια πολύ χρήσιμη πρακτική για τα ατάλαντα άτομα: η “αγωνιστικότητα” με στεροειδή αναπληρώνει κατά τι την ανυπαρξία χαρίσματος».
Στη συνέχεια παραδέχεται, είναι αλήθεια, ότι η «Νατάσσα Μποφίλιου είναι ένα αληθινά ταλαντούχο άτομο». Αλλά η παραδοχή αυτή έχει μόνο ένα στόχο: να αποδείξει ότι αυτό την κάνει «ακόμα πιο επικίνδυνη».
Το έγκλημα της Μποφίλιου ήταν ότι ρίχνει τις ευθύνες όχι μόνο στον Πούτιν αλλά σε «ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσία». Το μοτίβο «η ειρήνη δεν προστατεύεται με αγαθές προθέσεις» επαναλαμβάνεται από τον Αλεξανδρή με τα ίδια σχεδόν λόγια: «Ο πόλεμος δεν τερματίζεται με γλυκερά τραγουδάκια, αλλά με όπλα εναντίον εκείνου που τον προκαλεί. Τα θύματα δεν σώζονται με την υψωμένη μας γροθιά, αλλά με την ενίσχυση της δικής τους (στρατιωτικής μηχανής) . Είναι δυσάρεστο αλλά αληθές: ο πόλεμος επιβάλλει τον πόλεμο και ο στρουθοκαμηλισμός είναι προνόμιο των αδιάφορων».
Ο Καρλ Λήμπκνεχτ, ο γερμανός αντιμιλιταριστής επαναστάτης που κλείστηκε στις φυλακές από το καθεστώς του Κάιζερ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο επειδή αρνήθηκε να υπερψηφίσει στη Βουλή τις πολεμικές δαπάνες, έπασχε από «στρουθοκαμηλισμό» και ήταν «αδιάφορος» σύμφωνα με τον Αλεξανδρή. Ο Κάιζερ, όπως κάνει και το ΝΑΤΟ σήμερα, υποστήριζε ότι αυτός που είχε προκαλέσει τον πόλεμο ήταν η Αντάντ – η αντίπαλη συμμαχία Αγγλίας -Γαλλίας – Ρωσίας. Ο «πόλεμος επέβαλλε τον πόλεμο». Περιττό να θυμίσει κανείς τα ίδια έλεγε την εποχή εκείνη και η προπαγάνδα της Αντάντ: τον πόλεμο τον είχαν προκαλέσει οι Κεντρικές Δυνάμεις, η συμμαχία Γερμανίας – Αυστροουγγαρίας. Ο «πόλεμος επέβαλλε τον πόλεμο».
[...] Για τον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία δεν ευθύνεται μόνο ο Πούτιν: τον έχτισαν λιθαράκι-λιθαράκι μέσα από τους ανταγωνισμούς τους τα προηγούμενα χρόνια και οι δυο πλευρές – οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ από τη μια και η Ρωσία από την άλλη. Στην πραγματικότητα είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στις δυο μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις του πλανήτη -τη Δύση και τη Ρωσία- για τη μοιρασιά της Ουκρανίας, μιας χώρας που ανήκε στη «σφαίρα επιρροής» της Ρωσίας μέχρι το 1991 και προσπαθεί να αρπάξει ο δυτικός ιμπεριαλισμός από τότε μέχρι σήμερα.
Η ιστορία δείχνει ότι ο πόλεμος τερματίζεται μόνο «με υψωμένες γροθιές» ενάντια στην «ενίσχυση της δικής τους πλευράς» και όχι με τα όπλα. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ σταμάτησε μόνο όταν ξεσηκώθηκε η αμερικανική νεολαία. Το 1974 ο ελληνοτουρκικός πόλεμος αποτράπηκε μόνο χάρη στην «επιστράτευση της σαγιονάρας», την άρνηση στην πράξη της ελληνικής νεολαίας να στηρίξει τις πολεμικές εξορμήσεις της χούντας. Η Μικρασιατική Εκστρατεία σταμάτησε με τη μαζική λιποταξία των ελληνικών στρατευμάτων. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος με την εξέγερση των Γερμανών ναυτών το 1918 στο Κίελο.
Όποτε δεν κατάφεραν οι «υψωμένες γροθιές» να τον σταματήσουν, ο πόλεμος τελείωνε κατά κανόνα μόνο όταν δεν υπήρχε πια τίποτα άλλο να καεί, να ανατιναχθεί ή να δολοφονηθεί και στις δυο πλευρές των συνόρων.
Υποκρισίες για την Υεμένη
Για τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του Μαξίμου, οι ευθύνες δεν είναι καθόλου μοιρασμένες: την επίθεση την ξεκίνησε ο Πούτιν. Η Ουκρανία όπως όλα τα ανεξάρτητα κράτη έχει το δικαίωμα και να ενταχθεί στην ΕΕ και να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να εξοπλιστεί.
Από τα «όλα» εξαιρούνται φυσικά οι εχθροί μας. Και οι εχθροί των συμμάχων μας. Πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε τις «επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη ενάντια στη Σαουδική Αραβία». Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη εκτός από τη διπλωματική υποστήριξη έχει προσφέρει και στρατιωτική βοήθεια στη Σαουδική Αραβία (μια συστοιχία πυραύλων Πάτριοτ) για την αντιμετώπιση των απειλών που δέχεται η χώρα.
Από ποιόν απειλείται η Σαουδική Αραβία; Η απάντηση είναι απλή: από την Υεμένη, μια χώρα στην οποία έχει κηρύξει τον πόλεμο εδώ και εφτά χρόνια γιατί θεωρεί ότι το καθεστώς της αποτελεί απειλή για τα συμφέροντά της. Η Καθημερινή, διόλου παράξενο, συμφωνεί: «Η στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας το 2015 στην Υεμένη… ήταν αναμενόμενη, καθώς δεν θα μπορούσε η ηγέτιδα του αραβικού κόσμου να επιτρέψει να είναι τα νότα της εκτεθειμένα σε μια Υεμένη που κινδυνεύει να γίνει υποχείριο του ορκισμένου εχθρού της, του Ιράν».
Η Ρωσία φυσικά μπορούσε να επιτρέψει να είναι τα νότα της εκτεθειμένα σε μια Ουκρανία που είχε γίνει υποχείριο του ΝΑΤΟ. Και όποιος λέει «ούτε ΝΑΤΟ, ούτε Πούτιν» είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελής ειρηνάκιας που τραγουδάει «Δώστε στην ειρήνη μια ευκαιρία» και στη χειρότερη πράκτορας του Πούτιν. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να σιωπήσει. Είτε με τη συκοφαντία. Είτε με την τρομοκρατία. Είτε και με την απόλυση και την εισαγγελία αν δεν πιάσουν όλα τα άλλα.
Πηγή: ergatiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου