Μήπως η «ομολογία» του -το τεχνικό, νομικό τρικ που επέτρεψε στους δικαστές να τον απαλλάξουν από όλες τις άλλες κατηγορίες- ήταν κάποιου είδους συμβιβασμός; Ή μήπως ήταν η απελευθέρωσή του απλά μια επιτυχία της «ευαίσθητης» κυβέρνησης της Αυστραλίας που, στα πλαίσια των συζητήσεων της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και την Βρετανία (την γνωστή συμφωνία AUKUS) έφερε το ζήτημα της απελευθέρωσής του «στο ανώτατο επίπεδο»;
Η απάντηση είναι πολύ απλή: τίποτα από τα δυο. Ο Ασάνζ δεν συμβιβάστηκε. Όσο για την υποτιθέμενη «ευαισθησία» της κυβέρνησης της Αυστραλίας, αυτή υπάρχει μόνο στην φαντασία των δημοσιογράφων που αναζητούν πάντα στις πρωτοβουλίες των «μεγάλων ανδρών» όλες τις απαντήσεις για το τι γίνεται στον κόσμο και την ιστορία.
Τον Ασάνζ τον «απελευθέρωσε» το κίνημα συμπαράστασης στην Παλαιστίνη. Τον απελευθέρωσαν οι φοιτητές της Αμερικής που κατέλαβαν τα πανεπιστήμιά τους. Τον απελευθέρωσαν οι προσδοκίες των εκατομμυρίων εργατών των ΗΠΑ, που δεν θέλουν να ψηφίσουν την ακροδεξιά του Τραμπ αλλά απωθούνται ταυτόχρονα από την «ρεάλπολιτικ» του Μπάιντεν.
Ο Ασάνζ θα ήταν ακόμα στις φυλακές αν ο Μπάιντεν δεν φοβόταν την αποδοκιμασία -στις εκλογές αλλά όχι μόνο- όλου αυτού του κόσμου που αντιστέκεται στις φριχτές επιλογές του -από τον οικονομικό πόλεμο ενάντια στην Κίνα ως τη στήριξη του Ζελένσκι και φυσικά την «αμέριστη υποστήριξή του» προς το Ισραήλ. Με την απελευθέρωσή του, ο Μπάιντεν ήθελε να κάνει μια μικρή και ανέξοδη υποχώρηση απέναντι στο κίνημα, ελπίζοντας ότι θα το εξαργυρώσει εκλογικά.
Ο Ασάνζ είναι ελεύθερος και αυτό είναι σπουδαίο νέο. Όσο για τον Μπάιντεν, η απελευθέρωση δεν τον βοήθησε και πολύ: η καμπάνια του πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου