Βαρύ πλήγμα στο περιβάλλον φέρνει η επιμονή στα ορυκτά καύσιμα

Η Ελλάδα έχει επιλεχθεί από τις ΗΠΑ για μία αποστολή ιερή για τον δυτικό καπιταλισμό. Μετά από χρόνια προσπάθειας απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο «έπεσαν οι υπογραφές» για τον κάθετο διάδρομο φυσικού αερίου, το οποίο εισαγόμενο από τις ΗΠΑ μέσω της Αλεξανδρούπολης και της Ρεβυθούσας θα φτάνει ως την Ουκρανία. Σε αυτό το πλαίσιο, μία κουβέντα που αγνοεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι στην καλύτερη ελλιπής.

Αν συλλογιστεί κανείς πως η παγκόσμια σύνοδος για το κλίμα COP30, η οποία ήταν υπό εξέλιξη κατά την επίσκεψη του Ζελένσκι στην Αθήνα, επιχειρεί να βάλει ένα στίγμα αποφασιστικής δράσης, φαντάζει ιδιαίτερα παράδοξο η Δύση με την Ελλάδα σε κεντρικό ρόλο να επενδύει δισεκατομμύρια στο ορυκτό αέριο. Αξίζει εδώ να τονιστεί, πως η χώρα μας βρίσκεται στην 30η θέση από τις 63 στην περιβαλλοντική πολιτική σύμφωνα με τον δείκτη επίδοσης κλιματικής αλλαγής (CCPI) για το 2026 ενώ σημείωσε πτώση οκτώ θέσεων από την περσινή χρονιά. Το αμερικανικό Ινστιτούτο για την Ενεργειακή Οικονομία και Χρηματική Ανάλυση (IEEFA) αναφέρει, επίσης, πως στην Ελλάδα η κατανάλωση φυσικού αερίου εκτοξεύτηκε κατά 28% μέσα σε μία μόνο χρονιά. Συνυπολογίζοντας το περιβαλλοντικό κόστος για την οικοδόμηση όλων των σταθμών εισόδου του LNG και διανομής του στον υπόλοιπο διάδρομο, φανερώνεται μία δυσοίωνη προοπτική για την πορεία απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και ακόμα χειρότερη για την κλιματική καταστροφή.

Όπου το κεφάλαιο «μυρίζεται» κέρδος, βέβαια, ρίχνεται αχόρταγα χωρίς να ενδιαφέρεται για μελλοντικές συνέπειες. Έτσι, ήδη έχουν συμφωνηθεί έργα ερευνητικών γεωτρήσεων στο Βορειοανατολικό Ιόνιο για το άμεσο μέλλον, τα οποία θα γίνουν σε συνεργασία με τον πετρελαϊκό κολοσσό της Exxon Mobil. Βιάστηκε ο πρωθυπουργός μάλιστα να θριαμβολογήσει πως Πρόκειται για την πρώτη γεώτρηση εδώ και δεκαετίες! Ταυτόχρονα, το ΕΜΠ ανακοίνωσε νέο πρόγραμμα συνεργασίας με αμερικανικές πολυτεχνικές σχολές με θέμα την επιχειρηματικότητα στην βιομηχανία της Ενέργειας. Το μόνο βέβαιο είναι πως τα παραπάνω αποτελούν διερευνητικά εργαλεία με σκοπό να φανεί αν τελικά μπορεί να επέλθει ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη στο όνομα του λαού και του περιβάλλοντος.

Η τελική εικόνα που διαμορφώνεται για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του καθέτου διαδρόμου δείχνει πως για τους καπιταλιστές και τα αστικά πολιτικά επιτελεία η οποιαδήποτε συζήτηση για αντιμετώπιση της κλιματικής καταστροφής συνιστά απλό ευχολόγιο. Όταν μια περιβαλλοντικά βεβαρημένη χώρα μετατρέπεται σε έναν απέραντο αγωγό LNG με προοπτική ανάπτυξης στο εγγύς μέλλον είναι ξεκάθαρο ποιος ευνοείται, καθώς επίσης και η σημασία κινηματικής απάντησης.

Κωστής Ζαχαρόπουλος για την εφημερίδα ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου 22 και 23 Νοεμβρίου 2025