Πορεία στο Σύνταγμα για την καταδίκη της διεθνούς συνωμοσίας κατά του Αμπντουλάχ Οτσαλάν

“Καλούμε όλους τους φίλους μας να συμμετάσχουν στη διαδήλωση για να καταδικάσουν τη διεθνή συνωμοσία κατά του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και του κουρδικού λαού” ανέφερε το κάλεσμα στο Σύνταγμα για σήμερα το απόγευμα όπου πλήθος διαδηλωτών βρέθηκε στο σημείο με πανό και συνθήματα.

Μάλιστα, ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, σε ένδειξη αλληλεγγύης, έκανε διήμερη απεργία πείνας, στη φυλακή όπου βρίσκεται για υπόθεση ληστείας τράπεζας, όπως γνωστοποίησε στο athens.indymedia.org:

Από τις 27 Νοέμβρη έχει ξεκινήσει μία μαζική απεργία πείνας στις τούρκικες φυλακές, για την απελευθέρωση του Κούρδου επαναστάτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την έναρξη της εκστρατείας «Ώρα να σταματήσουμε την απομόνωση, τον φασισμό και την κατοχή, ώρα να εξασφαλίσουμε την ελευθερία». Σε συνέχεια της 7ήμερης απεργίας πείνας που πραγματοποίησα  (1-7 Δεκέμβρη '23) ενάντια στη στρατηγική πολιτική συνάντηση ελληνικού και τούρκικου κράτους τοποθετώντας την στην ίδια γραμμή μάχης με τη μαζική απεργία πείνας για την απελευθέρωση του συντρόφου Αμπντουλάχ Οτσαλάν, συμμετέχω με διήμερη απεργία πείνας (14-15 Φλεβάρη) στην κλιμάκωση αυτής της διεθνούς κινητοποίησης.

Συμπληρώθηκαν τις ώρες αυτές 25 χρόνια από τη διεθνή συνωμοσία και το οργανωμένο σχέδιο από κράτη και παρακρατικούς οργανισμούς εναντίον του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και του κουρδικού λαού, συνωμοσία η οποία οδήγησε στη σύλληψη του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν από τις τουρκικές στρατιωτικές και μη υπηρεσίες.

Ήταν 15 Φεβρουαρίου του 1999, όταν οι εγχώριοι, αυτοαποκαλούμενοι πρωθυπουργοί, υπουργοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, θεσμικοί, οι υπάλληλοι ξένων συμφερόντων , έγιναν ο δίαυλος για να καταλήξει στην κατοχική Τουρκία , τον αρχηγό του απελευθερωτικού κινήματος του Κουρδικού έθνους.

Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με τις ειδήσεις για την καταπίεση των Κούρδων του Ιράν και της Συρίας, ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε μετά από χιλιάδες χρόνια με τον Κουρδικό λαό– ο Ξενοφώντας αναφέρεται στους Καρδούχους- στηρίζοντας ποικιλοτρόπως το κίνημα κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης. Τόσο από τα δεσμά της Τουρκίας, όσο και στην προετοιμασία του δίκαιου αιτήματος για δημιουργία κρατικής οντότητας.

Μάλιστα ο ελληνικός λαός στην αλληλεγγύη του στον αγώνα του κουρδικού λαού για απελευθέρωση, είχε και ένα θύμα, τον εκ Κύπρου Θεόφιλο Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ο οποίος δολοφονήθηκε, λόγω της δράσης του, το Μάρτιο του 1994.

Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, δημιούργησε νέα δεδομένα για το μέλλον του κουρδικού ζητήματος, δεδομένα που αναδείχθηκαν πιο έντονα μετά τη δυτική στρατιωτική παρουσία το 2003 και τη οικοδόμηση της ομόσπονδης κουρδικής κρατικής δομής. Ταυτόχρονα μετά από πίεση της διεθνούς δημοκρατικής κοινότητας για τη μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτσαλάν σε ισόβια κάθειρξη, οι ολοένα και περισσότερες φωνές σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Τουρκία που ζητούν πολιτική λύση για το Κουρδικό, δίνουν νέες προοπτικές για το μέλλον.

Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος της περιοχής που περιλαμβάνει την Τουρκία, στη συνέχεια και Ιράκ και στη Συρία, όπου η Τουρκία ακόμη και τώρα έχει εισβάλλει και βομβαρδίζει στρατιωτικούς και μη Κουρδικούς στόχους.

Σημαντική συνιστώσα γιατί σ’ αυτά τα κράτη, στην Τουρκία, στο Ιράκ, στη Συρία, οι Κούρδοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του συνολικού πληθυσμού και η παρουσία τους αδιάλειπτη εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι πλέον κεντρική παράμετρος των μελλοντικών εξελίξεων στην περιοχή.

Αυτό φαίνεται στο Ιράκ, στη θέληση των Κούρδων της Τουρκίας να συνεχίσουν την προσπάθειά τους με ένοπλο αγώνα και πολιτική δραστηριοποίηση, στον πολιτικό αγώνα των Κούρδων του Ιράν, στην ένοπλη αντίσταση στο αφανισμό στη Συρία, δεδομένα που συγκροτούν προϋποθέσεις υλοποίησης δημιουργίας Κουρδικού κράτους, του οράματος δηλαδή εκατομμυρίων Κούρδων σε όλον τον πλανήτη.

Η σύλληψη του Οτσαλάν πριν 25 χρόνια, δεν κατέστειλε το κουρδικό κίνημα, το αντίθετο μάλλον έγινε, το κουρδικό ζήτημα παραμένει ανοιχτό και θα επηρεάσει τις άμεσες εξελίξεις στην περιοχή μας. Η Κουρδική ελευθερία είναι δεδομένη.

Αντίσταση στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη, Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους λαούς που καταπιέζονται από την κατοχική Τουρκία,

Λευτεριά στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν,Λευτεριά στον κουρδικό λαό!

Υ. Γ. Στην ανάδειξη της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963 έλαμψαν δύο δικαστικοί: ο ένας ήταν ο ανακριτής και μετέπειτα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης και ο άλλος ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, ο οποίος στην αγόρευσή του στη δίκη των ενόχων το 1966, κατακεραυνώνοντας το παρακράτος που έγινε κράτος είπε και τα εξής: «….ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης». Η ομοιότητα με την παράδοση του Οτζαλάν στους δημίους του και την μέχρι σήμερα μη απόδοση ευθυνών σε κανένα θεσμικό και μη, εγχώριο και μη, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα...