Με την ευκαιρία των εκλογών οι δυνάμεις της Αντικαπιταλιστικής Οικολογίας και της ανεξάρτητης Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έδωσαν τη δική τους απάντηση, από ταξική σκοπιά, στο κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόβλημα της οικολογικής κρίσης. Τόνισαν ιδιαίτερα ότι το λαϊκό κίνημα, με την αντικαπιταλιστική πάλη του, έχει πλέον το λόγο για την προστασία του δασικού μας πλούτου, η οποία δεν είναι δυνατόν ν’ αφεθεί στα χέρια των συμπαθητικών ρομαντικών μελών μερικών αδύναμων τοπικών-θεματικών οικολογικών οργανώσεων και των λεγόμενων μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Μια παραλλαγή όλων αυτών ήταν οι Οικολόγοι Πράσινοι, οι οποίοι συμμετείχαν σ’ αυτές τις εκλογές υπό τις πλέον ευνοϊκές γι’ αυτούς προεκλογικές συνθήκες, λόγω των πυρκαγιών και της έλλειψης άλλου αυτόνομου οικολογικού συνδυασμού. Παρόλα αυτά συγκέντρωσαν ακριβώς τις ίδιες ψήφους και το ίδιο ποσοστό, όταν όλοι μαζί βρισκόμασταν στους Οικολόγους Εναλλακτικούς και είχαμε συμμετάσχει στις ευρωεκλογές του 1989. Το εκλογικό τους ποσοστό βρίσκεται ακόμη στα προ 18ετίας επίπεδα και ακόμη πιο κάτω, διότι το εκλογικό σώμα έχει αυξηθεί κατά 688.000 πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι ο φορέας αυτός βρίσκεται σε βαθιά πολιτική κρίση, η οποία οφείλεται αφενός μεν στην υποβάθμιση του πολιτικού, ανατρεπτικού, ριζοσπαστικού λόγου, αφετέρου δε στην υιοθέτηση μιας διαχειριστικής λογικής από μέρους τους.
Με τους Οικολόγους Πράσινους δεν έχουμε καμία ιδεολογική συγγένεια. Υποστηρίζουν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ του πολέμου, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της ανεργίας, της φτώχειας, της περιβαλλοντικής καταστροφής. Είχαν υποστηρίξει το Σχέδιο Ανάν, στο Κυπριακό, επιδίωξαν προεκλογική συνεργασία με ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και πρότειναν κυβέρνηση εθνικής ενότητας! Έτσι βάζουν τους θύτες και τα θύματα μαζί. Ηγετικά τους στελέχη είχαν διαπράξει πολιτικές απάτες κατά των Οικολόγων Εναλλακτικών, (το 1999-2000 όταν τους είχαν εμφανίσει ότι δήθεν συνεργάζονταν με το ΣΥΝ και είχαν «κατεβάσει» συνδυασμό με το ίδιο όνομα!) οι οποίες δεν έχουν παραγραφεί πολιτικά. Αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της Οικολογίας του συστήματος. Δε μπορούν να κατανοήσουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με τη Φύση. Θέλουν να «πρασινίσουν» τον καπιταλισμό, ενώ το δικό μας όραμα, με τη στρατηγική της Αντικαπιταλιστικής Οικολογίας, είναι η ανατροπή του. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου η αλαζονεία τους έφτασε στα ύψη. Αξιοποιώντας μια ιδιαίτερη εύνοια από γνωστή απογευματινή εφημερίδα, πήραν τα μυαλά τους αέρα και διέδιδαν όπως και ο Παπαθεμελής ότι θα υπερβούν το 3% και θα εκλεγούν έξι βουλευτές!
Ποιοι όμως ψήφισαν τους Οικολόγους-Πράσινους; Τα προάστια της Αθήνας, όπου ξεπέρασαν το πανελλαδικό ποσοστό τους (1%) ήταν το Ψυχικό, η Φιλοθέη, η Νέα Πεντέλη, η Εκάλη, η Δροσιά! Αυτή η εκλογική προτίμηση από βολεμένους αστούς η νεόπλουτους μικροαστούς που θέλουν μόνο καθαρό περιβάλλον και τίποτα άλλο, τα λέει όλα. Είναι ολοφάνερο ότι αν πεις σ’ έναν αστό ότι είσαι οικολόγος σε δέχεται ασμένως. Αν του πεις ότι είσαι κομμουνιστής τρέμει ολόκληρος! Αλήθεια πως θα αντιδρούσε εάν του έλεγες ότι είσαι οικολόγος κομμουνιστής;
Μια παραλλαγή όλων αυτών ήταν οι Οικολόγοι Πράσινοι, οι οποίοι συμμετείχαν σ’ αυτές τις εκλογές υπό τις πλέον ευνοϊκές γι’ αυτούς προεκλογικές συνθήκες, λόγω των πυρκαγιών και της έλλειψης άλλου αυτόνομου οικολογικού συνδυασμού. Παρόλα αυτά συγκέντρωσαν ακριβώς τις ίδιες ψήφους και το ίδιο ποσοστό, όταν όλοι μαζί βρισκόμασταν στους Οικολόγους Εναλλακτικούς και είχαμε συμμετάσχει στις ευρωεκλογές του 1989. Το εκλογικό τους ποσοστό βρίσκεται ακόμη στα προ 18ετίας επίπεδα και ακόμη πιο κάτω, διότι το εκλογικό σώμα έχει αυξηθεί κατά 688.000 πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι ο φορέας αυτός βρίσκεται σε βαθιά πολιτική κρίση, η οποία οφείλεται αφενός μεν στην υποβάθμιση του πολιτικού, ανατρεπτικού, ριζοσπαστικού λόγου, αφετέρου δε στην υιοθέτηση μιας διαχειριστικής λογικής από μέρους τους.
Με τους Οικολόγους Πράσινους δεν έχουμε καμία ιδεολογική συγγένεια. Υποστηρίζουν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ του πολέμου, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της ανεργίας, της φτώχειας, της περιβαλλοντικής καταστροφής. Είχαν υποστηρίξει το Σχέδιο Ανάν, στο Κυπριακό, επιδίωξαν προεκλογική συνεργασία με ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και πρότειναν κυβέρνηση εθνικής ενότητας! Έτσι βάζουν τους θύτες και τα θύματα μαζί. Ηγετικά τους στελέχη είχαν διαπράξει πολιτικές απάτες κατά των Οικολόγων Εναλλακτικών, (το 1999-2000 όταν τους είχαν εμφανίσει ότι δήθεν συνεργάζονταν με το ΣΥΝ και είχαν «κατεβάσει» συνδυασμό με το ίδιο όνομα!) οι οποίες δεν έχουν παραγραφεί πολιτικά. Αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της Οικολογίας του συστήματος. Δε μπορούν να κατανοήσουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με τη Φύση. Θέλουν να «πρασινίσουν» τον καπιταλισμό, ενώ το δικό μας όραμα, με τη στρατηγική της Αντικαπιταλιστικής Οικολογίας, είναι η ανατροπή του. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου η αλαζονεία τους έφτασε στα ύψη. Αξιοποιώντας μια ιδιαίτερη εύνοια από γνωστή απογευματινή εφημερίδα, πήραν τα μυαλά τους αέρα και διέδιδαν όπως και ο Παπαθεμελής ότι θα υπερβούν το 3% και θα εκλεγούν έξι βουλευτές!
Ποιοι όμως ψήφισαν τους Οικολόγους-Πράσινους; Τα προάστια της Αθήνας, όπου ξεπέρασαν το πανελλαδικό ποσοστό τους (1%) ήταν το Ψυχικό, η Φιλοθέη, η Νέα Πεντέλη, η Εκάλη, η Δροσιά! Αυτή η εκλογική προτίμηση από βολεμένους αστούς η νεόπλουτους μικροαστούς που θέλουν μόνο καθαρό περιβάλλον και τίποτα άλλο, τα λέει όλα. Είναι ολοφάνερο ότι αν πεις σ’ έναν αστό ότι είσαι οικολόγος σε δέχεται ασμένως. Αν του πεις ότι είσαι κομμουνιστής τρέμει ολόκληρος! Αλήθεια πως θα αντιδρούσε εάν του έλεγες ότι είσαι οικολόγος κομμουνιστής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου