Στην πολιτική ιστορία της χώρας μας έχουν εμφανιστεί, κατά καιρούς, διάφορα νοσηρά εκφυλιστικά φαινόμενα. Ιδιαίτερα κατά τις προεκλογικές περιόδους, οι λεγόμενες μεταγραφές κατείχαν περίοπτη θέση. Τις περισσότερες φορές οι μεταγραφές αυτές είναι εικονικές και παραπλανητικές, διότι τα άτομα αυτά είχαν εγκαταλείψει προ πολλού τα κόμματα στα οποία ανήκαν.
Υπάρχουν ακόμη και φαινόμενα διάλυσης μικρών πολιτικών κομμάτων για να ενισχυθεί κάποιο κόμμα εξουσίας και οι επικεφαλής του μικρού κόμματος να εξασφαλίσουν εκλόγιμη θέση στους συνδυασμούς του μεγάλου κόμματος. Ως χαρακτηριστικά δείγματα αυτών των συναλλαγών είδαμε στο παρελθόν τη διάλυση της Πολιτικής Άνοιξης του Α. Σαμαρά, του Κινήματος Ελεύθερων Πολιτών του Δ. Αβραμόπουλου και των Φιλελευθέρων του Στεφ. Μάνου με σκοπό την εκλογική ενίσχυση της Ν.Δ και την εκλογή ή την υπουργοποίηση των συγκεκριμένων παραγόντων.
Αλλά και στον οικολογικό χώρο είναι γνωστή η πολιτική απάτη, του ΣΥΝ στις βουλευτικές εκλογές του 2000, ο οποίος εμφάνισε την αποχώρηση και προσχώρηση στο ΣΥΝ δύο πρώην ηγετικών στελεχών των Οικολόγων Εναλλακτικών ως «συνεργασία» ολόκληρης της οργάνωσης! (Αργότερα αυτά τα άτομα ίδρυσαν την Πράσινη Πολιτική και αφού τη διέλυσαν ίδρυσαν το 2003 τους Οικολόγους Πράσινους). Αυτά όσον αφορά στην πολιτική πλευρά αυτών των εκφυλιστικών φαινομένων. Διότι υπάρχει και η ποινική πλευρά τους.
Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας πολυσέλιδο εισαγγελικό πόρισμα, σύμφωνα με το οποίο φέρονται ως κατηγορούμενοι τέσσερις υπάλληλοι της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Δημοσθένης Βεργής. Ο τελευταίος είναι πολύ αρεστός στα διάφορα κανάλια που προβάλλουν τηλεοπτικά σκουπίδια, λόγω της σκανδαλοθηρικής συμπεριφοράς του. Ο τύπος αυτός, άλλοτε εμφανίζονταν ως «Πρόεδρος της Ένωσης Οικολόγων», άλλοτε ως «Πρόεδρος της Οικολογικής Ένωσης» και άλλοτε ως «υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων». Κάθε φορά λίγο πριν τις εκλογές εμφανίζονταν σχεδόν γυμνός σε τεράστιες αφίσες στους δρόμους της Αθήνας ή συνοδεύονταν από ημίγυμνες γυναίκες στο εκλογικό του κέντρο! Έτσι προκαλούσε την προσοχή ή το γέλιο των περαστικών Αθηναίων. Όλοι διερωτώνταν που βρίσκει τα χρήματα για τέτοιου είδους πολυδάπανες προεκλογικές διαφημίσεις. Στο διάστημα μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ο ίδιος ή το «κόμμα» του δεν είχαν καμμιά δράση στην πολιτική, οικονομική ή κοινωνική ζωή της χώρας. Έτσι λόγω της σκανδαλοθηρικής συμπεριφοράς και προβολής του, είχε πετύχει να δημιουργήσει σύγχυση στην κοινή γνώμη. Πριν από λίγα χρόνια είχε δημοσιευθεί η παρακάτω είδηση: «Ο Δημοσθένης Βεργής καταδικάσθηκε σε ποινή κάθειρξης έξι ετών και χρηματική ποινή 70.000.000 δραχμών από το Τριμελές Εφετείου Κακουργημάτων για το αδίκημα της απάτης, σε βαθμό κακουργήματος και συγκεκριμένα για την καταπάτηση 24 στρεμμάτων δημόσιας δασικής έκτασης στον Αγ. Στέφανο Αττικής. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε και στο συγκατηγορούμενό του Χρ. Κόλλια 88 ετών, ο οποίος εμφανιζόταν ως εικονικός ιδιοκτήτης και πούλησε την επίδικη έκταση στον Πρόεδρο αντί του ποσού των 17.000.000 δρχ. Οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι».
Αργότερα το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ναι μεν τον αθώωσε κατά πλειοψηφία (ψήφοι 3 έναντι 2), ελλείψει δόλου, αλλά ο τότε κατηγορούμενος είχε προσκομίσει και είχε επικαλεστεί έγγραφα της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής, τα οποία ανέφεραν ότι στη συγκεκριμένη δασική έκταση δεν υπήρχε δικαίωμα κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου. Οι υπάλληλοι αυτοί αφού εκμεταλλεύτηκαν το γνωστό, άλυτο έως σήμερα δασικό πρόβλημα της χώρας μας, δηλαδή τη μη σύνταξη δασολογίου και δασικών χαρτών εξέδωσαν αυτά τα έγγραφα τα οποία χορήγησαν στον κατηγορούμενο. Ενώ εάν υπήρχαν δασολόγιο και δασικοί χάρτες, θα είχε δημιουργηθεί αμάχητο τεκμήριο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου ως προς το δασικό χαρακτήρα όχι μόνον της συγκεκριμένης έκτασης, αλλά και όλων των εκτάσεων της χώρας μας. Με την ευκαιρία είναι αναγκαίο να υπενθυμιστεί και να τονιστεί ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ιδιωτικά δάση. Είναι μόνο δημόσια. Δεν υπάρχει επίσης εκκλησιαστική δασική περιουσία. Τα δάση είναι δημευμένα από καταγωγής. Είναι εθνοκτησία, ανήκουν στο Λαό.
Ευτυχώς όμως κάποιος ευαίσθητος και συνετός υπάλληλος τα έθεσε υπόψη του αρμόδιου δασάρχη Πεντέλης, ο οποίος προέβη σε επανέλεγχο των εγγράφων, που οδήγησε σε προκαταρκτική εξέταση και τελικά στο προαναφερθέν εισαγγελικό πόρισμα. Στο τελευταίο αναφέρεται ότι «από τα στοιχεία που επισυνάπτονται προκύπτει ότι ο Δημ. Βεργής, τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, επιδίωξε να καταπατήσει δημόσιες δασικές εκτάσεις στην περιοχή του Μαραθώνα και τουλάχιστον από το 1992 παραποιούσε έγγραφα του Δασαρχείου Πεντέλης και χρησιμοποίησε πλαστά έγγραφα για να διεκδικήσει την κυριότητα κτισμάτων που είχαν κατασκευαστεί από την ΟΥΛΕΝ όταν φτιάχτηκε το φράγμα της λίμνης».
Υπάρχουν ακόμη και φαινόμενα διάλυσης μικρών πολιτικών κομμάτων για να ενισχυθεί κάποιο κόμμα εξουσίας και οι επικεφαλής του μικρού κόμματος να εξασφαλίσουν εκλόγιμη θέση στους συνδυασμούς του μεγάλου κόμματος. Ως χαρακτηριστικά δείγματα αυτών των συναλλαγών είδαμε στο παρελθόν τη διάλυση της Πολιτικής Άνοιξης του Α. Σαμαρά, του Κινήματος Ελεύθερων Πολιτών του Δ. Αβραμόπουλου και των Φιλελευθέρων του Στεφ. Μάνου με σκοπό την εκλογική ενίσχυση της Ν.Δ και την εκλογή ή την υπουργοποίηση των συγκεκριμένων παραγόντων.
Αλλά και στον οικολογικό χώρο είναι γνωστή η πολιτική απάτη, του ΣΥΝ στις βουλευτικές εκλογές του 2000, ο οποίος εμφάνισε την αποχώρηση και προσχώρηση στο ΣΥΝ δύο πρώην ηγετικών στελεχών των Οικολόγων Εναλλακτικών ως «συνεργασία» ολόκληρης της οργάνωσης! (Αργότερα αυτά τα άτομα ίδρυσαν την Πράσινη Πολιτική και αφού τη διέλυσαν ίδρυσαν το 2003 τους Οικολόγους Πράσινους). Αυτά όσον αφορά στην πολιτική πλευρά αυτών των εκφυλιστικών φαινομένων. Διότι υπάρχει και η ποινική πλευρά τους.
Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας πολυσέλιδο εισαγγελικό πόρισμα, σύμφωνα με το οποίο φέρονται ως κατηγορούμενοι τέσσερις υπάλληλοι της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Δημοσθένης Βεργής. Ο τελευταίος είναι πολύ αρεστός στα διάφορα κανάλια που προβάλλουν τηλεοπτικά σκουπίδια, λόγω της σκανδαλοθηρικής συμπεριφοράς του. Ο τύπος αυτός, άλλοτε εμφανίζονταν ως «Πρόεδρος της Ένωσης Οικολόγων», άλλοτε ως «Πρόεδρος της Οικολογικής Ένωσης» και άλλοτε ως «υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων». Κάθε φορά λίγο πριν τις εκλογές εμφανίζονταν σχεδόν γυμνός σε τεράστιες αφίσες στους δρόμους της Αθήνας ή συνοδεύονταν από ημίγυμνες γυναίκες στο εκλογικό του κέντρο! Έτσι προκαλούσε την προσοχή ή το γέλιο των περαστικών Αθηναίων. Όλοι διερωτώνταν που βρίσκει τα χρήματα για τέτοιου είδους πολυδάπανες προεκλογικές διαφημίσεις. Στο διάστημα μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ο ίδιος ή το «κόμμα» του δεν είχαν καμμιά δράση στην πολιτική, οικονομική ή κοινωνική ζωή της χώρας. Έτσι λόγω της σκανδαλοθηρικής συμπεριφοράς και προβολής του, είχε πετύχει να δημιουργήσει σύγχυση στην κοινή γνώμη. Πριν από λίγα χρόνια είχε δημοσιευθεί η παρακάτω είδηση: «Ο Δημοσθένης Βεργής καταδικάσθηκε σε ποινή κάθειρξης έξι ετών και χρηματική ποινή 70.000.000 δραχμών από το Τριμελές Εφετείου Κακουργημάτων για το αδίκημα της απάτης, σε βαθμό κακουργήματος και συγκεκριμένα για την καταπάτηση 24 στρεμμάτων δημόσιας δασικής έκτασης στον Αγ. Στέφανο Αττικής. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε και στο συγκατηγορούμενό του Χρ. Κόλλια 88 ετών, ο οποίος εμφανιζόταν ως εικονικός ιδιοκτήτης και πούλησε την επίδικη έκταση στον Πρόεδρο αντί του ποσού των 17.000.000 δρχ. Οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι».
Αργότερα το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ναι μεν τον αθώωσε κατά πλειοψηφία (ψήφοι 3 έναντι 2), ελλείψει δόλου, αλλά ο τότε κατηγορούμενος είχε προσκομίσει και είχε επικαλεστεί έγγραφα της Κτηματικής Υπηρεσίας Ανατολικής Αττικής, τα οποία ανέφεραν ότι στη συγκεκριμένη δασική έκταση δεν υπήρχε δικαίωμα κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου. Οι υπάλληλοι αυτοί αφού εκμεταλλεύτηκαν το γνωστό, άλυτο έως σήμερα δασικό πρόβλημα της χώρας μας, δηλαδή τη μη σύνταξη δασολογίου και δασικών χαρτών εξέδωσαν αυτά τα έγγραφα τα οποία χορήγησαν στον κατηγορούμενο. Ενώ εάν υπήρχαν δασολόγιο και δασικοί χάρτες, θα είχε δημιουργηθεί αμάχητο τεκμήριο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου ως προς το δασικό χαρακτήρα όχι μόνον της συγκεκριμένης έκτασης, αλλά και όλων των εκτάσεων της χώρας μας. Με την ευκαιρία είναι αναγκαίο να υπενθυμιστεί και να τονιστεί ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ιδιωτικά δάση. Είναι μόνο δημόσια. Δεν υπάρχει επίσης εκκλησιαστική δασική περιουσία. Τα δάση είναι δημευμένα από καταγωγής. Είναι εθνοκτησία, ανήκουν στο Λαό.
Ευτυχώς όμως κάποιος ευαίσθητος και συνετός υπάλληλος τα έθεσε υπόψη του αρμόδιου δασάρχη Πεντέλης, ο οποίος προέβη σε επανέλεγχο των εγγράφων, που οδήγησε σε προκαταρκτική εξέταση και τελικά στο προαναφερθέν εισαγγελικό πόρισμα. Στο τελευταίο αναφέρεται ότι «από τα στοιχεία που επισυνάπτονται προκύπτει ότι ο Δημ. Βεργής, τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, επιδίωξε να καταπατήσει δημόσιες δασικές εκτάσεις στην περιοχή του Μαραθώνα και τουλάχιστον από το 1992 παραποιούσε έγγραφα του Δασαρχείου Πεντέλης και χρησιμοποίησε πλαστά έγγραφα για να διεκδικήσει την κυριότητα κτισμάτων που είχαν κατασκευαστεί από την ΟΥΛΕΝ όταν φτιάχτηκε το φράγμα της λίμνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου