Ραντεβού στα… τυφλά δίνουν αυτή την εβδομάδα στο Ντουμπάι επικεφαλής κυβερνήσεων και αντιπροσωπείες από το σύνολο σχεδόν των χωρών του πλανήτη. Επισήμως, στόχος τους είναι να συζητήσουν και να συμφωνήσουν για μέτρα αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, στην 28η κατά σειρά σύνοδο που οργανώνει ο ΟΗΕ κάθε χρόνο (πλην του 2020) από το 1995, γνωστή και ως COP28. Στην πράξη, όμως, θα επιχειρήσουν αφενός να ρίξουν για μια ακόμη φορά στάχτη στα μάτια των λαών του πλανήτη και, αφετέρου, να βρουν τη χρυσή τομή για τη μοιρασιά του κόστους και την αποκόμιση όσο το δυνατόν περισσότερων κερδών από την «πράσινη οικονομία». Ό,τι έχει γίνει, δηλαδή, σε όλες τις προηγούμενες συνόδους, που συνοδεύτηκαν από βαρύγδουπες δηλώσεις, αλλά από ελάχιστες δράσεις.
Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι διαφορετικά, καθώς οι συμμετέχοντες και σε αυτή τη σύνοδο – Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, Κινέζοι και Ρώσοι, Άραβες και Ιάπωνες – δεν εκπροσωπούν κυρίως τους «κάτω», αλλά τους «πάνω» κάθε χώρας, λειτουργώντας για λογαριασμό του εθνικού και πολυεθνικού κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, εκείνου του 1% που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας του πλούτου και, όπως επιβεβαίωσε νέα έρευνα, εκπέμπουν περισσότερα «αέρια του θερμοκηπίου» σε σύγκριση με τα δύο τρίτα που αποτελούν τη βάση της. Κυρίως δε των 12 κορυφαίων καπιταλιστών και μεγιστάνων του πλούτου οι οποίοι εκπέμπουν με τα γιοτ και τα αεροσκάφη τους όσο 2,1 εκατομμύρια νοικοκυριά! «Μέσω των επιχειρήσεων που κατέχουν, οι δισεκατομμυριούχοι εκπέμπουν περίπου ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο άνθρακα σε σύγκριση με τον μέσο άνθρωπο στον πλανήτη», σημειώνει και η Oxfam.
Αποκαλυπτική είναι, εκτός των άλλων, μέχρι και η επιλογή του κράτους που διοργανώνει τη φετινή σύνοδο. Πρόκειται για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, μιας από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες παγκοσμίως, η οποία αφήνει εδώ και δεκαετίες ένα τεράστιο «αποτύπωμα άνθρακα» στον πλανήτη. Σαν να μην έφτανε αυτό, μάλιστα, πρόεδρος της συνόδου ορίστηκε ο επικεφαλής της… κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας των ΗΑΕ, προκαλώντας αντιδράσεις ακόμη και στην Αμερική, η οποία έχει «λερωμένη τη φωλιά» της περισσότερο από κάθε άλλη χώρα.
Αν σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που ολοένα περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν πως ο πλανήτης κοντεύει να περάσει – αν δεν έχει περάσει ήδη – το «σημείο χωρίς επιστροφή», τότε εύκολα γίνεται κατανοητό ότι η ανατροπή του κόσμου του κεφαλαίου και του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας είναι, κυριολεκτικά, ζήτημα ζωής και θανάτου.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (27.11.23)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου