Κώστας Βουρεκάς: Οι ευρωπαϊκές οδηγίες έχουν κάνει το ρεύμα πανάκριβο

Η ΕΕ «σκοτώνει» το περιβάλλον 

Η ΕΕ πρωτοστατεί στην εμπορευματοποίηση του περιβάλλοντος και στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων υποδομών και ελεύθερων χώρων. Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία, Κώστας Βουρεκάς, Πρόεδρος Τμήματος Αττικής Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ) , μιλά για τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών της ΕΕ και για τον αγώνα για μια αρμονική σχέση ανθρώπου και φύσης κόντρα στα κέρδη του κεφαλαίου. Στην ιστοσελίδα του Πριν (prin.gr) έχει αναρτηθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης.

• Οι τιμές του ρεύματος παραμένουν βραχνάς για τα νοικοκυριά. Τι φταίει;

Σήμερα, μέσω του χρηματιστηρίου ενέργειας, η τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής δεν έχει πλέον καμία σχέση με το κόστος παραγωγής του ηλεκτρικού ρεύματος. Σχετίζεται πια αποκλειστικά με την ισορροπία της προσφοράς και της ζήτησης σε μία τεχνητά δημιουργημένη, δήθεν ελεύθερη και δήθεν ανταγωνιστική αγορά, στην οποία η τιμή της ακριβότερης κατανεμόμενης πηγής ενέργει ας για κάθε ώρα της επόμενης ημέρας, καθορίζει την αποζημίωση όλων των πηγών ενέργειας. Δηλαδή, π.χ. η τιμή στην οποία αποζημιώνονται οι ακριβές μονάδες που χρησιμοποιούν φυσικό αέριο, καθορίζουν, όταν η λειτουργία τους είναι απαραίτητη, και την οικονομική αποζημίωση λ.χ. των υδροηλεκτρικών μονάδων, το μεταβλητό κόστος των οποίων είναι πρακτικά μηδενικό!

Η πολιτική αυτή βρίσκεται στον πυρήνα των κατευθύνσεων της ΕΕ στον τομέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε παγκόσμιο επίπεδο η ΕΕ ακολουθεί τις πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές, πιο προχωρημένες ακόμα και από τις ΗΠΑ. Η εφαρμογή των κατευθύνσεων αυτών στην Ελλάδα αποτελεί ευθέως αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης στην ελληνική νομοθεσία σειράς δεσμευτικών ευρωπαϊκών Οδηγιών, με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων βεβαίως.

• Το πρόβλημα της κατοικίας έχει γίνει εκρηκτικό. Τι μπορεί να γίνει;  

Το τελευταίο διάστημα πραγματοποιείται μία στροφή ιστορικών διαστάσεων: το ελληνικό κράτος, το οποίο διαχρονικά αντιμετώπιζε προνομιακά τη μικρή ιδιοκτησία, οργανώνοντας ειδικότερα την μεταπολεμική ανοικοδόμηση με το καθεστώς της αυθαίρετης δόμησης και της αντιπαροχής, πλέον αντιμετωπίζει προνομιακά τις μεγάλες επενδύσεις σε μεγάλες ενιαίες ιδιοκτησίες. Η έμφαση δίνεται στην προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων στην κτηματαγορά.

Στο πλαίσιο μιας αντικαπιταλιστικής οπτικής, η κατοικία δεν θα αντιμετωπίζεται πλέον σαν εμπόρευμα αλλά σαν δικαίωμα. Αυτό συνεπάγεται την ανάπτυξη ενός ισχυρού δημόσιου τομέα κοινωνικής - εργατικής κατοικίας ενσωματωμένης στον αστικό ιστό και χωρίς τα λάθη σχεδιασμού και χωροθέτησης του παρελθόντος, την αποθάρρυνση των αγοραστών που αντιμετωπίζουν την κατοικία σαν επενδυτικό προϊόν και όχι σαν αξία χρήσης, τον αυστηρό έλεγχο της ζήτησης από το εξωτερικό, και ειδικά αυτής που συνδέεται με τον τουρισμό, την ενίσχυση των δικαιωμάτων των ενοικιαστών, την απαλλαγή της μικρής ιδιοκτησίας από την υπερφορολόγηση και τον ουσιαστικό έλεγχο των χρήσεων γης.

• Πόσο «πράσινη» είναι τελικά η ΕΕ;

Η ΕΕ διαθέτει εκτεταμένη περιβαλλοντική νομοθεσία και ποικίλες σχετικές πολιτικές. Ας σκεφτούμε απλά το δίκτυο NATURA 2000. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η ΕΕ δρα γενικά και αόριστα «θετικά για το περιβάλλον». Η πολιτική της ΕΕ, στο πλαίσιο της «βιώσιμης ανάπτυξης», θεωρητικά επιχειρεί να συνδυάσει την ανάπτυξη με την περιβαλλοντική προστασία, στην πράξη όμως είναι η οικονομική ανάπτυξη μέσω των μεγάλων επενδύσεων που θέτει όρια στην προστασία του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ οι περιβαλλοντικοί μελετητές πληρώνονται από τους επενδυτές, επομένως η προστασία επαφίε
ται σε τελική ανάλυση σε κάποιο είδος «αυτορρύθμισης» της ίδιας της αγοράς.